'Raddraaien' zal door de nieuwe serie waarschijnlijk even op slot komen en dus doe ik voor de verjaardag nog twee afleveringen. Het opnieuw categoriseren van de singles en de bestanden op de computer maken het wel heel eenvoudig. Eerder moest ik voorover gebogen bij een platenbak, nu kan ik het op de computer bepalen. Vijftien singles vanaf 'The Holy City' van Marco Bakker in de eerste jaren zeventig-bak vinden we deze van Bay City Rollers: 'Rock And Roll Love Letter'. Een grijze mus in de jaren zeventig-bak want volgens mij heb ik hem nog nooit gedraaid en ben dat evenmin van plan. Het is omdat ik deze dag in 2009 een nestje singles van Bay City Rollers tegenkom dat ik deze meeneem. Vandaag is onze Raddraaier: 'Rock And Roll Love Letter' van Bay City Rollers (1976).
Vrijdag 19 juni 2009. Ik kan de datum zo herinneren. Ik heb deze ochtend een afrondend gesprek op de Paaz in Meppel. Hier wordt onder andere geregeld dat ik binnenkort een introductie-gesprek kan hebben voor de 'provocatieve therapie'. Dat is op dinsdagmiddag altijd een uurtje en de werkwijze van de psycholoog boeit me mateloos. Misschien dat ik door middel van dit antwoord op mijn vragen kan krijgen? Nee, dat is achteraf bezien tegen gevallen. ,,Wat is nu je échte 'probleem'?", blijft de terugkerende vraag. Eigenlijk heeft me dat ruim een anderhalf jaar hetzelfde antwoord gegeven: Geen probleem... Later zal ik ook nog een afrondend gesprek hebben met de psychiater en zal hier mijn ontevredenheid laten blijken over de behandeling, maar op deze vrijdag neem ik opgewekt afscheid van mijn behandelaars, want aan hun heeft het hem niet gelegen! Omdat ik toch in Meppel ben, kijk ik ook nog even bij de kringloopwinkels. Naast singles is er immers nog iets anders waar ik naar zoek: Speelgoedinstrumenten. Het is het weekend van Trashfest en Kerwin heeft me overgehaald om met hem een noise-optreden te doen op zaterdagmiddag. Het eerste 'nuchtere' noise-optreden en eentje om nooit te vergeten! Bij de 'oude' kringloopwinkel in Meppel vind ik onder andere dit nestje singles van Bay City Rollers waaronder onze Raddraaier.
Over 'gekte' gesproken, het is iets dat grotendeels aan Nederland is voorbij gegaan, maar Engeland kent in de jaren 1974-76 een 'Rollermania'. Een 'beweging' van voortdurend gillende meisjes die nog wel eens willen flauwvallen, allen gekleed in broeken met Tartan-motief en bijpassende sjaals. Het is een uitzinnigheid voor een popgroep welke ongezien is sinds de 'Beatlemania' van ruim tien jaar daarvoor. Hoewel het muzikaal ondergeschikt is, wordt de groep vanwege de populariteit vaak de 'nieuwe Beatles' genoemd. De plaatverkopen liegen er niet om. Volgens gegevens van de BBC zou Bay City Rollers wereldwijd 120 miljoen platen hebben verkocht. De basis voor Bay City Rollers wordt in 1966 gelegd in het Schotse Edinburgh. Bassist Alan Longmuir, zijn broer Derek op drums en zanger Gordon 'Nobby' Clark richten in dat jaar The Saxons op. Toch zijn de mannen niet echt tevreden over de naam en willen iets Amerikaans. Ze gooien een dartpijl op de kaart van de Verenigde Staten en deze landt op Bay City in Michigan. Bay City Rollers is daardoor een feit. Tam Paton wordt de manager van de groep, terwijl bassist David Paton en toetsenist Billy Lyall in de eerste jaren deel uitmaken van de groep. Die zullen daarna de band Pilot (van 'Magic' en 'January') oprichten. In 1971 tekent de groep een contract bij Bell Records. De eerste single is meteen een schot in de roos: 'Keep On Dancing' is een cover van The Gentrys en producent Jonathan King zingt zelf eveneens zijn partijtje mee. De single brengt het tot een negende plek in de Engelse hitparade, maar aanvankelijk lijkt Bay City Rollers net zo'n 'eendagsvlieg' te worden als menig Jonathan King-project. 'We Can Make Music' (1972) doet helemaal niks en 'Manana' uit hetzelfde jaar wordt een hit in Israël en een select aantal Europese landen. Hoewel het succes uitblijft, neemt de groep intussen wel gitarist Eric Faulkner aan. Het geduld van Gordon Clark raakt op en hij vertrekt in 1973. Les McKeown is zijn opvolger. 'Saturday Night' met Clark (1973) is nog geflopt, maar de eerste single met McKeown brengt het succes terug: 'Remember (Sha La La La)'. De zestienjarige Stuart 'Woody' Wood komt bij de groep en zo krijgt de succesformule van Bay City Rollers vorm. Faulkner, Wood, McKeown en de gebroeders Longmuir vormen de 'klassieke' bezetting van Bay City Rollers en brengen vele meisjes in katzwijm.
De fans noemen zichzelf 'The Tartan Horde' en volgen de groep op de voet en kopen de singles rechtstreeks de Engelse top vijf in. Muzikaal gezien is het je reinste 'bubblegum'. Covers worden afgewisseld met nietszeggende liedjes, allen uit de pen van Faulkner en Wood. 'Bye Bye Baby' is in 1975 de bestverkochte single in Engeland, er worden maar liefst een miljoen exemplaren verkocht en de single staat zes weken bovenaan. 'Give A Little Love' geeft de groep een tweede nummer 1-hit. In Nederland is het succes een stuk bescheidener. Hier scoort de cover van Dusty Springfield's 'I Only Wanna Be With You' het beste op de hitparade. Onze Raddraaier is nooit uitgegeven in Engeland, maar daar heeft men ook de handen vol aan 'Money Honey'. Met 'I Only Wanna Be With You' wordt de laatste grote internationale hit gescoord. Toch zijn onze Oosterburen net een tikkeltje enthousiaster dan de nuchtere Hollanders. Daar bereikt 'It's A Game' in 1977 zomaar nog een vierde plek, terwijl deze single in de meeste landen het verval in zet. Tenslotte scoort de band in 1978 alleen in Duitsland met 'Where Will I Be Now'. Hoewel de groep dan nog wekelijks op de Amerikaanse televisie is te zien met een eigen show, worden de leden ouder en zijn de meesten het zat om op hun dertigste in een tienerband te spelen. Alan Longmuir is de eerste die het schip verlaat, maar een paar jaar later weer op het nest terug keert. In 1979 vindt niet alleen een naamswijziging plaats, maar ook muzikaal verandert het repertoire ingrijpend: The Rollers gaan voortaan alleen nog maar new wave spelen. Omdat hun contract met Arista is opgedroogd, verkopen de albums maar mondjesmaat.
In 1987 legt The Rollers het loodje maar komt nog enkele malen bijeen voor een reünie-concert. In september van het afgelopen jaar kondigen ze een reünie aan van de 'klassieke bezetting' en ook zou een album op stapel staan. Over dat laatste heb ik tot nu toe nog niks vernomen, maar het is onwaarschijnlijk dat ik deze ooit ga beluisteren. Net zoals ik deze 'Rock And Roll Love Letter' nooit uit het hoesje ga halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten