Voordat ik in de tijdmachine stap, kan ik melden dat vanmiddag het Engelse pakket is binnengekomen plus de 'losse' Engelse Discogs-aankoop. Hopelijk morgen het pakket uit Chicago en dan zou ik vrijdag kunnen beginnen met de 'Round-up' van deze vracht. Ook heb ik inmiddels een gospel-plaatje besteld dat ik twee weken geleden heb verloren in de veiling. Maar een geluk dat ik daarmee niet té hoog ben gegaan... de dingen zijn bijna op iedere straathoek van Amerika te kopen en doorgaans een paar dollar per stuk. Verder doe ik op het moment bescheiden mee in een paar veilingen van gospel-platen waarmee ik zeker niet te duur wil uitvallen. Met andere woorden: Ik moet gaan rondkijken voor een ruimere gospel-bak, want dit gaat in 2016 een heuse collectie worden! In 1991 ben ik nog creatief met platenbakken. Een aantal zijn afgeknipte dozen van de Ariël waspoeder met als gevolg dat een aantal platen anno 2016 nóg naar Ariël ruiken. Verder verschillende koffers uit de jaren zeventig en een paar houten bakjes die ik van mijn broer heb gekregen. Een mengelmoes. Het hoeft aan de start van februari 1991 immers ook maar 283 singles te houden en hoewel de vangst deze maand matig is, gaan we de komende 10 maanden maar liefst driehonderd singles behandelen in deze serie!
Even het geheugen opfrissen. In juli 1990 wordt kanker geconstateerd bij mijn moeder. Aanvankelijk zal ze daaraan geopereerd worden, maar dan besluiten de dokters dat bestraling afdoende is. Hierdoor gaat moeder gedurende twee maanden iedere dag op en neer met de taxi naar het ziekenhuis in Leeuwarden, maar betekent ook dat ze niet opgenomen hoeft te worden. Bij een laatste controle in december 1990 is iedereen tevreden. De bestraling heeft zijn werk gedaan en er is geen spoor meer te vinden. De familie gaat opgewekt het nieuwe jaar in, maar al in de eerste paar weken voelt mijn moeder dat er iets niet goed is. In de voorjaarsvakantie van 1991 gaat ze opnieuw naar het ziekenhuis en dat is reden om aan de alarmbel te trekken. Het gezwel heeft in die tussenliggende zeven weken flink om zich heen gegrepen. Nu is een operatie onvermijdelijk. Dat gebeurt dan ook in februari 1991. Omdat heit gewoon aan het werk blijft en broer het druk heeft met het werk (en ook omdat mijn schoolresultaten 'nul' zouden zijn als ik geen stok achter de deur zou hebben), ga ik gedurende die tijd 'logeren' bij mijn zus. Natuurlijk met een verhuiswagen want de platenspeler en een aantal platen gaan mee. De luidsprekers kunnen aan de muur blijven. Mijn tijdelijke kamer is namelijk naast die van mijn nichtje. Zij is net een half jaar oud en hoeft nog niet muzikaal opgevoed te worden door haar oom.
Dat is mijn februari 1991 in een notendop. Zeker als ik het nu schrijf... een heftige maand, ook al wordt mij bewust informatie achtergehouden. Ik krijg pas jaren later te horen hóe kritiek deze operatie is geweest. De motivatie op school zou zeker zijn gezakt als ik deze spanning had mee gekregen, maar aan de andere kant: Wat zou er met me gebeurd zijn als het niet goed was gekomen? Gelukkig hoef ik daar niet aan te denken, want medici waren een jaar geleden vol bewondering. Ook bij het slagen van de operatie hadden de dokters een bepaalde levensverwachting in het achterhoofd, welke ze uiteraard nooit hebben genoemd. Feit is dat onze moeder dubbel en dwars over die levensverwachting is heen gegaan. Ze is nu 77 lentes jong en het wordt allemaal wel wat minder, maar ze zal zelf de laatste zijn die daarover klaagt.
Hoewel de platen uit februari 1991 allerminst saai zijn, bezoek ik deze maand alleen en uitsluitend de coffeeshop-annex-platenzaak van Sunrise in Sneek. Eén single per week van 4,95 gulden en eentje van een gulden. Zoals ik maandag al heb uitgelegd, doe ik deze maand de 'oude platen' van maart erbij. Dit houdt echter in dat ons fotomodel ook mee gaat in februari, terwijl deze toch echt in maart is gekocht.
De nummer 284 kan een flink verhaal vertellen in 1991. De plaat is nauwelijks drie jaar oud en is al 'gaar' en zonder fotohoes. Om een 'alibi' voor lang haar te hebben, moet ik zo nu en dan wel wat hardrock meenemen en dat is de reden bij 284, hoewel ik nooit een enkele haar erop heb geschud. 285 koop ik in de voorjaarsvakantie em kost me vijf gulden met fotohoes. Ik had me in december voorgenomen om fotohoezen te gaan vermelden in de omschrijving, maar ben dat vorige maand ook vergeten. Met andere woorden: Laat maar. 286 bestaat lekker niet. Ik vermoed dat dit het eerste 'gaatje' is en het valt me pas in 2002 voor het eerst op. Bij de nummers 287 tot en met 289 woon ik tijdelijk bij mijn zus. 287 is een heruitgave uit 1980 op het Lark-label en moet ook vijf gulden kosten, evenals de ietwat kromgetrokken 289, welke anno 2016 echt een 'upgrade' nodig heeft. De nummer 288 wil anno 2016 niet meer draaien omdat er een hoek uit ligt, maar in die tijd draai ik hem helemaal grijs. Het is een rockende instrumentale versie van 'Roodborstje Tikt Tegen Het Raam', maar dan in een Ventures-verpakking.
284 Livin' On A Prayer-Bon Jovi (NL, Mercury, 1987)
285 Eloise-Barry Ryan (Duitsland, MGM, 1968)
287 Russian Spy And I-The Hunters (NL, Lark, 1980)
288 Long Long Ago-The Explosions (NL, Decca, 1962)
289 MacArthur Park-Richard Harris (US, Dunhill, 1968)
In mei 1990 ben ik eens op de vlooienmarkt in Sneek en doe me goed aan een bak met singles met een merkwaardige prijs: Drie voor een gulden. Ik verbaas me vaak hoe het komt dat ik dan maar vijf singles tel (141 tot en met 145). Welnu, de nummer 292 is de eigenlijke zesde single. Het plaatje is gestoken in een andere fotohoes van Adamo en op een gekke manier wil ik het daarom niet inschrijven? 290 heb ik in juni 1990 gekocht op een rommelmarkt in Heeg (samen met de nummers 161 tot en met 163: 'Dreadlock Holiday' van 10CC, 'Crazy Horses' van The Osmonds en 'Make Me Smile' van Steve Harley & Cockney Rebel) en eigenlijk is Roger Whittaker tot op de dag van vandaag een 'guilty pleasure' waar ik steeds vaker voor durf uit te komen. Begin maart 1991 zet ik de schroom even opzij en maak de plaat nummer 290 (hoewel het achteraf zo mooi 286 had kunnen zijn). De nummer 291 zit daar tussenin en die plaat heb ik dan net bij Sunrise gekocht. Verstopt in het fotohoesje van 'Dream Police' van Cheap Trick en dat is maar goed ook... Wellicht had ik hem anders niet voor een gulden mee gekregen, want op dat moment stijgt 'Driver's Seat' in de hitparade. Voor de tweede keer in drie maanden koop ik een single voor een gulden terwijl het (opnieuw) in de Nederlandse Top 40 staat. Eerder is me dat overkomen met 'The Joker' van Steve Miller Band.
290 The Last Farewell-Roger Whittaker (NL, Philips, 1975)
291 Driver's Seat-Sniff 'n' The Tears (NL, Chiswick, 1980)
292 Quand Les Roses-Adamo (NL, HMV, 1964)
Volgende maand is ook nog even bescheiden met negen singles, maar daarna maken we hele grote sprongen richting de uiteindelijke 600 aan het einde van het jaar. Morgen presenteer ik jullie het Week Spot kwartet van week 7.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten