Schijf van 5: heksen

Eerst even terug komen op gisteravond. Ik ben best een beetje trots op mezelf, want ik ben niet mee gegaan in de veilingen van mijn maat in Chicago. De Jo Armstead stond gisteravond ook al ruim over de twintig dollar met maar liefst dertien biedingen. Ik verwacht dat deze door middel van 'sniping software' naar de nieuwe eigenaar is gegaan. God mag weten wat hem dat grapje heeft gekost. Overigens brengt de single in Engeland doorgaans zo'n zeventig pond op. De Dorothy Beery had een bod, maar kan wel eens idem dito zijn gegaan. De Chris Clark was onaangeroerd, maar gold in dit geval als extraatje om de verzendkosten te drukken. Daarentegen heb ik gisteravond wel de winkel ontdekt van degene waarvan ik The Daydreams heb gekocht. Het is een grootgrutter met zeer aantrekkelijke prijzen. Even kijken wat die als verzendkosten rekent bij afname van twintig en dan maar eens een order plaatsen. Dan ga ik nu door naar de orde van de dag, want ja... het is zondag en dus serveer ik jullie een Schijf van 5. Vandaag eentje met heksen als onderwerp.

Ik heb vorige week in het archief gekeken, maar nee, ik heb nog niet eerder een Schijf met heksen gedaan. Toch zijn er wel een paar plaatjes uit deze Schijf in het kader van '20 Years Ago Today' voorbij gekomen. De nummer vijf bijvoorbeeld. Ik kocht de single in juni 1991 en stond dus in juni 2011 mét fotohoesje op Soul-xotica. Het is ook voor het eerst sinds maanden dat er weer werd 'meegedacht' over deze Schijf en dat bleek andermaal welkom. Ik heb zelf nog wel eens de neiging om te moeilijk te denken, waardoor ik voor-de-hand-liggende maar tevens schitterende voorbeelden over het hoofd zie. Deze bijvoorbeeld? Zonder de betreffende email was ik hem vergeten! Op vijf staat Jethro Tull met 'Witch's Promise' (1970).

,,Heeft er nog iemand goede voornemens?", vroeg een luisteraar op nieuwjaarsochtend aan de chatroom op Wolfman Radio. ,,Ik ga mijn kamer opruimen", hoorde ik mezelf antwoorden. Twee weken geleden werd ik daar nog aan herinnerd door dezelfde luisteraar. Maar nu... stukje bij beetje lijkt het erop dat ik een echte voorjaarsschoonmaak ga houden. En we beginnen met de kamer. Mede door toedoen van The Vinyl Countdown was het erg vol geworden in mijn studio, gisteren heb ik een nieuwe indeling gemaakt. Daardoor kwam ik ook het 'Witchcraft'-album van Coven tegen. Ik had hem gisteren bijna gedraaid. Ik had vooral zin in 'Coven In Charing Cross', maar die past niet in deze Schijf. En dus ga ik maar weer voor die andere favoriet, het Jefferson Airplane-achtige 'White Witch Of Rose Hall' van Coven (1969).

Evenals bij Jethro Tull had ik ook vast de nummer drie over het hoofd gezien en dat was op zijn zachtst gezegd een schandaal geweest, want daarvoor hou ik teveel van dit liedje. Ik zal er meteen bij zeggen, voor wie het nog niet wist, dat ik niks moet hebben van 'Hotel California' en dat het meeste van hun werk na 'One Of These Nights' mij gestolen kan worden. Die eerste elpees van The Eagles vormen in Europa de 'underdog' van hun repertoire en ik mag graag eentje opzetten op een zondagmiddag. Een Schijf van 5 zonder 'Witchy Woman' van The Eagles (1972) had dus overnieuw gemoeten?

Die nummer twee bedacht ik natuurlijk meteen. En hij heeft ook een tijdje als de denkbeeldige nummer 1 gefungeerd, maar ik ben op het laatste moment toch gezwicht voor een andere. 'The Witch' van The Rattles (1970) is natuurlijk een onversneden 'novelty', maar wel een van de leukste! Ook deze heeft in 2011 al uitgebreid een bericht gehad, hoewel... toen deden we het nog met de Nokia N95 en waren de berichten compacter, ook al deed ik er dubbel zo lang over als een bericht van normale lengte van nu. Genoeg reden het nu kort te houden: Op twee staat The Rattles met 'The Witch'.

Lee Madge gaf me afgelopen zomer al eens de tip en ik ben daar nog steeds niet achter aan gegaan. Donovan Leitch schijnt een autobiografie te hebben geschreven, een boekwerk dat zijn volledige carriére beslaat. Donovan neemt daarin geen blad voor de mond, doet nog wel eens een opzienbarende onthulling, zou met enige ironie opgeserveerd worden, kortom: Een autobiografie die ik zou moeten lezen. De man is vandaag de ongekroonde koploper van deze Schijf, ook al moet ik bekennen dat ik het liedje het beste ken uit de 'Supersessions' van Mike Bloomfield, Al Kooper en Steve Stills. Donovan's eigen liedje mag er ook zeker zijn en dus staat 'Season Of The Witch' (1967) op de eerste plaats.

'Graag ontvangen wij van u binnen vier weken de stand van uw watermeter. Zonder deze gegevens wordt uw rekening gebaseerd op een schatting'. Het oog valt me opeens op de kaart van de waterleiding en ik wil dit soort dingen nog wel eens vergeten, dus... laten we volgende week een Schijf van 5 platen over water doen!