dinsdag 8 november 2016

Een leven met Marley



Komende vrijdag barst in Engeland opnieuw 'The Big One' los en zal drie dagen het vakantiepark Parkdean Sandford in Dorset op haar fundamenten laten schudden. De radiobaas vraagt al jaren wanneer ik eens naar 'The Big One' kom, maar ik zie dat, om verschillende redenen, he-le-maal niet zitten en blijf net zo lief thuis. Thuis... klinkt saai? Dat is het niet! Voor het derde jaar op rij beman ik de 'thuisbasis'. Het betekent dat ik shows doe vóór de live-uitzending, een uurtje op de middag zodat ze daar kunnen 'rebooten' en een show nadat de live-muziek is gestaakt. Mijn eerste jaar, 2014, is legendarisch geweest. Vorig jaar viel het in het water door een slechte internetverbinding op Parkdean Sandford. Dit jaar is de verbinding op alle manieren getest en hebben we reeds een probleemvrije live-uitzending gedaan ter voorbereiding. Deze editie wordt een 'knaller', zoveel is nu al zeker. Het thema van dit jaar is Bob Marley en dat geeft mij de gelegenheid om eens te kijken welke rol Marley in mijn leven heeft gespeeld. Misschien had ik het ook 'Een leven zonder Marley' kunnen noemen?

Als ik in november 2012 bij Wolfman Radio kom (ik heb donderdag mijn vierde radio-verjaardag), is de eerste 'The Big One' net een feit. Dat het festival alsook de andere activiteiten van Specialized jaren later nog zullen plaatsvinden, durft dan niemand te vermoeden. Omdat The Specials nooit meer samen op een podium willen staan, besluiten twee fans een festival op te zetten met 'jonge' ska-bands die The Specials als voorbeeld hebben. Er verschijnt ook een cd waarop een aantal van deze bands een nummer uit het repertoire van The Specials spelen. 'The Big One' is meteen een groot succes en vraagt om een vervolg, maar toch... de liedjes van The Specials zijn inmiddels 'op'. Zo doet Specialized haar campagne van 2013 in het teken van The Beat. Dat weekend help ik Marianne met verhuizen en dus krijg ik weinig mee van het feest. 2014 heeft Madness als onderwerp en dat is mijn eerste 'homebase'. Afgelopen jaar The Clash en dit jaar dus Bob Marley. Ik weet ook al het onderwerp van volgend jaar, maar heb zwijgplicht. Nu maar eens kijken wat Marley in de afgelopen 41 jaar voor mij heeft betekend.

Voor wie 'vrij nieuw' is op Soul-xotica: Ik ben de jongste van vier kinderen en als ik leer lopen en zindelijk word, koopt mijn oudste broer van zijn zakgeld de eerste singles. De radio staat vijf dagen in de week op Hilversum 3. Op de dag dat de EO uitzendt, luisteren we naar Veronica. Zondag staat de radio vrijwel niet aan, althans... de tijd dat de Tros op die dag zit. Als de KRO het stokje overneemt, luisteren we wel iedere zondag naar de radio. Mijn vroegste jeugdherinneringen zijn muziek-gerelateerd en stammen van 1978. Punk en hardrock komt nauwelijks aan bod in huize Louwsma, mijn oudste broer koopt de hits uit de Top 40 en varieert van disco tot softrock (denk aan The Babys en Cheap Trick). Zus brengt Electric Light Orchestra en Abba in het huis. Mijn volgende broer begint in de vroege jaren tachtig met singles verzamelen en zo krijgen mijn jonge oren al heel wat 'geluiden' te verwerken. Bob Marley is zeker aanwezig in de late jaren zeventig. Zijn albums worden zonder meer 'goud' en 'Stir It Up' en 'Could You Be Loved' worden nét niet nummer 1. Toch moet ik vaststellen dat Marley geen aansluiting kan vinden in huize Louwsma. De dood van John Lennon kan ik me nog goed voor de geest halen, de dood van Bob Marley totaal niet. Er is niemand in ons gezin die hiervan een herinnering heeft kunnen maken, Ik ken de nummers van de radio en meer ook niet, net zoals ik het succes van 'One Love/People Get Ready' en 'Waiting In Vain' in de midden jaren tachtig beleef. En zo komen we langzaam maar zeker in de buurt van 17 juni 1989, de dag waarop 'The House Of The Rising Sun' van The Animals koop en dit beschouw als de start van mijn platencollectie.

Tante Klaasje is dol op 'sneupen' op vlooienmarkten en ze is de voornaamste kracht achter de incidentele vlooienmarkten in Jutrijp. We hebben eentje in 1987 gehad (waar ik de singles 12 tot en met 16 van haar koop) en in 1989 is de volgende. Ze heeft ditmaal elpees in de aanbieding. Ze liggen op een stapel in de brandende zon, maar ik mag ze tegen het einde van de middag allemaal hebben. Een paar zijn nog redelijk goed te draaien. 'The Friends Of Mr. Cairo' van Jon & Vangelis is uit het lood geslagen en 'Live!' van Bob Marley & The Wailers heeft de stapel blijkbaar aangevoerd. Het is een fruitschaal geworden. Het is nog een tijd een 'tafelblad' van een eigen knutsel-dingetje en de hoes hangt aan de muur. Een jaar later leer ik Bob Marley nóg beter kennen als ik mijn singles bij Sunrise ga halen. Daar krijgt Marley het predikaat 'blow-muziek' voor mij. Iets dat ik doorgaans met een vies gezicht uitspreek, ook al heb ik in een verleden best wel eens genoten van een pretsigaret. De klanken van Marley doen me meteen terugdenken aan de gasten bij Sunrise. Iedere dag dezelfde koppen, loom hangend op een bankstel met een joint in de hand en dan de trage zware klanken van Bob Marley. Begin 1992 heb ik nog even de ambitie van de 'drive-in show' en koop in dat kader 'One Love' op single. Later dat jaar verschijnt 'Iron Lion Zion' op single en dat heeft nog altijd een prettige zomerherinnering. Hoewel ik Bob Marley steeds meer leer kennen, blijf ik het associëren met de passieve houding van de probleem-rokers bij Sunrise.

Madness is de enige van de Specialized-artiesten die ik goed ken. The Specials, The Beat, The Clash en Bob Marley (en ook de Specialized-artiest/groep van volgend jaar) zijn in het begin een handvol hitsingles. Het is door Specialized dat ik de artiesten en groepen beter heb leren kennen en waarderen. Ja, dat geldt ook voor Bob Marley! Het afgelopen jaar zijn mijn oogkleppen af gegaan. Ik heb de herinnering aan Sunrise weggestopt en ben opnieuw gaan luisteren naar de muziek van Bob Marley. Niet dat ik een héle enthousiaste fan ben geworden, maar net als met The Clash en The Beat heb ik gedurende dit jaar wel favorieten gekregen die ik een jaar geleden nog niet kende. Tot zover mijn 'ervaring' met Bob Marley. In het volgende bericht ga ik iets dieper in op persoon van Bob Marley. Hij heeft deze week namelijk de Week Spot!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten