Dit lijkt goed te werken! Normaal gesproken verlang ik naar mijn bed nadat ik 'Floorfillers' heb gedaan, maar nu kijk ik stiekem uit naar deze rubriek. Dat is alleen maar mooi want er viel té vaak een gat op donderdag en omdat de weekenden ook nog wel eens druk willen zijn, lig je al heel snel achter. Dat kan ik me deze week al helemaal niet permitteren, want dinsdag is de eerste maart. Het 'Week Spot kwartet' is een rubriek waarbij ik rustig achterover kan leunen, beetje herinneringen ophalen enzovoorts. Precies datgene dat ik nodig heb na een drukke show, ook al heb ik vanavond lukraak vinyl gedraaid. Dit ter viering van de twee nieuwe naalden. De ene zou nog een ronde mee kunnen, maar ik heb ze toch maar preventief vervangen. Het klinkt weer geweldig, ook al mis ik nog steeds de Discmasters van Stanton. Hopelijk gaan die ooit weer in productie, want dat was voor mij het summum van genieten. Vandaag kijk ik terug naar de Week Spots van week 8 in 2012, 2013, 2014 en 2015.
2012: I'll Be There-The Gems
Evenals vorige week is er officieel gezien geen 'Tune Of The Week' geweest, wel maak ik heel enthousiast melding van dit nummer op de 'DJ Soul-X'-pagina op Facebook en heb het naderhand als de Week Spot erkend. Evenals The Cooperettes en Gladys Knight & The Pips is dit andermaal een voorbeeld van een plaat die ik nog niet in mijn bezit heb op het moment dat het de Week Spot wordt. Ik heb de plaat zojuist gewonnen in een veiling en dat vier ik op Facebook. Nu weet ik even niet meer of mijn geheugen een spelletje met mij speelt of niet. Het lijkt me aannemelijk dat deze week de vloerbedekking is gelegd. Toch moet ik op zondagmiddag even naar Nijeveen om de post op te halen, maar dat kan nooit iets dringends zijn na een dag afwezigheid. Het is een, aanvankelijk, zonnige zondagmiddag en ik maak een plannetje. We lopen naar Nijeveen, pikken de post op, en gaan dan verder naar Meppel. Daar ga ik bij de chinees eten en met de trein terug naar Steenwijk. 'Weer eens iets anders' en zo neem ik de lange weg over de Gasthuisdijk. Even voor het buurtschap De Klosse krijg ik te maken met een hagelbui. Het is kort maar krachtig. Intussen klinkt 'I'll Be There' van The Gems vanaf de mp3-speler in mijn oren en ik vergeet de koude hagelstenen. Het oorspronkelijke plan gaat helemaal op de schop. Over Kolderveen loop ik naar Nijeveen, zet een klein bakje koffie en besluit dan terug naar Steenwijk te lopen. Ook toeristisch... Mijn voeten zijn flink gaar als ik rond een uurtje of zeven weer in Steenwijk ben. Ik eet uitgebreid bij een cafetaria en hang 's avonds nog even in 'T Pandje. Thuis speur ik als eerste een veiling op van deze van The Gems en ik haal de plaat voor een fraaie prijs binnen. Het is de jaren zeventig-bootleg met het rode Tru-Glo-Town-label, maar dat weet ik dan nog niet. Ik denk een hele tijd dat dit The Gems met Minnie Riperton is, maar dat blijkt niet waar. The Gems van 'I'll Be There' komt uit Detroit en dit is hun eerste single. The Gems uit Chicago bestaan dan al niet meer. Een schoolvoorbeeld van een knotsgekke Northern Soul-hit, het 'geluidje' waar ik anno 2012 naarstig naar op zoek ben. Ondanks dat de plaat me iedere keer weer goede luim geeft, ga ik toch voor minder 'lomp' dan dit.
2013: Let My Heart And Soul Be Free-Tan Geers
Ik val in herhaling als ik zeg dat Northern Soul een rare handel is. Toch ken ik geen andere verzamel-scene waar iets dat kapot is nog steeds 25 procent van de nieuwwaarde kan opbrengen. In juni 2012 adverteert Rarenorthernsoul met een exemplaar van 'What'The Use Of Me Trying' van Tan Geers, de originele Okeh-persing uit 1967. Enig probleem is dat de plaat dwars door midden heeft gelegen en dus is de plaat heel secuur geplakt met sellotape waardoor de b-kant niet te draaien is. Normaliter zit deze single rond de duizend pond, met sellotape kost deze nog steeds 250 pond en de plaat wordt grif verkocht! Later hetzelfde jaar brengt het Canadese Soul Tribe de single opnieuw uit en ligt hij ineens binnen handbereik. Bij mij slaat het metertje al snel over naar de b-kant die op de originele single van 250 pond niet afspeelbaar was. Zelf had ik hem wellicht de andere kant om geplakt. 'Trying' is een vroege crossover-danser waarvan er meer zijn. 'Let My Heart And Soul Be Free' zorgt bij mij vaak voor natte ogen. Midtempo en met méér soul dan dat ik kan verdragen. Ik 'vergeet' de plaat vaak te draaien en daar schaam ik mezelf voor, want de liefde voor 'Let My Heart And Soul Be Free' is er niks minder om geworden. Gegarandeerd kippenvel!
2014: Hit & Run-Rose Battiste
Het 'Week Spot kwartet' laat prachtig zien hoe mijn smaak ten opzichte van soul is veranderd, maar er zijn dingen die nóóit veranderen. Het is niet zo dat de Northern Soul helemaal heeft afgedaan bij mij. Ik hoorde vanavond nog een clipje van een single die ooit op mijn verlanglijstje stond, maar nee... die zou ik nu niet meer willen hebben voor die prijs. Zo'n 'Hit & Run' van Rose Battiste is een schaarse dijenkletser die me in 2014 nog wel kan bekoren. Revilot is in 1966 de grote concurrent van Motown, maar doet in geluid niks onder. De percussie en alles is knetterhard en bijna overstuurd. Dat deze Supremes-kloon het niet heeft gemaakt, heeft ditmaal niks met Motown van doen. Het verschijnt tegelijk met een single van Steve Mancha welke net even meer promotie ontvangt van de Solid Hit-mensen dan deze van Rose Battiste. Een origineel is tegenwoordig erg gewild, maar gelukkig heeft Outta Sight deze single in 2011 van een nieuwe 'release' voorzien.
2015: Sweet Dream-The Blade Family
Het begint heel vroeg januari in 2015. Ik blader op een zondagmiddag door de mailing van Rarenorthernsoul en zie deze staan. De single wordt eigenlijk geadverteerd met de b-kant, 'My Baby's Gone', hoewel de geluidsclip ook een stukje 'Sweet Dream' laat horen. Ik ben vlug bereid maar wil desondanks nog even op Discogs kijken of ik hem goedkoper kan krijgen. Dat valt tegen! Tenslotte kijk ik op Ebay en vind deze voor een fractie minder in Amerika. Ik bestel een extra single mee voor de verzendkosten. Eenmaal thuis kies ik eerst voor 'My Baby's Gone', maar de 'drukte' van 'Sweet Dream' blijkt de meeste aantrekkingskracht te hebben. Bovendien is deze kant geluidstechnisch ook beter want 'My Baby's Gone' heeft last van een beetje 'distortion'. 'Sweet Dream' is andermaal een stap uit de jaren zestig en in het midden van de jaren zeventig, een trend die zich in 2015 verder zal ontwikkelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten