Juni is kwalijk een half uur oud of...? Ik heb zojuist de eerste single van de nieuwe maand besteld. Dat heeft veel met de Week Spot van doen. Ik heb het idee gehad om 'Land Of Love' van Moon People de eer te geven. Eigenlijk een beetje 'surrogaat' omdat 'Hippy Skippy Moon Strut (Opus One)' de kennismaking is met Moon People en hoog op mijn verlanglijstje staat, maar dat de prijzen me een beetje uit de pan rijzen. Ik doe mijn huiswerk en richt me daarbij ook op 'Hippy Skippy Moon Strut' omdat hier nogal een verhaal in zit. Zo kom ik op een zeker moment bij een vroegere uitvoering van het nummer als 'Happy Soul' van Dave Cortez & Moon People. Eigenlijk nog net even leuker dan 'Hippy' en bovendien vorig jaar opnieuw uitgegeven en dus voor een 'vriendelijke' prijs te bemachtigen. 'Happy Soul' gaat dus waarschijnlijk binnenkort de Week Spot worden en dan wil ik mijn pijlen richten op een artiest waarover he-le-maal niets is te vinden. Tot ongeveer zes weken geleden, want toen heeft een collega-blogger een verhaal gepubliceerd. En niet zomaar een verhaal, hier is sprake van een schatkamer aan informatie! Een mooie gelegenheid om een collega-blogger aan te prijzen en tegelijk Davy Jones de Week Spot te gunnen met zijn 'You Go Your Way' (1967).
De online-Nederpop-encyclopedie noemt alleen maar de naam en de single 'How Can I Forget', maar ook forumvriend Karel van NLdiscografie.nl heeft slechts summiere informatie over Davy Jones. Ik begin de hoop op te geven en typ op Google de woorden 'Davy Jones Nederlandse zanger' in en... beland op Wikipedia. Volgens mij bestond die pagina twee maanden geleden nog niet. In de bronvermelding wordt dan het blogbericht genoemd waarin ik me vanmiddag heb verdronken. Omdat de schrijver van het blog zélf ook aan bronvermelding doet (en dat kan ik ten zeerste waarderen!), zal ik zijn voorbeeld volgen: platenkoffer.wordpress.com is het adres. Op 16 april van dit jaar heeft de schrijver, Rieks Korte, een uitgebreide geschiedenis van Davy Jones gepubliceerd inclusief een omvangrijke discografie. Voor wie écht alles wil weten over Davy Jones, zoek 'platenkoffer' op. Of... tot zover 'alles' bekend is over Jones. Het is een merkwaardig fenomeen uit de Nederbeat, om het zachtjes uit te drukken.
Davy wordt op 4 mei 1944 geboren in West-Indië, maar verhuist op jonge leeftijd met zijn ouders naar Canada. In de late jaren vijftig strijkt het gezin neer in New York waar de jonge Davy al gauw zijn strot opzet in lokale gospelkoren. Jones wil graag verder in de muziek en dans, maar zijn vader verdient niet genoeg om een opleiding in die richting te bekostigen. Echter, in 1958 heeft vader Jones een ongeval op het werk dat hem blijvend invalide maakt. Hiermee krijgt hij een groot geldbedrag uitgekeerd en het gezin Jones verhuist naar Engeland. Daar wordt Davy voor het eerst opgemerkt door Bill Shepherd van de BBC Singers en dankzij hem tekent Davy in 1960 een contract bij Pye. Er volgen een aantal singles, maar er ligt geen succes in het verschiet voor Jones. Wel laat hij zich verleiden om het eens in Duitsland te proberen. Daar wordt Jones regelmatig begeleid door The Beat Brothers, ook bekend als The Beatles. Bewijs? Korte heeft een foto bovenaan zijn artikel waarop Jones is te zien met de Fab Four. Hij treedt in die tijd op met verschillende bezettingen, wat dat betreft neem ik mijn pet af voor het huiswerk dat Korte heeft verricht voor dit artikel. Het is niet alleen de eerste publicatie over de Europese jaren van Davy Jones, maar ook eentje die nog jaren overeind zal staan als de meest volledige!
Ik spoel de band even vooruit. Eind 1966 komt Jones al eens naar Nederland om voor de televisie op te treden. Hij besluit dan ook om het een tijdje te proberen vanuit Amsterdam. John Van Setten wordt zijn zakenbehartiger en hierdoor komt Jones in contact met ons aller Willem Duys. Duys is in 1965 met het klassieke platenlabel Iramac begonnen en richt in 1966 Relax op voor de 'lichte muziek'. Hij is onder de indruk van een tv-optreden waar Annet Hesterman wordt begeleid door Short'66 en wil de band op zijn nieuwe label hebben. John Van Setten is kort en bondig: Duys mag Short'66 aan zijn label toevoegen als hij óók The Outsiders onder contract neemt. Dat zal de Duys geen windeieren leggen, want The Outsiders zorgen voor topsuccessen op het label. Duys is meteen onder de indruk van de zangcapaciteiten van Jones en bovendien imponeert Jones hem met de 'grote namen' waarmee hij heeft gemusiceerd. 'You Go Your Way' is de eerste Nederlandse plaat voor Jones en de eerste die onder zijn eigen naam wordt uitgebracht. Het bereikt een 33e plek in de Top 40, ook al beweren boze tongen dat John Van Setten de plaat de hitlijst zou hebben 'in gekocht'. Op zichzelf geen raar gegeven, want er zijn meerdere voorbeelden voor handen waarbij het nationale product een plekje in de Top 40 werd gegund.
Jones wordt op deze single begeleid door The Clungels, een beatband welke eerder singles heeft gemaakt op Artone. Het is feitelijk 'Most Likely, You Go Your Way And I'll Go Mine' van Bob Dylan, maar dan verpakt in een stampend rhythm & blues-ritme met aantrekkelijke blazers. Het brengt Jones even in de schijnwerpers, maar toch is het succes minimaal vergeleken met andere Nederbeat-acts. Ook omdat hij geen vervolg weet te geven aan het hit-succes gaat het snel bergafwaarts. Hoewel in januari 1967 al een Tipparade blijkt te bestaan, wordt deze lijst pas vanaf 15 juli 1967 écht gehanteerd. 'How Can I Forget' staat kortstondig in die eerste Tipparades van juli 1967. Een jaar later verschijnt op Philips de single 'Sookie Sookie' met 'Sophisticated Sissy' op de keerzijde. Hier klinkt Jones opeens veel meer Stax dan op zijn platen uit 1967. Ik heb deze single ook al jaren in de koffers. Het heeft een tijdje in de Blauwe Bak gestaan, maar inmiddels veroordeeld tot de 'gewone' jaren zestig-bak. Kort daarop vertrekt Jones naar Frankrijk om met Janko Nilovic te gaan werken. Op die manier verschijnen in 1969 een paar singles met 'juju' en 'voodoo' als thematiek. Ik heb zelf de single 'Voodoo Ju Ju Obsession' als The Spirit Of Voodoo, welke ik nooit heb 'begrepen', maar die van Jones nóg meer een cultheld maken als dat het ooit is geweest. Het is opeens ook minder vreemd dat ik 'You Go Your Way' uit Frankrijk heb gehaald.
Echt... lieve mensen... ik ga het hierbij houden, maar ik doe het bericht waar ik veel van de informatie vandaan heb gehaald absoluut geen recht toe met zo'n 'afgerafeld' stuk. Het is immers ook voor het eerst in maanden dat ik weer eens beschik over een schatkamer bij het schrijven van de Week Spot en zo vaak gebeurt dat niet. Straks ga ik de maand afsluiten met de 'Eindstreep'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten