Ik heb een maand geleden weinig last ervan gehad, maar met name het zuiden van Engeland heeft te maken met hoog water. Natuurlijk, tijdens de wandelingen op zaterdagmiddag en zondagochtend werd wel duidelijk dat er veel regen was gevallen. Je kon op plaatsen tot je knieën in de blubber staan. Ik heb het niet geprobeerd, maar mijn schoenen en broekspijpen kunnen erover mee praten. Je kan er natuurlijk op wachten. De zondvloed. En ja hoor, daar was een paar weken geleden de extreem-conservatieve politicus die de verklaring bracht. Doordat Engeland de discussie over het legaliseren van het homo-huwelijk was aangegaan, zou God hen bestraffen met hoog water. Een paar dagen later kwam iemand met een lumineus idee. Wat nu als ze in gebieden van extreme droogte eens het homo-huwelijk gingen legaliseren? Ik ben de discussie nooit aangegaan, omdat ik het vrij zinloos vind. Als twee mensen van elkaar houden, moeten die gewoon kunnen trouwen, punt uit! Terwijl ik dit schrijf zie ik het water al stijgen en kan ik jullie nu een Schijf van 5 over water presenteren.
Op vijf vinden we een oorspronkelijk noodsignaal. Als een kameraad van de plantage-slaven een dappere ontsnappingspoging deed en achteraan werd gezeten door de honden, zongen zij 'Wade In The Water'. Degene die ontsnapte, wist dan dat die kopje onder moest gaan in het water om zo de speurneuzen op een dwaalspoor te zetten. De tekst is voor het eerst in 1901 gepubliceerd, de eerste plaatopname stamt uit 1925 en is van The Sunset Four Jubilee Singers. Voor de nummer vijf gaan we even 42 jaar later in de tijd, als 'Wade In The Water' door enkele tientallen artiesten op de plaat is gezet en eveneens een populaire gospel is geworden. Marlena Shaw neemt in 1967 haar versie op als 'Let's Wade In The Water', maar is verder identiek aan het slavenlied.
De nummer vier komt uit Nederland, maar heeft ondanks dat een internationaal tintje. 'Swimming Into Deep Water' is in 1972 de eerste en enige Top 40-hit voor Don Rosenbaum, een productie van Boudewijn De Groot. Rosenbaum verhuist later de Atlantische Oceaan over waar 'Swimming Into Deep Water' een soort van cult-status krijgt.
Dire Straits staat voor mij persoonlijk synoniem aan 'saai'. 'Brothers In Arms', 'Money For Nothing' en al die andere elpees, ik val erbij in slaap. Het is met Dire Straits net zoals met Coldplay en Keane, je kan het muzikaal niet afkraken omdat het gewoon té goed in elkaar zit, maar door dat passen en meten verdwijnt ook ieder gevoel voor avontuur. Ik heb me heel lang verzet tegen Dire Straits, maar een paar jaar geleden kreeg ik van iemand een hele partij elpees, waaronder ook de eersteling van Dire Straits. Die plaat heb ik toch nog wel met plezier kunnen draaien. Hij hangt heel erg tegen het werk van J.J. Cale aan, ontspannen maar ook fantasieloos. Lekkere niks-aan-de-hand-muziek, je kunt er heerlijk op stofzuigen of rustig je ontbijtje naar binnen werken. Nu heb ik de versie van The Judds altijd al aardig gevonden, maar toch is 'Water Of Love' van Dire Straits voor mij wel de ultieme hangmat-plaat. Omdat die er ook moeten zijn, staat 'Water Of Love' van Dire Straits vandaag op drie.
Ook zo'n Schijf van 5 is een momentopname en op ene of andere manier heb ik een kleine blues-behoefte vanavond. Op twee had ik gedacht aan 'I Asked For Water (She Gave Me Gasoline)' van Howlin' Wolf, maar bij wat huiswerk ontdek ik dat dit een bewerking is van een nóg ouder nummer. Reeds in 1928 neemt Tommy Johnson het nummer op en noemt het 'Cool Drink Of Water Blues'. Even vluchtig beluisterd en, ja, ik vind hem eigenlijk beter dan Howlin' Wolf's versie. Je hoort ook meteen waar Wolf de mosterd heeft gehaald, want ook Johnson huilt erop los. Het komt de gezongen tekst niet ten goede en daar heeft Howlin' Wolf een puntje als hij de titel verandert in 'I Asked For Water'. Toch steekt Johnson's versie met kop en schouders boven de covers uit en dus mag dit stokoude nummer op twee.
Engeland is nu niet meteen een achterstandsgebied, dus de internationale hulpacties zullen wel uitblijven. Toch begrijp ik via verschillende media dat de hulpverlening in het zuiden wel erg traag op gang komt. Engeland zit wat dat betreft in meer dan één probleem, want de politiek maakt zich niet zo heel erg druk over het natuurgeweld in Cornwall. Ik zie zo nu en dan een foto voorbij komen, maar weet niet of het een photoshop-project van iemand is of dat het waarheid is, maar dat ziet er best dramatisch uit. Als we daarvoor een titel moeten zoeken, kom ik al snel uit bij New Musik en 'This World Of Water'. Het is ook nog eens een alleraardigst leuk plaatje en dus zet ik deze vandaag op 1.
Na Marianne en Maggie (en een paar die me niet te binnen willen schieten) ga ik jullie volgende week een Schijf presenteren met liedjes over 'Sara'. Ze mogen ook jonger zijn dan vijftig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten