Het idee ontstaat heel spontaan en binnen 24 uur is de eerste 'Euro Dance Top 30' een feit. Ik ben voor 'Floorfillers' op zoek naar 'nieuwe' nummers en blader daarbij door een aantal Europese dance-charts. Plots word ik nieuwsgierig hoe een lijst van de verschillende landen eruit zou zien. De top drie is geen verrassing en het tweede deel geeft nog weinig verandering in dat opzicht. Afgelopen donderdag heb ik de derde editie gedaan en nu is het klaar om een 'fenomeen' te worden. De eerdere top drie is aan het afbrokkelen en als ik de 'Top 30' eens per maand doe, zit er genoeg schot in de lijst. Toch blijft die onvoorspelbaar doordat een aantal Europese landen een beetje achterlopen. 'Re-entries' zijn nimmer uitgesloten. De eerste 'Euro Dance Top 30' brengt meteen al een aangename verrassing. Een plaat die, niet vreemd, een kneiter van een hit is in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, maar waarvan ik graag zou willen zien dat dit een vervolg krijgt in de rest van Europa. De plaat staat nog niet eens in de 'bubbling under' van de Tipparade, dus een officiële 'Van hit naar her' kan het nog niet zijn, maar toch presenteer ik jullie graag deze tip van mijn kant: 'Die Immer Lacht' van Stereoact & Kerstin Ott.
Der Neue Deutsche Welle is alweer ruim dertig jaar geleden en sindsdien gebeurt het slechts sporadisch dat een Duitstalige plaat een enorme hit wordt in Nederland. Vaak zijn het dan 'losse flodders' als Matthias Reim ('Verdammt Ich Lieb Dich') of, vrij recent, Peter Fox ('Haus Am See'). Klangkarussell komt nog in de buurt met 'Sonnentanz', hoewel dat dan alweer een Engelse tekst mee krijgt. Geïnspireerd door Peter Fox en zijn zonnige zomerhit wil ik het de komende tijd proberen met deze plaat van Stereoact. In Uffelte is het al een 'terrasplaat' geworden, nu moet de rest van Europa nog overstag gaan. Het is een 'beweging' in de dance-wereld die me niet overal evengoed bevalt: Je neemt een singer-songwriter-liedje, past een 'frame' toe van elektronische beats en zet het vervolgens in de markt als dance-mix. Nu mag een singer-songwriter van mij best een elektronische beat gebruiken voor zijn of haar liedje, maar een drumcomputer hoeft nog niet per se 'dance' te heten. Ik refereer dan vooral aan een recente grote hit: 'Catch & Release' van de Amerikaan Matt Simons. Geïnspireerd door de remixes van Robin Schulz en 'onze' Avicii, vindt Simons ene Deep End bereid zijn beats te leven voor het liedje. Toch wordt dit uiterst slordig toegepast en loopt de akoestische gitaar niet synchroon met de beats. Het resultaat is een doodsaai liedje met een niet-passende dance-beat welke geen dance mag heten in mijn optiek. Van Avicii moet ik doorgaans ook weinig hebben, bij hem zijn het 'coupletten' van oorspronkelijke singer-songwriters met hun akoestische gitaren, met een snelle beat in het refrein en vervolgens een stuk kermis-muziek uit de keyboards van Avicii. Ook niet mijn kop thee. Nee, de Duitsers lijken de kunst nog het beste te beheersen.
Kerstin Ott wordt op 17 januari 1982 geboren in Berlijn. Van huis uit is ze schilder en decorateur en heeft dit vak tot aan de jaarwisseling uitgevoerd. Nu is ze opeens té druk met haar zangcarrière om de kwast in de hand te nemen. Ze zingt al op vroege leeftijd in een kinderkoor en doet mee aan talentenjachten. Later legt ze zich toe op het dj-werk. In 2005 zorgt Ott voor een zieke vriendin en de opgewektheid van de laatste inspireert haar tot 'Die Immer Lacht'. Ze schrijft, volgens de overleveing, het nummer binnen vijf minuten terwijl ze aan het aanrecht een maaltijd aan het koken is voor deze vriendin. Ze neemt een demo-versie op van het nummer en geeft de cd-r uit tijdens haar dj-optredens. Op deze manier komt het in 2015 in de handen van Stereoact welke een eerste dance-mix maken van 'Die Immer Lacht'. Inmiddels is daar ook een meer uitgebreide remix bijgekomen. De 'Extended 2016 Remix' is mijn persoonlijke favoriet van de twee.
Rico Einenkel en Sebastian Seidel zijn de geboortenamen, maar het duo is beter bekend als Ric (Rico) en Rixx (Sebastian). Ze laten in 2011 voor het eerst van zich horen als Starpoppers, maar vestigen pas een naam als Ric & Rixx met hun dubstep-producties omstreeks 2013 en 2014. In februari 2015 verschijnt de eerste remix van 'Die Immer Lacht' op Soundcloud en dat vraagt om meer. Later in dat jaar verschijnt een betere 'deep house'-remix van het lied. In de eerste week van 2016 piekt het in Duitsland op een tweede plek op de hitparade, een voorbeeld dat een maand later wordt gevolgd door Oostenrijk. In Zwitserland is het eveneens een succes, hoewel het daar slechts op 17 eindigt in de 'mainstream' singles-hitparade. In de dance-charts van voorgenoemde drie landen staat 'Die Immer Lacht' dubbel genoteerd: Zowel de 'originele' als de 'extended'. De laatste blijkt momenteel het meest populaire van de twee. In de 'Euro Dance Top 30' lijkt het een beetje over haar hoogtepunt heen, alleen vorige maand heeft het op nummer tien gestaan en is nu weer op zijn retour. Toch zou ik er geen bezwaar tegen hebben om deze over twee maanden te kunnen aankondigen als de nummer 1 van Europa of wederom in de top tien te kunnen aantreffen. Voor wie het heeft gemist: Calvin Harris staat nu op nummer 1 met Rihanna, de eerste twee edities werden gedomineerd door 'Faded' van Alan Walker.
'Die Immer Lacht' is een aanstekelijk en uiterst optimistisch liedje dat erg welkom zou zijn in de zomer. Het refreintje kun je al meezingen na een enkele beluistering. Het is niet alleen de eerste hit voor Stereoact, maar is ook een omschakeling in de carrière voor Kerstin Ott. Deze mag nu dagelijks de gitaar op pakken om het liedje 'live' op de podia ten gehore te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten