Singles round-up: mei 7

De 'Duitse' single is vanmiddag gearriveerd en kan meteen mee in dit eerste deel. Nu is het enkel nog wachten op de 'Engelse', maar omdat ik al geruime tijd geen post uit Nijeveen heb ontvangen, denk ik dat PostNL dit mogelijk even opspaart? Mocht de single dan toch echt 'zoek' zijn, dan is dat de eerste keer in vier jaar handel over het internet en dan bestel ik met alle liefde een ander exemplaar. Er is gelukkig redelijk goed aan de plaat te komen. Vandaag stel ik deze aan jullie voor want ik ben immer optimistisch ingesteld. Bovendien gaat het zeer binnenkort de Week Spot worden, dus kan ik het hier kort en bondig houden. In totaal zijn het vijftien singles die nog niet in een 'Singles round-up' voorbij zijn gekomen. Vandaag pak ik daarvan acht titels en morgen de resterende zeven. Eén van de drie gospels uit Engeland, de recente Duitse aankoop en verder vijf singles uit het Limburgse Reusel. En die ene die nog niet is gearriveerd.

* Sam Baker- Sunny (Duitsland, Monument, 1967)
De webwinkel 45toeren.nl is sinds twee jaar mijn favoriet als het aankomt op de blanco single-hoesjes. Vooral de soul-, funk- en gospel-dingen komen maar al te vaak in 'verkeerde' labelhoesjes of hoesjes die tot op de draad zijn versleten. Deze heb ik dan het liefste zoveel mogelijk in 'universele' hoezen en 45toeren laat je kiezen uit meerdere variaties op het thema. Ik kies altijd voor de íets stevigere kwaliteit blanco hoezen met een uitsparing voor het label. Deze blijven, ook bij veelvuldig gebruik, erg goed en zijn toch goedkoop genoeg om ze te vervangen als het té bont wordt. 45toeren heeft ook een ruime collectie vinyl en twee jaar geleden heb ik nog eens 'boodschappen' bij hen gedaan. Dat doe ik deze week eveneens omdat mijn huidige voorraad hoesjes begint op te raken. Ik kijk uitsluitend bij de soul en vind de tien singles die ik jullie vandaag en morgen ga presenteren. Voor relatief weinig, zeker als je naar het gemiddelde kijkt. Sam Baker is één van de duurdere singles, maar is het dubbel en dwars waard. Een puntgave Duitse single in een iets mindere fotohoes, maar nog steeds fraai genoeg. 'Sunny' is inderdaad het nummer van Bobby Hebb dat ook door Boney M op de plaat is gezet. Het verschil is dat Sam Baker het geheel flink vertraagt en het daarmee iets dramatischer krijgt. Dat komt uitstekend uit de verf! Op de b-kant doet hij 'I Can't Stand It' dat meer 'upbeat' is, maar dan moet ik andermaal concluderen dat Baker uitblinkt in de tragere stukken. Snel weer terug naar 'Sunny'!

* Change Of Pace- Bring My Buddies Back (US, Stone Lady, 1971)
Op Youtube is een verzamelaar die de nummers bijeen heeft gebracht op één kanaal: De zogenaamde 'Vietnam discs'. In 1971 is het conflict in Vietnam nog immer gaande en tegelijk ontstaat dit spontane genre. Groepen en artiesten gaan zingen over mensen die terug komen uit Vietnam of het gemis van vrienden en familie bezingen die daar onder de wapens zijn. 'My Baby's Gone Away' van The Chymes is een voorbeeld van het eerste: Een soldaat komt terug uit Vietnam en ontdekt dat zijn liefste de benen heeft genomen, terwijl ze had gezworen op hem te wachten. Change Of Pace vraagt onze Lieve Heer hun vrienden in één stuk terug te brengen. In het intro en de coupletten horen we de vrienden marcheren, maar bij het refrein wordt het tempo ietsje opgevoerd. Het is een week geleden als Mark deze adverteert, maar de plaat vliegt de winkel uit. Het is een collega-verzamelaar die me wijst op een aanbieding op Discogs van een Engelsman. Zijn exemplaar is 'als nieuw', maar hanteert tien pond verzendkosten en dat is absurd. Dan zie ik deze bij een Duitser staan. Een gedetailleerde beschrijving van de conditie van de single en hij is een stuk schappelijker. Voor iets minder dan een tientje heb ik deze puntgave relikwie van de Vietnam-oorlog in mijn koffers.

* The Chi-Lites- Give More Power To The People (NL, MCA, 1971)
Er zijn dingen die ik nooit zal begrijpen. Eentje daarvan is waarom The Chi-Lites nooit meer heeft bereikt in Nederland dan slechts de bescheiden notering van deze single. Het aanstekelijke 'Have You Seen Her' (later gecoverd door MC Hammer), het bloedstollende 'The Coldest Days Of My Life', 'Homely Girl' (eveneens door UB40 gedaan) en persoonlijke favoriet 'You Got To Be The One'... allemaal zijn ze in de Tipparade blijven staan. Ben ik alleen 'Oh Girl' vergeten. 'Give More Power To The People' is een sterk staaltje 'psychedelische soul' zoals The Temptations dat anno 1971 voortbrengt. Ik hoorde laatst bij een collega een reggae-versie van dit nummer met een mooier woord dan 'power' in het refrein, alleen ben ik vergeten welk woord. Volgens Nicole bestaat eveneens een rechtstreekse cover van dit Chi-Lites-nummer. Voor de lage prijs een leuk ding om de collectie (bijna) compleet te maken, ik mis op het moment alleen nog 'Oh Girl'. Verder denk ik niet dat ik hem grijs ga draaien, want dan heb ik liever 'You Got To Be The One'.

* Cookin' On 3 Burners featuring Kyle Audist- This Girl (UK, Freestyle, 2009)
Een beetje 'Van hit naar her' want het is na middernacht en dus is de nieuwe Top 40 beschikbaar. Kijk eens aan! Voor de derde week stijgt die van negentien naar twaalf. Ik heb het dan over 'This Girl' van Kungs featuring Cookin' On 3 Burners. Ik heb in de afgelopen jaren al meerdere malen op het punt gestaan om de single van Cookin' On 3 Burners te kopen, maar sinds een paar weken ben ik opeens heel erg verslingerd geraakt aan het nummer. Die is dus nog onderweg en als die arriveert, mag het meteen als Week Spot!

* Honey Cone- Stick-Up (NL, Hot Wax, 1971)
In 1997 koop ik eens een cd met de 'grootste hits' uit 1971 en daarop staat zowel 'Give More Power To The People' van The Chi-Lites als 'Want Ads' van Honey Cone. 'Want Ads' koop ik in 2011 op single en sindsdien heb ik louter gemengde gevoelens voor wat betreft Honey Cone. Eigenlijk vind ik het bereleuke muziek, maar ik kan het nauwelijks kwijt in een set. Desondanks zwicht ik in november voor een demo van 'One Monkey Don't Stop No Show' en afgelopen week voor de opvolger van 'Want Ads'. 'Stick-Up' is praktisch gezien 'Want Ads deel 2'. Tekstueel niet helemaal, maar wel in het gelijke idioom. Voor de leuk en voor het fotohoesje.

* Cissy Houston- Think It Over (UK, Private Stock, 1978)
De moeder van Whitney. Er is één plaat die hoog op mijn wenslijst staat, maar die altijd nét ietsje te prijzig is. Cissy neemt in 1970 namelijk een uptempo-versie op van 'I Just Don't Know What To Do With Myself' en dat heeft een zeer prettige uitwerking. Anno 1978 laat ze zich produceren door Michael Zager van 'Let's All Chant'. Dat levert honderd procent disco op waarvan 'Think It Over' nog redelijk te pruimen is. De plaat is echter spotgoedkoop en kan ik niet laten liggen.

* Jackson Southernaires- He's So Good And I Thank Him (US, Song Bird, 1972)
Het heeft me bijna een half uur gekost, maar dan weet ik toch te melden dat de plaat uit 1972 komt. De verschillende websites durven namelijk geen jaartal te hangen aan deze plaat. Lee Jeffries is de broer van de uitbater van Rarenorthernsoul en zelf een gerespecteerd dj. Lee doet voornamelijk in 'aparte' jaren zeventig-soul, maar heeft sinds enige tijd ook een gospel-set. Afgaand op zijn 'dubbele' exemplaren moet ik bekennen dat het niet héél erg interessant is. Lee lijkt veelal te gaan voor 'rockin' gospel' en dat is iets dat ik probeer te vermijden. 'Rockin' gospel' wordt veelal vertolkt door groepjes heren. De platen hebben een moordend tempo en versnellen niet zelden naarmate het einde in zicht komt. Het is muziek om een bomvolle kerk tot een kookpunt te brengen, maar helaas klinkt het ook allemaal hetzelfde. Rarenorthernsoul heeft desondanks enkele gospel-titels die me wel aanstaan en deze kaap ik mee omdat die zo voordelig is. Na drie draaibeurten moet ik zeggen... hij gaat steeds beter smaken! Ik denk dat ik hiervoor nog wel eens een uitzondering ga maken, evenals 'Precious Lord Take My Hand' van The Soul Wonders Of Hattisburgh.

* Limmie & The Family Cookin'- A Walkin' Miracle (Duitsland, Avco, 1974)
Ik heb al eens getwijfeld bij een iets eerdere single van Limmie & The Family Cookin', maar heb er toen voor bedankt. Ditmaal 'raakt' de b-kant me het meeste en kan het gebeuren dat de single in mijn winkelmandje zit bij 45toeren. Limmie & The Family Cookin' tracht het Phil Spector-geluid van omstreeks 1963 te vertalen naar soul en proto-disco en dat is niet overal even interessant. De a-kant is een cover van The Essex, de opvolger van 'Easier Said Than Done' uit 1963. Limmie's versie is weliswaar uitbundig, maar doet mij niet veel. 'Here's Tomorrow' op de b-kant kent gesproken coupletten en doet denken aan het betere Shangri-Las-werk uit de jaren zestig, maar dan in een jaren zeventig-sausje.