Singles round-up: mei 8

'Time flies when you're having fun'? Het is vanavond erg rustig in de chat van Wolfman Radio en daar is een eenvoudige verklaring voor. We hebben veel chatroom-gasten uit Tiverton en omgeving en deze zijn bij een Specialized-avond. Ik blijf dus 'even hangen' als mijn collega om 1 uur het stokje van mij overneemt en heb helemaal niet in de gaten dat hij in 'extra tijd' zit als hij om kwart voor vier de stekker eruit trekt. Intussen heb ik de jaren zestig-bakken aangevuld en 'afgeroomd' op 135 singles per bak. Morgen maak ik een begin met de jaren zeventig en wellicht ben ik over een paar weken klaar voor een volgende ronde 'Raddraaien'. De plannen voor een extra Northern Soul-koffer is van de baan. Ik ben gisteravond erg rigoreus te werk gegaan en heb een hele zooi titels uit de reserve-Blauwe Bak gegooid. Van de huidige 'Singles round-up' zitten ze er allemaal nog in, maar als ik ooit weer in zo'n bui ben? Vandaag het laatste deel van de 'Singles round-up' van de maand mei, dinsdag mag ik wederom beslissen welke tien het meest favoriet zijn.

* Peaches & Herb- Two Little Kids (NL, CBS, 1967)
Tot mijn grote verbazing heeft Peter van Singlehoesjes.nl deze niet staan en dus moet ik genoegen nemen met een 'mindere' illustratie. Peaches & Herb heeft in eerste instantie een nare bijsmaak door het zoetsappige 'Reunited', maar ik ben hun jaren zestig-werk meer en meer gaan waarderen. 'Two Little Kids' komt uit de pen van Eugene Record en Barbara Acklin en is een buitengewoon lekker Northern Soul-stampertje. Dezelfde stijl als 'Need Your Love So Desperately' dat reeds een grote hit is in de Northern Soul. Toch vind ik Peaches & Herb het beste op hun plek in een dramatische ballade en wat dat betreft is het op de b-kant smullen geblazen. Een hele echte 'double-sider' en erg fraai met Nederlandse fotohoes.

* Pearly Gates- Lead Me On (US, SPT Gospel, 1974)
'Gij zult niet stelen'. Dit gebod is de heren van Pearly Gates even ontschoten als ze dit op de plaat zetten. In plaats van krediet te geven aan de oorspronkelijke schrijvers, eist de leadzanger het nummer op als 'zijn' compositie. 'Lead Me On' is niets anders dan een krakkemikkig uitgevoerde 'Rock Your Baby' van George McCrae, maar dan opgedragen aan de Heer. Nee, het is niet extreem goed, maar het is wel een ontzettend leuke 'novelty' en dat is de reden waarom ik de 'stevige' portemonnee trek voor een single die verre van nieuwstaat is.

* The Persians- Detour (US, GWP's Grapevine, 1970)
Een plaat welke je niet zelden in deze staat treft. De meeste exemplaren komen uit de koffers van Northern Soul-dj's en worden ontsierd door een bak 'feedback', want daar is het styreen uiterst gevoelig voor. Het exemplaar van 45toeren is gewoon helemaal nieuw. 'Detour' heet de officiële a-kant en heeft een crossover-gevoel. 'I Can't Take It Anymore' op de b-kant is meer rechttoe rechtaan Northern Soul. Hoewel ik steeds minder moet hebben van dat laatste, twijfel ik erg sterk aan welke kant mijn favoriet is. Ik vind ze eigenlijk beide steengoed.

* Psalms Of Joy- Take Hold Of God's Hand (US, Memorial, 1973)
De laatste gospel uit Engeland, hoewel 45toeren mij ook eentje heeft geleverd die dadelijk aan bod komt. 'Guitar-driven 1970s gospel' wordt het beschreven door Rarenorthernsoul en, ja, die gitaar maakt het juist zo aanstekelijk. Daarnaast maken de Psalmen er ook vocaal een feestje van. Ik ben in eerste instantie niet heel zeker over deze plaat, maar hij is de afgelopen week echt gaan groeien bij mij.

* O.C. Smith- Living Without Your Love (US, Shady Brook, 1979)
Ach, voor vijftig cent mag je best eens gokken. Het resultaat? Als het een fruitautomaat is, heb ik geen 200 punten, maar krijg 8 punten bij inworp van de vijftig cent. Je kan gaan gokken met die 8 punten, maar je kan het ook laten uitkeren en in je zak stoppen. Dat laatste doe ik ook met O.C. Smith. De man heeft best goed spul uitgebracht in de loop der jaren en dit is ook niet enorm slecht, maar toch kan het me niet echt boeien. Nu nog in de reserve-Blauwe Bak, maar wellicht over een paar maanden in de 'gewone' jaren zeventig-bak.

* The Staple Singers- Hammer And Nails (NL, Riverside, 1962)
De database van 45cat heeft deze niet in de Nederlandse uitdossing en toch vermoed ik bij de kleur van het label dat deze omstreeks 1966 is uitgebracht. Het is de lichtere blauwe kleur welke rond 1965-66 voor Fontana wordt gebruikt. United Artists, ook van Philips omstreeks 1962, gebruikt deze kleur al wel. 'Hammer And Nails' is jaren later opnieuw opgenomen door The Staple Singers, maar dit is toch echt de originele uitvoering. Hier horen we een vrij jonge Mavis Staples en kunnen we concluderen dat haar stem in de loop der jaren nooit is veranderd. Op de b-kant staat het eveneens klassieke 'Gloryland', maar zelf ga ik toch voor 'Hammer And Nails'. Het zit in de gospel-koffer, maar eigenlijk is het té populair voor die rubriek.

* Howard Tate- Glad I Knew Better (US, Verve, 1967)
De controleur van 45toeren is een geweldige pietlut en daar kun je als dj je voordeel mee doen. Deze single wordt bijvoorbeeld niet hoog ingeschat, maar dat heeft dan voornamelijk te maken met het ponsgaatje in het label. Totaal niet interessant want het styreen is 'schoon' en zo scoor je voor een paar euro een perfecte 'double-sider'. Ik geef de voorkeur aan het meer uptempo 'Glad I Knew Better', maar 'Get It While You Can' is tevens de moeite waard. De laatste is een prachtige ballade uit de pen van Jerry Ragavoy en die naam verkoopt zichzelf.