Raddraaien: James & Bobby Purify

'Raddraaien' uit een Blauwe Bak is altijd een feestje, alleen loop je ook vaak het risico dat ik al eens een uitgebreid stuk heb gepubliceerd. Bijvoorbeeld als de groep of artiest de Week Spot heeft gehad, maar ook in de jaren vóór dat fenomeen. James & Bobby Purify zijn hier al eens te gast geweest, in februari 2012 als ik me niet vergis... Lang leve de zoekfunctie links bovenin: 12 januari 2012. Ook goed! Het is rond het overlijden van Bobby Purify, alleen is dan de vraag: Welke Bobby Purify? James vervangt op een gegeven ogenblik de Bobby en, ja, het blijkt de originele Bobby Purify te zijn die het leven heeft gelaten. Op 12 januari 2012 schrijf ik mijn berichten al op de laptop en dus is dat een bericht van normale lengte zoals ook een Raddraaier hoort te zijn. Hierin staan alle feiten en weetjes omtrent het duo. Omdat ik een beetje slaperig begin te worden, maak ik er vanavond een uitgebreide 'hoesbui' van. Hoewel 'Do Unto Me' de eigenlijke a-kant is, staat hij in de Blauwe Bak-koffer vanwege 'Everybody Needs Somebody'. En dat is dan weer niet de b-kant van de Duitse single uit 1968, maar ik doe het voor dit kleurige hoesje.

Jarenlang heb ik mezelf er tegen verzet: De vertraagde motoriek. Het komt pas aan het licht als ik een jaar of zeven ben en dan is er volgens medici weinig meer aan te veranderen. Middels therapie leer ik wel soep eten, keurig schrijven en hoe je een schaar moet vasthouden, maar met name in het werk kom ik het geregeld tegen. Ik had misschien zelfs recht gehad op een Wajong-uitkering, maar wil daar als zeventienjarige niks van weten. Ik wil werken! Dat de baantjes eigenlijk een-voor-een de soep in lopen vanwege deze handicap is eigenlijk wel een feit. Jarenlang wil ik er niks van weten en in de eerste jaren van de nieuwe eeuw hindert het me allerminst bij het werk: Ik werk immers niet... Als ik in 2007 weer aan de slag ga, is dat via een sociale werkvoorziening. De vertraagde motoriek komt ter sprake, maar nee... ik wil er niets over horen.

In juli 2008 heb ik bijna een jaar gewerkt bij de Dyka als ik een gesprek heb met mijn consulent. ,,Ik doe je nog eenmaal het aanbod. We kunnen je laten keuren voor de sociale werkvoorziening en ik ben er zeker van dat je daarvoor in aanmerking komt. Je bent een harde werker, maar het levert productieverlies op en daar zul je in het bedrijfsleven weer tegenaan lopen". Natuurlijk... ik heb genoeg vernederingen gehad als achttienjarige. 'Luie hond', omdat ik het tempo niet kon bij houden. Toen was ik een stijfkoppige tiener, inmiddels een man van in de dertig. Zou ik deze vernederingen weer zo gemakkelijk aan de kant kunnen zetten? Nee, ik besluit om ermee in te stemmen. Ik 'slaag' met vlag en wimpel en kan dus blijven in het Dyka-werk. In principe... Niet dat ik daar nog lang zal blijven, maar dat is een ander verhaal.

De SW-indicatie is vijf jaar geldig. In 2010 ga ik in Steenwijk aan de slag in de post en verhuis in 2012 naar een andere gemeente en kom in Meppel terecht. Ik kom terug van vier heerlijke dagen in De Steeg als ik de brief op de mat vind: Uitnodiging voor de herkeuring in Zwolle. Dat vindt begin september 2013 plaats. Het is een dinsdag en ik neem een vrije dag. Eigenlijk wil ik vandaag een herhaling doen van die septemberdag in 2010. Eerst het officiële gedeelte bij het UWV, vervolgens langs de spoorbaan naar de kringloopwinkel voor de eerste platen, even lunchen in dezelfde winkel en daarna verder de stad in voor platen (en in 2010 kleding). Het weer staat een beetje in contrast. Het is beslist niet koud, maar de zon laat zich niet zien zoals die in 2010. Bij Minstrel koop ik tenslotte een vracht singles en daar zit deze van James & Bobby Purify ook tussen. De Nederlandse Stateside-persing uit 1968. Hij mag voor een euro mee en daarmee doe ik een prachtig koopje!

Eind goed, al goed? Ja, het is soms spannend geweest, hoewel de einddatum voor mij allerminst spannend is geweest. Op 31 december 2014 kunnen degene die in dienst zijn bij de Sociale Werkvoorziening op hun plek blijven, maar degene met een tijdelijk contract (zoals mij) staan op straat. Niet letterlijk, want een uitzendbureau springt voor ons in de bres. De wens om bij Cycloon te blijven is na veel vijven en zessen uitgekomen en ik kan nu tevreden vaststellen dat ik mijn 'balans' heb gevonden: Enerzijds plezier in het postwerk en daarbij weinig hinder van de motoriek, anderzijds mooie radioprogramma's maken. 'The only way is up', is al jaren mijn credo en met een nieuw, warm, huis in het verschiet moest het in 2016 wel gaan lukken!