Singles round-up: mei 5

Goed dat het me op tijd te binnenschiet. Ik moet vandaag vroeg publiceren want vanaf vannacht 1 uur tot morgenvroeg is er geen internet in Uffelte. Groot onderhoud, zoals ze dat noemen. Het is reeds voor de tweede keer in een week, want vrijdagmorgen was er (aangekondigd) geen elektriciteit in het dorp. Ik hoop dat we nu weer even een paar maanden vooruit kunnen, want zonder internet en elektriciteit ga ik slechts eenmaal per jaar (kamperen) en wil daar de rest van het jaar geen last van hebben. Vandaag het derde deel van de 'Singles round-up' voor wat betreft de singles van vorige week. Ik heb afgelopen weekend zeven singles ontvangen van Mark en wacht nog op een andere Blauwe Bak-aanwinst uit Engeland. Dit gaat samen een zesde 'Round-up' bezorgen. Donderdag wil ik een kijkje nemen in Diever en kan dan ook net zo goed even langs de kringloopwinkels van Dwingeloo en Dieverbrug fietsen. Dat had de laatste keer niet bijster veel resultaat, maar je weet immers maar nooit? Nu de laatste tien van vorige week.

* The Scorpions- Greensleeves (NL, CNR, 1965)
Begin 1994 overleed vrij plotseling de moeder van een paar kameraden. De ene week werd kanker geconstateerd en werd gefluisterd dat het een kwestie van enkele maanden was, maar ze heeft het weekend niet meer gehaald. Haar man kom ik dan geregeld in het café tegen en hij weet eveneens van mijn vinyl-hobby. ,,Ik heb een emmer vol singles voor je, ze zijn van mijn vrouw geweest", zegt hij eens. Een emmer? Hoeveel zijn dat? ,,Net zoals ik zeg, een emmer vol". Er is geen woord Frans bij want het betreft een sausemmer die tot over de rand is gevuld met singles. Zonder hoesjes en dus laat het zich raden in welke staat de platen zich bevinden. Opvallend veel Nieuwzeelandse persingen uit de jaren zestig, maar ook heel veel 'onbekend' spul. Ik ontdek pas vele jaren later dat 'Little School Girl' van Michael & The Continentals het een en het ander waard is in de meer progressieve Northern Soul-kringen. Ik beloof hem de collectie compleet te houden en heb me daar altijd aan gehouden. De emmer bevat ook deze single van The Scorpions, maar die 'golft' nogal. Voor drie euro ben ik de man bij De Tafel. Helaas zonder fotohoes en daarmee ietwat prijzig, maar we kunnen weer even vooruit met dit exemplaar.

* Shanice- I Love Your Smile (Duitsland, Motown, 1991)
Motown is in de jaren zestig een ijzersterk 'merk', maar de verloedering slaat toe in de jaren zeventig. Naar mijn menig is dat als Berry Gordy zich op 'onbekende' terreinen als de film werpt en daarmee het muziek-imperium ernstig op het spel zet. Rond 1990 is hij in gesprek met verschillende investeerders die het label willen overnemen. Het is, geloof ik, uiteindelijk Universal dat de hoogste bieder is. Dat zorgt voor een aardige stroom heruitgaven en compilaties, maar het Motown-label zélf wordt een beetje 'weggegeven' aan artiesten die het niet altijd verdienen. De laatste goede Motown-plaat? 'The End Of The Road' van Boyz II Men is erg toepasselijk, maar zelf kies ik dan toch voor 'I Love Your Smile' van Shanice (Wilson). Een plaatje dat me al bijna vijfentwintig jaar goede luim brengt, maar waarvoor ik in 1992 niet durf uit te komen.

* Bobby Sherman- Hey Mister Sun (NL, Negram, 1970)
De naam Bobby Sherman ken ik uit het Hitdossier, de man heeft in 1969 een Tipnotering. Deze single is me totaal onbekend en hoewel het zonnig is geprijsd, 1,50 euro mét fotohoes, gaat er toch een paar maanden overheen voordat ik het eens meeneem. Het is precies datgene wat ik ervan verwacht. Een vrolijk pretentieloos deuntje waar er al zoveel van zijn. Dus is het ook niet heel verbazingwekkend dat het nooit iets is geworden met deze single.

* Siouxsie & The Banshees- Cities In Dust (NL, Polydor, 1985)
Als ik begin 1992 aan de slag ga als muziekrecensent bij het Sneeker Nieuwsblad en voor het eerst Het Bolwerk binnenstap, lopen daar nog een paar relikwieën rond van de voorbije New Wave-rage. Met name een paar meisjes met torenhoge bouwwerken van haar op hun hoofd. Het doet me meteen denken aan Siouxsie van The Banshees. Ik heb tot op heden nog geen enkele Siouxsie & The Banshees-single en dus wordt dit eens tijd. Met 'Cities In Dust' heb ik meteen hun beste in huis.

* Soulful Dynamics- Coconuts From Congoville (Duitsland, Decca, 1972)
De groep heeft een grote internationale hit in 1970 met 'Mademoiselle Ninette' en zal daarna vooral in Duitsland en Scandinavië populair blijven. De groep doet dat met brallerige pop-hits en dat is andermaal het bewijs dat een donkere huidskleur niet automatisch 'soul' of 'funk' hoeft te zijn. Een beetje het vervolg op The Equals, maar dan met her en der Caribische invloeden. Dit 'Coconuts From Congoville' zal ongetwijfeld hebben gescoord bij de Oosterburen, maar ik betwijfel of nog veel van hen het plaatje zullen herinneren.

* Steppenwolf- Born To Be Wild (NL, Probe, 1968, re: 1973)
Volgens de stempels op het label is deze single gekocht op 20 oktober 1990 en dat is inderdaad de tijd dat 'Born To Be Wild' een derde maal de Nederlandse Top 40 binnenkomt. Het heeft dan alles te maken met de televisie-serie 'Tour Of Duty'. In 1968 piekt het bescheiden op een 32e plaats, in 1973 schopt het tot nummer 16 en in 1990 eindigt het op 4. Het lijkt bijna een wiskundige berekening. De deejay uit die tijd heeft het geluk dat hij in oktober 1990 een exemplaar uit 1973 weet te vinden, want dat bespaart hem 6,50 gulden voor een heruitgave. Bovendien heeft deze het eveneens klassieke 'Magic Carpet Ride' op de b-kant, waaar de 1990-uitvoering op MCA het mindere 'Rock Me' als keerzijde heeft. Ik had deze specifieke heruitgave nog niet, maar heb 'Born To Be Wild' nu in drie uitgaven (deze, de MCA uit 1990 en een Roulette uit de jaren zeventig).

* Fred Towles- Too Much Monkey Business (US, Way Out, 1968)
En weer een single in een hoesje van Tjins Record Shop. De vorige eigenaar heeft op het hoesje de woorden 'funk soul' geschreven, maar dat is slechts een indicatie van een 'leek'. Wie voor de funk gaat, komt bedrogen uit. 'Too Much Monkey Business' is bluesy 'deep soul', waarbij het aannemelijk is dat Tjins deze oorspronkelijk aan de man/vrouw heeft gebracht, want het valt hiermee in het Suri-soul-idioom. Toch moet ik bekennen dat het niet de meest boeiende plaat is, maar voor twee euro móest ik wel even gokken.

* UB40- Red Red Wine (NL, Virgin, 1983)
* UB40- Maybe Tomorrow (Duitsland, Virgin, 1987)
Feitelijk is 'Maybe Tomorrow' de eerste UB40-single in mijn verzameling. Ik heb 'Breakfast In Bed' (met Chrissie Hynde) 'tegengehouden' toen het in de partij van De Koopermolen kwam. 'Maybe Tomorrow' is onderdeel van de gigantische vangst die ik in 1993 doe en dan haal ik de hand over het hart. Deze singles hebben geen van allen een hoes en een goedkoop exemplaar met fotohoes blijft welkom. Hierbij dus... 'Red Red Wine' is, denk ik, voor mij de kennismaking met de Engelse band als het hoog op de Top 40 komt in 1983. Deze heb ik nu ook met fotohoes. De UB40-verzameling kent nog enkele gaten en dus blijven we zoeken!

* Wax- Right Between The Eyes (Duitsland, RCA, 1986)
Hoe de mannen elkaar zijn tegengekomen, is mij onbekend. Toch is het een feit dat Graham Gouldman en Andrew Gold een opvallende vriendschap met elkaar ontwikkelen. Tot Gold's dood, een paar jaar geleden, blijven de mannen samen musiceren. Eind jaren tachtig doen Gouldman en Gold dat onder de naam Wax en vooral 'Bridge To Your Heart' gooit hoge ogen op de hitparade. Toch moet ik bekennen dat ik deze 'Right Between The Eyes' eigenlijk beter vind en de plaat staat al een tijdje op mijn verlanglijst. Ik heb nu beide Wax-titels in een vrij kort tijdsbestek en mét de fotohoezen intact.