Het zijn drukke tijden voor de Blauwe Bak. Ik zit er zelfs over na te denken nog een derde koffer te bestellen, want het wordt nu steeds pijnlijker om platen uit de Blauwe Bak te verwijderen. Mijn blanco hoesjes zijn bijna op terwijl ik ook nog een hoop 'dubbele' singles heb die ik het toch het liefste met een hoesje wil aanbieden. Ik kijk in mijn mailbox en zie een mailing van 45toeren.nl. Dat is sinds een paar jaar mijn 'hoesjes-boer', maar ook heb ik twee jaar geleden nog enkele singles van hem gekocht. Ik besluit de soul-catalogus eens door te spitten en ben op tien titels gekomen, het merendeel spotgoedkoop in vergelijking tot Engelse collega's. Die verwacht ik morgen (of overmorgen, als de buurvrouw niet thuis is). Er zijn dan nog twee of drie singles onderweg, dus er komt weer een 'Singles round-up' aan in meerdere delen. De vele aankopen van de afgelopen maanden betekent ook dat nog wel eens een titel 'ondergesneeuwd' raakt en dat is het geval bij de Week Spot van deze week. Een single die ik een paar keer heb gedraaid bij binnenkomst, maar welke verder een beetje 'vergeten' is. Zwaar onterecht, vandaar dat ik deze extra in het zonnetje wil zetten door het uit te roepen tot Week Spot: 'You're Losing Me' van Ann Sexton (1973).
Dat de (Northern) Soul-beweging in Engeland een apart clubje is, hoef ik jullie na vier jaar niet meer uit te leggen. De 'scene' kent helden en heldinnen die in de werkelijkheid van de popmuziek volslagen onbekend zijn gebleven. Soms is dit te danken aan een enkel nummer dat gegarandeerd een hoofdprijs opbrengt, terwijl niets mindere singles van dezelfde artiest voor een paar knaken in de bakken kan komen te staan. Zoiets is het geval met Ann Sexton. Haar 'You've Been Gone Too Long' is de plaat waar iedereen in Engeland het over heeft en de vaak afgeragde exemplaren van de single gaan niet beneden de vijftig pond de winkel uit. Onze nieuwe Week Spot lijkt erg op 'You've Been Gone Too Long', maar is iets meer funky en daardoor minder interessant voor de Engelse liefhebbers. Zelf trek ik me daar niets van aan en geniet met volle teugen van dit betaalbare alternatief dat stukken beter klinkt dan de goedkoopste 'Gone Too Long' die ik tot op heden ben tegengekomen.
Mary Ann Sexton komt op 5 februari 1950 ter wereld in Greenville in South Carolina. Ze is de nicht van Chuck Jackson, ook al zo'n 'held' uit de Northern Soul-beweging welke in de popmuziek slechts een handvol hits heeft gehad. Mary Ann begint, hoe kan het anders, bij het gospelkoor in de kerk. Ze doet mee aan talentenjachten en mag op een bepaald moment een achtergrondpartij zingen op een plaat van Elijah And The Ebonies. Het is liefde op het eerste gezicht tussen Sexton en de saxofonist van The Ebonies: Melvin Burton. Het stel trouwt en vormen een band in de late jaren zestig: Ann Sexton & The Masters Of Soul.
Ze wordt als eerste opgemerkt door de componist David Lee, tevens eigenaar van het kleine Impel-label. Voor hem neemt ze 'You're Letting Me Down' op, maar stapt al in 1971 over naar Seventy-Seven Records. Seventy-Seven is een onderdeel van het vermaarde Sound Stage 7-imperium en voor dit label neemt ze platen op in Tennessee. De keerzijde van de Week Spot, 'You're Gonna Miss Me', is de enige plaat die de R&B-lijst bereikt, maar de meeste van haar vroege singles zullen op een bepaald moment naar Engeland verhuizen. 'You've Been Gone Too Long' is kwalijk een paar maanden oud als het groot wordt in de Engelse Northern Soul, maar op dat moment verdient niemand van de belanghebbenden een cent aan het succes. In 1973 verschijnt 'Loving Me Loving You', haar debuutalbum, op Seventy-Seven. In 1977 maakt ze 'In The Beginning' voor het Sound Stage 7-label. Hoewel 'You're Gonna Miss Me' wordt geschreven door Paul Kelly, schrijft het echtpaar Melvin en Ann Burton het merendeel van het repertoire. Na 1977 zet ze de muziek tijdelijk aan de kant en gaat zich toeleggen op het onderwijs. Dat doet ze onder haar getrouwde naam: Mary Burton. Toch is er in de nieuwe eeuw een collega, Sonny Hudson, die de werkelijke identeiteit van Burton leert kennen en interviews geeft aan deez' en geen. Hudson bekokstooft met de Duitse boeker Dan Dombrowe een comeback-optreden tijdens een soul-weekend in Duitsland. Sextom stemt toe en treedt in maart 2007 voor het eerst in dertig jaar weer op. Sindsdien treedt ze weer geregeld op, waarbij vooral Europa warm loopt voor de concerten van Sexton. 'You're Gonna Miss Me' is in 2003 gebruikt voor de soundtrack van de film '21 Grams'.
Anno 2016 is het prijsverschil tussen 'You've Been Gone Too Long' en overige singles schokkend. Zelfs deze 'You're Losing Me' schommelt nogal, maar ik vind deze keurige 'new old stock' voor zo'n lage prijs dat het zelfs met de hoge verzendkosten acceptabel is. Toch koop ik een voormalige Week Spot van Deniece Chandler als 'extraatje' met deze van Sexton. 'Gone Too Long' is een paar jaar geleden opnieuw uitgebracht en zelfs die heruitgave is aan de prijzige kant. Muzikaal is 'You're Losing Me' onbetaalbaar, dus dat is sowieso altijd een koopje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten