In oktober 2012 doe ik voor het eerst een 'Nederlandse week' op Soul-xotica en dat is nog ten tijde van de Soul-x-rated. Ik beloof steeds een podcast met louter Nederlands produkt, maar het was volgens mij een kapotte naald die dit in de weg stond. Een paar weken later begin ik bij Wolfman en zet een punt achter de Soul-x-rated. Die podcast is er dus nooit gekomen... Afgelopen jaar wilde ik opnieuw zo'n themaweek doen op Soul-xotica en was ook even van plan om een 'Nederlandse' Do The 45 te doen. Echter, de show duurt dan slechts een uurtje en als ik kort daarop begin met twee uren, zie ik zo'n Nederlandse uitzending ineens niet meer zitten. Komende zaterdag gaat het dan toch eindelijk gebeuren: Twee uren lang de beste 'soulful' en 'groovy' muziek van eigen bodem, aangevuld met Mod en freakbeat. Daar hoort uiteraard ook een Nederlandse Week Spot bij en daar hoef ik niet lang over na te denken. De Week Spot van deze week is 'Get Ready' van Blues Dimension (1968).
Ik las onlangs een informatief stuk over Zwolle. in de Spoor, het magazine voor houders van een NS-pas. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ging dit echt over Zwollywood? Ja, het komt vaker voor dat je de schoonheid van een nabijgelegen plaats ontgaat, maar dit artikel is een 'eye-opener'. Zwolle bruist van de culturele activiteiten, heeft een aantal toonaangevende musea en ik moest eens wat vaker naar de gevels boven de winkelpanden kijken. Toch is Zwolle 'de provincie' voor de Randstad, het doet niet echt mee. Schijn bedriegt, want vooral op het gebied van de muziek speelt Zwolle al jaren een rol. Recent door toedoen van de hiphoppers van Opgezwolle en de pop van Miss Montreal. Verder mag nooit vergeten worden dat Herman Brood hier zijn eerste voetstappen zette. Op culinair gebied heeft Zwolle De Librije. Tot een paar jaar geleden zwoegde daar een chef-kok waarover in 1968 werd geschreven dat hij binnen vijftien jaar miljonair zou zijn. Zijn naam is Leen Ripke en in de jaren zestig is hij leadzanger van Blues Dimension.
Ripke is de enige binnen de groep die geen conservatorium heeft gedaan. De groep wordt in 1966 opgericht door saxofonist Rudy Van Dijk. Hij heeft voordien gespeeld bij The Jazz Prophets maar raakt beïnvloed door de geluiden die vanuit Engeland en Amerika komen overwaaien. Met zijn jazz-achtergrond wil hij een heuse soul-band formeren, compleet met blazers. Het eerste jaar is roerig en tamelijk stuurloos. Blues Dimension neemt een aantal singles op voor het Havoc-label, maar buiten enthousiaste recensies in de Hitweek levert dat niks op. Het is ook een komen en gaan van muzikanten, maar tegen het einde van het jaar vindt Blues Dimension de definitieve bezetting. Buiten Ripke en Van Dijk bestaat de groep uit trompettist Michel Sardoen, toetsenist Helmig Van Der Vegt, bassist Herman Deinum, drummer Hans Lafaille en gitarist Cees De Best. Het jaar 1968 breekt aan en Blues Dimension tekent bij Decca. Havoc neemt een kleine 'revenge' door de elpee 'You Can't Leave The Past Behind' te doen verschijnen, een album met vroege opnames van de groep. Op Decca debuteert de groep met het ijzersterke 'Baby I Need Your Lovin'. De daaropvolgende elpee 'Blues Dimension' doet de zwakke Havoc-elpee verbleken. Onder leiding van Tony Vos wordt een kwalitatief hoogstaande plaat afgeleverd. De groep is duidelijk 'wilder' dan menig andere Nederlandse groep. The Golden Earrings weigert bijvoorbeeld om met hen op te treden, omdat ze 'te moeilijke muziek' spelen. In de zomer van 1968 heeft Blues Dimension haar enige Top 40-hit met 'Get Ready'. Buiten het origineel van The Temptations is dit wellicht één van de meest overtuigende versies. Je zou bijna vergeten dat de muzikanten blank als vla zijn. De plaat piekt bescheiden op een 35e plek en is na vier weken alweer verdwenen. Rond die tijd wordt de voorspelling gedaan dat Blues Dimension binnen vijftien jaar miljonair zal zijn.
Desondanks zit de groep goed in de optredens en speelt minstens eens per maand 'thuis' in Zwolle. Toch heeft de band last van concurrentie. Een kilometer of tachtig verderop bivakkeert een bluesband in een boerderij en deze knabbelt stukje bij beetje de ritmesectie af van Blues Dimension. De betreffende bluesband is Cuby & The Blizzards. Hans Lafaille is de eerste die oversteekt, maar daar staat iets tegenover. Jaap Van Eik is in 1966 betrokken geweest bij de oprichting van Blues Dimension en heeft vervolgens twee jaar bij Cuby gespeeld. Hij komt Blues Dimension weer versterken, terwijl Lafaille wordt vervangen door Herman Van Boeyen. Het Zwolse imperium raakt in verval, maar neemt desondanks een tweede elpee op met Tony Vos: 'Blues Dimension Is Dead, Long Live Blues Dimension'. Het einde is nabij, dat weet ook Leen Ripke. Hij en Van Boeyen kunnen elkaar niet luchten. Helmig Van Der Vegt volgt Hans Lafaille en Herman Deinum naar Cuby. Van Boeyen vindt onderdak bij Fullhouse, maar zal later succes oogsten met Vitesse. Van Dijk gaat eveneens verder in de muziek, maar Leen Ripke...? Die hangt de microfoon aan de wilgen en treedt vervolgens veertig jaar niet op.
Halverwege de nieuwe eeuw wordt hij echter benaderd door een Zwolse kroegbaas. Hoewel Ripke altijd de poot stijf heeft gehouden, gaat hij nu overstag. De groep zal aantreden in de 'Get Ready'-bezetting als Cees De Best plotseling overlijdt. De kroegbaas blijft 'pushen' en zo gaat Ripke verder met de organisatie als plots de horeca-ondernemer het leven laat. Ripke is dan al zover dat hij besluit het door te laten gaan. In 2008 treedt Ripke nog eenmaal op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten