lezen en schrijven

Ik ben heel even bang geweest dat ik binnenkort niet meer kon schrijven, maar dat is uit de wereld geholpen. Het is een paar jaar geleden dat mijn computer ineens moord en brand schreeuwde. Ik zou en moest Google Chrome installeren en anders kon ik Blogger niet gebruiken. Het is alleen hierom dat ik met Chrome in zee ben gegaan, want zelf zweer ik bij de 'eenvoudige' Google. Zo weiger ik al een jaar om Chrome te installeren op mijn andere computer. Google meldt sinds een paar weken dat de ondersteuning voor Chrome voor XP en Vista stopt en ik heb Chrome op mijn XP. Nu heb ik vanavond even een experimentje gedaan en wat blijkt? Met Internet Explorer kan ik het hele Chrome-verhaal omzeilen en gewoon publiceren. Dat is een pak van mijn hart, want voor de uitzendingen is XP immers perfect en bovendien is deze kist niet geschikt voor ombouw naar een ander systeem. We kunnen weer! Toch blijf ik, zolang het duurt, op de XP Soul-xotica doen, zoals nu het geval is. Vandaag en morgen met dubbele berichten want ik lig weer eens achter op schema. Eerst een vooruitblik op het komende lustrum.

Woensdag kunnen de slingers worden opgehangen want dan is het zes jaar geleden dat ik het eerste bericht heb gepubliceerd op Soul-xotica. Ik heb het vaker gezegd... doorgaans heb ik niet zo'n sterke discipline met blogs en ik had in 2010 ook niet durven dromen dat Soul-xotica nog steeds een (bijna-)dagelijkse bezigheid zou zijn in 2016. Door het radio-werk lig ik soms een beetje achter, maar verder hoort Soul-xotica helemaal bij de dagelijkse activiteiten. 'Vergeten' te schrijven is er niet bij. Vaak denk ik na een show 'als ik nu ga schrijven, wordt het een Jantje-van-Leiden, dus morgen maar'. Het is me één keer overkomen in zes jaar dat ik het was vergeten. Ik schrok toen midden in de nacht wakker.

Met zes jaar ga je als kind naar de basisschool. Althans, zo was dat in mijn tijd. Eerst twee jaar kleuterschool en dan de basisschool. Ik ga in 1985 over van klas 4 naar groep 7, dus ik heb de verandering nog wel meegemaakt. De kleuterschool is vooral spelen en bezig zijn met handvaardigheid. Niet dat ik iets ben opgeschoten met dat laatste, maar vooruit maar weer... Met kerst ben ik nog eens met moeder door mijn foto-album gegaan en de laatste dag op de kleuterschool is iets dat ik me heel goed kan herinneren. We moesten verkleed op school komen. Ik draag op de foto een overall en een rode zakdoek die we hebben geleend van een bevriende boerin. Daarna met zijn allen pannekoeken eten. Het is één van de weinige herinneringen die de hersenschudding heeft overleefd. Hoewel de eerste klas een deur verder is, voelt het als een hele stap. Ik ga bijvoorbeeld een vreemde taal leren: Nederlands.

Inmiddels is het een vuistregel op Friese scholen dat Nederlands de voertaal is. Het klinkt debiel, maar in 1980 kijk ik naar 'De Film Van Ome Willem' en snap buiten 'broodje poep' om niet waar ze het over hebben. Het had net zo goed Pools kunnen zijn. Op de kleuterschool komt een jongen tijdelijk bij ons in de klas. Zijn ouders zijn binnenvaartschippers en hij komt uit Rotterdam. Juf Henny (hoe zou het met haar gaan?) moet het voor ons vertalen, want wij kennen geen woord Nederlands! Het maakt dat ik in de eerste klas erg leergierig ben als het aan komt op Nederlands. Later op de basisschool zijn de opstellen de nachtmerrie voor menigeen, maar het is voor mij de manier waar ik kan 'uitpakken'. De liefde voor het schrijven zal altijd blijven, ook al kost het me sinds de hersenschudding wel meer moeite dan voorheen.

In september 2011 is het dertig jaar geleden dat ik het schrijven heb geleerd en ik vier het dan met een serie in 'De Schijf Van 5'. Komende maand(en) doe ik dat nog eens dunnetjes over, maar dan met een ultieme 'boom' of 'roos' in de titel. Wat ik ditmaal met Pim doe, weet ik nog niet. Kees wordt weer 'jongen' en Miep 'meisje'. Bovenstaande illustratie laat mijn eerste woorden zien. Ik vind ook een leesplankje dat 'doorloopt' na 'school', maar bij mijn weten hebben we die woorden niet afzonderlijk geleerd. Ook leren wij 'de school' en is dat de introductie tot de lidwoorden.

'T Kofschip leren we pas later, hoewel ik ruim vijfentwintig jaar nooit gebruik zal maken van dit ezelsbruggetje. Pas sinds de hersenschudding ben ik het weer gaan gebruiken en ik ben er zeker van dat ik dan nog steeds wel de fout in ga. Ik blijf mijn best doen, ook al noem ik de nieuwe serie 'een mager zesje'...