Leuk bedacht, maar het is zojuist de prullenbak in gegaan. Vanmiddag dacht ik na over de verschillende schrikkeldagen die ik heb meegemaakt. De geboorte van mijn buurmeisje in 1980 en het verbouwen van de zuipkeet in 1992 zijn meteen dingen die te binnen schieten, maar ik twijfel bij zoiets als 2012. De eerste gedachte is dat ik vloerbedekking aan het uitzoeken ben voor Nijeveen, maar nee... dat is in februari gelegd. In 2012 deed ik de 'Weekplate' en zal dan vast niet over de schrikkeldagen hebben geschreven? Teneinde ga ik toch maar eens de archieven in en wat blijkt? Het verhaal dat ik op 29 februari 2016 had willen schrijven, heb ik reeds op 29 februari 2012 geschreven. De 'dagplate' is namelijk van The Guess Who ('Wednesday In Your Garden') en deze groep heb ik vóór die datum al meerdere malen behandeld. Ik vang nog net op van het bericht dat ik met Marianne de eerste lading elpees naar Nijeveen heb gebracht, het zal nog twee weken duren eer ik zelf de definitieve oversteek ga maken. In 2016 weer helemaal actueel, want ik hoop echt dat ik binnen nu en een paar weken een ander onderkomen kan vinden. Dan maar verder met het 'Raddraaien'. Vandaag tel ik in de eerste jaren zestig-bak zes singles vanaf 'The Night They Drove Old Dixie Down' van The Band en kom dan uit bij deze Nederbeat-klassieker van Les Baroques: 'Such A Cad' uit 1966.
Precies vijf weken geleden heb ik in deze serie Heart te gast met 'Magic Man'. Welnu, ik vertel daar over de allereerste avond in 'T Pantoffeltje in Sneek. Het optreden van Woody & The Sidemen dat door ambtenaren om zeep wordt geholpen. Omdat ik de Raddraaiers vaak begin of eindig met 'waar en wanneer', trap ik nu ermee af. Het is de zaterdag na deze vrijdagavond. Ik fiets de stad in en besluit even een kijkje te nemen in een 'sneupwinkel' waar ik al een paar keer eerder ben geweest. De eigenaar heeft jaren daarvoor een vaste 'kraam' gehad in de roemruchte 'Kasbah' in Sneek en omstreeks 1990 tref ik hem regelmatig op vlooienmarkten. De man handelt in verzamelingen en het is niet verrassend dat daar eveneens vinyl bij zit. Deze zaterdag, 22 augustus 1992, koop ik twee singles bij hem. De ene is een gehavend exemplaar van 'Help (Get Me Some Help)' van Tony Ronald, ruim drie jaar voordat Charley Lownoise & Mental Theo het opnieuw de hitparade in helpen. De andere single is deze 'Such A Cad' van Les Baroques. De laatste is een complete verrassing, want ik heb 'begrepen' dat dit een 'unicum' is. De aanhalingstekens in de laatste zin zijn op hun plaats. Het is 1992... jaren vóór internet en handige pagina's als Discogs en dergelijke. 'Je hoort wel eens wat' en neemt het dan aan voor de waarheid. In werkelijkheid is de single minder uniek natuurlijk en zijn de prijzen over het algemeen billijk. Ik geloof dat deze 'Such A Cad' mij drie keurige guldens heeft gekost. Prima prijs!
Als het mogelijk was geweest om bepaalde dingen terug te draaien, dan zou Les Baroques voor mij één reden zijn geweest. De band is niet bepaald geboren voor het geluk. Het verhaal van de groep uit Baarn begint in 1959 met Modern Teenage Quartet en later Hurrican Combo. In 1965 wordt de naam Les Baroques aangenomen. De groep bestaat dan uit Gerard Schoenaker op zang, Hans Van Emden en Frank Muyser op gitaar, Robin Muyser op bas, René Krijnen op toetsen en Raymond van Geytenbeek op drums. De eerste single heet 'Silky' en verschijnt in 1965, maar dat is een flop. De groep uit Baarn wordt daarop wel benaderd door regisseur Frans Rühl. Deze werkt aan een korte film, 'Brake Down', en daarin gaat Les Baroques een hoofdrol spelen. 'Such A Cad' is één van de liedjes uit deze film. De techniek op de plaat wordt verzorgd door Rob Out. Er wordt gesuggereerd dat dit de plaat binnen heeft gebracht bij Veronica, maar dat is klinkklare onzin. Out komt pas in de zomer van 1966 Veronica binnen. Wel wordt 'Such A Cad' gepubliceerd door Basart en daar is een connectie met Veronica en met name Willem Van Kooten. Als ik me niet vergis, is het zelfs Radio Caroline die de plaat als eerste gaat draaien. Hoe dan ook: 'Such A Cad' verschijnt in februari 1966 als single op de Top 40 en zal daar maar liefst zestien weken vertoeven met een achtste plek als piekpositie. De opvolger, 'I Know', staat aan het eind van deze zestien weken klaar om het stokje over te nemen. Dat nummer bereikt nummer 10 in de Top 40. Dan doemt opeens het 'grote monster' op, dat gevaarlijke apparaat dat ook bijvoorbeeld Q'65 tijdelijk de das om heeft gedaan: Defensie.
Schoenaker moet in militaire dienst. Dat is funest voor een beat-groep welke net is gewend aan ieder weekend optreden en intussen platen maken. Maar Defensie is genadeloos en smoort hiermee een talentrijke groep in de kiem. Zelfs Schoenaker is helemaal klaar voor het grote succes, hij laat zich dan al Gary O'Shannon noemen. De overige leden van Les Baroques weten erg goed wat ze willen. De nieuwe zanger moet een negroïde geluid hebben. Als eerste wordt Theo Van Es benaderd, die dan nog net niet is doorgebroken met The Shoes, maar hij slaat het aanbod af. Michel Van Dijk uit de band James Mean klinkt echter net zo rauw als Van Es en hij wordt de nieuwe zanger van Les Baroques. De eerste single met Van Dijk verschijnt in januari 1967 en is een teleurstelling ten opzichte van de twee voorgangers. 'Working On A Tsjing-Tsjang' staat een week op 38. We weten niet of dit een 'gekochte' plek is of niet. 'Bottle Party' doet het slechts mondjesmaat beter en piekt op 34. Toch wil het niet lukken voor Les Baroques. Een bliksemstart met Schoenaker en de hits 'Such A Cad' en 'I Know' en plots zakt het in als een pudding. Aan de muziek ligt het hem niet!
Les Baroques onderscheidt zich van andere Nederbeat-groepen door een arsenaal aan 'vreemde' instrumenten als de banjo, balalaika en klavecimbel. Veronica blijft eveneens 'betrokken' bij Les Baroques, want in 1968 produceert Chiel Montagne de singles 'Indication' en 'Without Feeling Without Mind'. Rob Out draait de nummers vervolgens in zijn Tipparade, het uurtje ná de zaterdagmiddaggebeurtenis. Verder reikt het niet voor Les Baroques. Daarbij komen ook enige bezettingswisselingen. Gitarist Van Emden weigert nog langer op het podium te staan en speelt zijn laatste concerten achter een gordijn. Hij verlaat de groep om klassieke gitaar te studeren. Frank Muyser neemt de rol van Van Emden over maar presteert zó onder de maat dat broer Robin hem bij een optreden uit de band zet. Ferdy Karmelk mag de laatste maanden met Les Baroques uitzingen. Toetsenist Krijen heeft in mei 1968 ook alle belangstelling voor popmuziek verloren. Robin Muyser stapt na een aantal buitenlandse optredens op en Van Geytenbeek krijgt op dat moment een goede baan als grafisch ontwerper aangeboden.
Bij Basart hebben ze nog lange tijd last van een kater. Daar brengen ze 'Without Feeling Without Mind' en 'Indication' in 1972 samen op een single met de eervolle vermelding op de hoes dat het geproduceerd is door Chiel Montagne. Montagne is dan juist voor de TROS begonnen met 'Op Losse Groeven' (later Op Volle Toeren) en zou de plaat dus eenvoudig de Top 40 in moeten helpen. Helaas, het mag niet baten. Als je de singles nog eens beluisterd, kun je je afvragen wat er was gebeurd als Schoenaker vrijstelling had gekregen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten