Natuurlijk... ik had het mezelf veel gemakkelijker kunnen maken met de Week Spot. Ik heb immers Jimmie Bo Horne al aangekondigd als mogelijke Week Spot en zo zijn er meer artiesten en groepen te bedenken waarover telefoonboeken zijn geschreven. Toch lijkt het me aardig om deze week eens een gospel-single als Week Spot te hebben, temeer omdat het er steeds meer op gaat lijken dat dit een nieuwe 'verzameling in de verzameling' gaat worden. Het is evengoed nog lastig om dan voor eentje te kiezen die de titel mag dragen, want er zijn meerdere gospel-singles in de koffer die erom smeken. Dan valt uiteindelijk toch de keuze op Bill Moss & The Celestials. Als je in de jaren zeventig platen hebt uitgebracht voor Westbound, dan moet er vast wel iets te vinden zijn over de man en zijn groep. Alles wijst erop dat dit voor 2007 een onmogelijke zaak moet zijn geweest, want de meeste berichten die ik kan vinden stammen van na zijn begrafenis. Eigenlijk vertellen ze allemaal ook hetzelfde (waar Wikipedia weer een halve waarheid verkondigt), maar desondanks ga ik proberen hier een verhaal uit te trekken. De single zélf is nagenoeg onbekend en dus ga ik maar voor de elpee met dezelfde titel als afbeelding. De Week Spot van deze week is 'Doing My Job For Jesus' van Bill Moss & The Celestials (1972).
Als ik goed en wel kennis heb gemaakt met het videokanaal op Youtube van 'Divine Chord Gospel Show', kijk ik al enorm op tegen Greg. Het verbaast me dan ook dat hij binnen een dag mijn vriendschapsverzoek op Facebook beantwoordt. Het is de meester van de gospel-funk, een man die gedurende het volledige Glastonbury-weekend staat te draaien in verschillende tenten, iemand met zéér exclusieve platen in de koffer. Bij dj's van dat formaat heb je al vaak te maken met zelfingenomen types, maar Greg onderscheidt zich fantastisch op dat gebied. Vriendelijk en bescheiden, dat zijn steekwoorden die bij hem van toepassing zijn. Toch ben ik in alle staten als Greg in december eerst al één plaatje aanbiedt waar ik helemaal verliefd op ben geworden: 'Don't Put Off Today For Tomorrow' van The Gill Singers. Toch is dat niet het juiste moment om platen te kopen en ik probeer het te vergeten. Een week later komt hij met een hele lange lijst. The Gill Singers is vijf dollar goedkoper geworden en ik besef dat het nu of nooit is. Greg woont in Los Angeles en dus is het logisch om een paar extra singles uit te zoeken om de verzendkosten te drukken. Dat worden 'May Not Be What You Want' van The Voices Of Watts en 'Doing My Job For Jesus' van Bill Moss & The Celestials. Nu had ik dolgraag The Gill Singers als Week Spot gezien, maar informatie omtrent die single is nihil en dus ga ik deze week voor Bill Moss. Hoewel de single een promo is op het vrij bekende Westbound-label, ontbreekt deze 'Doing My Job For Jesus' in ieder overzicht. Is dus nog redelijk zeldzaam op de koop toe!
Bill Moss komt op 22 mei 1931 ter wereld in het plaatsje Selma, gelegen in Dallas County in Alabama. Ben ik dan tóch te snel geweest met het veroordelen van Wikipedia? Naamsverwarring. Bill's moeder heet (Reverend) Mattie Moss, zijn zus is (Dr.) Mattie Moss (Clark). Moeder staat op de preekstoel van de kerk en zus leidt het koor in de kerk waar de jonge Bill zijn eerste voetstappen zet in de muziek. Dr. Mattie Moss Clark zal later aan de wieg staan van de Clark Sisters, een andere invloedrijke gospelgroep. Op een bepaald moment verhuist Bill naar Detroit waar hij trouwt met zijn lieftallige Essie en met haar een nieuwe groep begint: Bill Moss & The Celestials. In de jaren zestig komt de popmuziek in een stroomversnelling en Moss realiseert zich snel dat als hij wil meekomen in dit roerige wereldje, hij zich ook moet overgeven aan elektrische instrumenten. The Celestials is daarmee één van de eerste gospelgroepen om die stap te nemen, maar het voorbeeld zal door menigeen worden gevolgd. In 1968 levert Moss dit een contract op met een hagelnieuw label in Detroit: Westbound Records.
De elpee 'I Have Already Been To The Water' verschijnt echter bij zowel Westbound als het, bij verzamelaars erg populaire, Bilesse-label. Westbound ontwikkelt zich in de begin jaren zeventig tot een groot label waar vooral een groep als Detroit Emeralds de nodige dollars in het laatje brengt. Bill Moss maakt een paar elpees en een handvol singles voor Westbound en stapt eind jaren zeventig over naar Jewel Records. Jewel is één van de grootste zelfstandige labels uit de gospel-wereld en hiervoor maakt hij platen tot in ieder geval in de jaren tachtig. Misschien maakt Moss later ook nog wel platen, maar het blijft gospel. Discografieën zijn met veel liefde samengesteld, maar helaas verre van compleet. Bill Moss & The Celestials doet veel optredens samen met The Staple Singers, Edwin Hawkins en The Mighty Clouds Of Joy en trekt zelfs een paar maal door Europa. Misschien ten overvloede, maar... het blijft gospel. Het maakt niet uit hoe aanstekelijk de platen ook zijn, ze verkopen slechts mondjesmaat en zijn nu gewilde prooien voor verzamelaars. Trouwens niet uitsluitend gospel-verzamelaars, de funk-verzamelaars zijn ook al geïnteresseerd geraakt in een paar platen.
Neem nu onze Week Spot: 'Doing My Job For Jesus'. Schijnbaar alleen als een 'promo' uitgebracht met witte Westbound-labels. Het doet in niets onder voor overige platen uit 1972 van de Westbound-stallen. In het begin zou je zelfs kunnen denken dat Bill gewoon een bouwvakker is, omdat hij werkt aan een gebouw. Pas in de brug laat hij ons weten dat Jezus zijn werkgever is, hoewel Essie en de overige dames door de achtergrondzang wel een gospel-gevoel meegeven, maar niets meer of minder ernstig als bijvoorbeeld The Staple Singers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten