Singles round-up: mei 3

Zallemenut een keertje overdoen? Adéle Bloemendaal blijft inspireren. Gisteren heb ik nog een komend bezoek aan De Tafel aangekondigd en warempel... het is vandaag meteen raak! Omdat mijn Doc Martens een beetje reparatiebehoeftig zijn, om het zachtjes uit te drukken, en ik doorgaans maar één paar schoenen heb, ontstaat het idee om voor de zomer een paar sandalen te kopen. Maat 48 uiteraard en dus hoef ik niet tevergeefs naar Scapino of iets dergelijks. In het nabijgelegen Ruinerwold zit een specialist in schoeisel in grote maten en gistermiddag heb ik even op zijn website gekeken. Daar zie ik de sandalen die ik vanmiddag heb gekocht: Een Duits topmerk met zijdezachte leren binnenzool en fors afgeprijsd. Hoewel de verzendkosten slechts vijf euro zijn, wil ik dit graag besparen en fiets vanmiddag over Ruinerwold naar Meppel. Hij zit tegenover de kringloopwinkel en daar koop ik vijf singles en een fluitketel. Ik ben om twee uur in Meppel en dat is een beetje té vroeg. Dan besluit ik even bij De Tafel te gaan kijken. Ik zou deze singles kunnen 'bewaren', maar ga ze samenvoegen met de singles van zondag. De eerste negen van vanmiddag sluiten precies aan op het vervolg van de singles van zondag. Ik zou vandaag beginnen met Little River Band en de laatste uit dit deel is Lindisfarne. Vandaag maar liefst drie berichten. Straks een erg kort bericht voor een relatief lange Week Spot en daarna het vervolg van de 'Singles round-up'.

* Bloodstone- Girl (UK, Decca, 1972)
Aanvankelijk is Bloodstone voor mij een naam uit de 'Rare Record Price Guide'. De Engelse persingen van hun albums zijn in 1995 al reeds twaalf pond per stuk waard. Vervolgens maak ik kennis met 'Natural High' dat in de Tarantino-film 'Jackie Brown' zit. De single koop ik in september 2011 en zit sindsdien in de Blauwe Bak. 'Natural High' mag een fraai staaltje 'sweet soul' zijn, op 'Girl' uit 1972 tapt Bloodstone uit een ander vaatje. Hier klinkt het als die uitstekende Temptations-plaat welke nooit is opgenomen door The Temptations. Denk aan 'Run Away Child, Running Wild' en 'I Can't Get Next To You' en 'Girl (You Look So Fine)' past naadloos in het rijtje. Hoewel ik nog nooit de keerzijde van 'Natural High' heb geprobeerd, doe ik het toch even bij 'Girl', maar dat neemt niet meer dan twintig seconden in beslag. 'Girl' mag er zijn en komt daarmee met stip in de reserve-Blauwe Bak naast 'Natural High'.

* Bob & Marcia- Pied Piper (NL, Trojan, 1971)
Ik ben blij verrast als ik door Wolfman zélf wordt gevraagd om met The Big One in 2014 het omlijstende radio-programma voor mijn rekening te nemen. Het is een onvergetelijk weekend hoewel het hard werken is. Dat geldt niet alleen voor de programma's zelf, maar ook de voorbereiding. Ik heb namelijk vrijwel geen reggae binnen handbereik en ga puur intuïtief te werk. Zo stop ik ook 'Pied Piper' van Bob & Marcia in de lijst zonder dat ik de plaat echt goed ken. Het zal voor mij het 'volkslied' worden dat weekend, gezien ik het een paar maal vaker hoor gedurende The Big One. Ik heb een paar keer op het punt gestaan de single te kopen. In de meeste gevallen betreft het dan een single met fotohoes en is een stukje duurder. Deze is twee euro en komt met een fraai Ronn/Jewel/Paula-hoesje dat ik nog goed kan gebruiken voor andere singles (waarschijnlijk The Southerners uit de gospel-bak op het Jewel-label).

* Chic- My Forbidden Lover (NL, Atlantic, 1979)
En nu is het een kwestie van voortzetten! Deze Chic-single ontbreekt eveneens in de koffers, ook al ga ik in eerste instantie toch niet zo voor Nederlandse persingen. Sinds ik een aantal op de Engelse Atlantic heb gescoord, blijf ik verder zoeken naar Engelse persingen.

* Bobby Darin- Lovin' You (US, Atlantic, 1967)
Omstreeks 1959 heeft de muziek het 'high school'-genre: Een rits mannelijke tieneridolen met vaak beperkte zangcapaciteiten en een korte houdbaarheidsdatum. Ricky Nelson zal in de jaren zeventig terug keren met 'serieuze' popmuziek, maar verder is het alleen Bobby Darin die zonder al te veel moeite in de 'picture' blijft. Omstreeks 1966 is Darin zelfs een 'hippe vogel'. Hij laat zijn oudere publiek kennis maken met jonge namen als Tim Hardin ('If I Were A Carpenter') en John Sebastian ('Lovin' You'). 'Lovin' You' haalt het echter niet bij het origineel. Op de keerzijde staat het bloedmooie 'Amy' dat door 'onze' Rudy Bennett op de plaat is gezet.

* The Detroit Spinners- Ghetto Child (Duitsland, Atlantic, 1973)
Er is, als ik me niet vergis, een andere single van The Detroit Spinners onderweg vanuit Engeland. Een nummer dat jullie allemaal kennen. Ach, misschien kennen jullie 'Ghetto Child' ook wel? Hoewel het in Nederland geen hit is geweest, is dit het soort geluid dat heel bekend klinkt. De b-kant heet 'We Belong Together' en is meer ingetogen, hoewel het een paar fraaie crossover-wisselingen heeft in de opbouw. Mag ook zeker in de reserve-Blauwe Bak.

* East Side Beat- Ride Like The Wind (België, FFRR, 1991)
Ik kan me voor de geest halen dat ik toendertijd oog in oog heb gestaan met de (cd-)single. Hij staat in de Top 40 op het moment als ik bij de Music Store in Sneek 'Nevermind' van Nirvana beluister voor de recensie die me bij het Sneeker Nieuwsblad zal brengen. Toch wil de East Side Beat-versie van dit Christopher Cross-nummer geen belletjes laten rinkelen. Bijna kwart eeuw later moet ik concluderen dat dit precies het soort muziek is dat me eind jaren tachtig tot over mijn hoofd in de jaren zestig heeft gestort. Nogal fantasieloze house, maar gelukkig sta ik daar tegenwoordig wel weer open voor. Het hoesje is een beetje vochtig geweest en is gaan plakken aan het vinyl, dus ik moet het ding eerst ook nog schoonmaken.

* The 5th Dimension- Medley: Aquarius/Let The Sunshine In (US, Soul City, 1969)
Ik heb de Deense persing in 1996 gekocht en in 2013 koop ik de Amerikaanse Soul City. Het is dan vooral vanwege de b-kant, een vroege Blauwe Bak-favoriet: 'Dontcha Hear Me Callin' To Ya'. En, jawel, die zit nog immer in de koffers. De styreen persing van vanmiddag ligt aantrekkelijk te zijn voor vijftig cent bij de kringloop in Ruinerwold en dus neem ik die mee. Toch komt deze waarschijnlijk met de a-kant gewoon in de jaren zestig-bak. En... het styreen klinkt niet 'kapot' en dus is het een fijne reserve!

* Aretha Franklin- Hold On I'm Comin' (NL, Arista, 1981)
Een paar jaar geleden is bekend geworden dat Aretha Franklin 'autotune' gebruikt bij haar meest recente opnamesessies. Zelf beschouw ik autotune als een 'instrument' en de reacties hierop vergelijk ik met de opkomst van de synthesizer. Aretha is in de vroege jaren tachtig al even het spoor bijster. Ze neemt dan deze aftandse disco-versie op van het Sam & Dave-succes met een platte disco-beat. Zie ik net ook op het label dat Martin Duiser heeft meegewerkt. Ik hoop bij deze single eigenlijk op een wonder op de b-kant, maar ook 'Whole Lot Of Me' raakt kant noch wal. Snel archiveren in de jaren tachtig-bak!

* Lindisfarne- Run For Home (NL, Mercury, 1978)
De Engelse persing koop ik in 1992 en deze draait op zichzelf nog prima. Het is vooral de fotohoes en de vraagprijs van een euro dat me over de streep helpt. De Engelse persing heeft echter wel een optisch mankement en iets dat herinnert aan mijn vroege Sneeker Nieuwsblad-werk. Ik heb per ongeluk een flesje Tippex omgegooid dat vlekken op de single en het label heeft achtergelaten. Toch heeft de naald hier totaal geen moeite mee en het wordt dus niet vertaald naar krasjes of iets dergelijks.