De Week Spot, of de Tune Of The Week zoals dat 'vrogger' heette, is vaak een opvallend plaatje dat ik recent heb gekocht. Toch is het niet altijd het neusje van de zalm, ik koop nog véél meer, maar heb niet altijd de ruimte om van iedere favoriet de Week Spot te maken. De Week Spot van deze week is een heel ander verhaal. Je hebt plaatjes die even leuk zijn en daarna weer opgaan in de massa, maar de liedjes die méér doen dan alleen even 'blijven hangen', die zijn echt schaars bij mij. Soms kan zo'n liedje mijn leven ontzettend gaan beheersen. Ik neem daarbij een plaatje in de herinnering van een artieste die ik niet meer bij naam ga noemen. Het liedje in kwestie stuurde me een korte depressie in. Niet vanwege de inhoud, al zou dat best mogelijk zijn, maar omdat ik even dacht dat ik het mooiste had gevonden. Dat hiermee mijn zoektocht in de muziek ten einde was. De 'dip' duurde een week, maar de liefde voor het liedje duurt voort tot op de dag van heden. Een plaat die je leven beheerst en je de grip op de werkelijkheid kan ontnemen, daar is de Week Spot een mooi voorbeeld van: 'Questions' van Pat Stallworth (1974)
De mannen van Rarenorthernsoul hebben ze wel frequenter gepubliceerd, maar eind maart was daar plots weer een kleine explosie van podcasts. Eerst een uur lang een 'sales show', alles wat je dan hoort is te koop, gevolgd door een uur obscure plaatjes uit de koffers van dj Soul Sam. Ik heb menig parel voorbij horen komen, ik heb een jaar geleden mijn liefde voor dat plaatje van The Earles middels zo'n podcast opgedaan. De single was toen te koop bij Rarenorthernsoul voor 'slechts' 1700 pond. Het is begin april als ik de actuele podcasts download en eentje ga beluisteren. Het is meteen één van de allereerste liedjes dat mijn adem doet stokken. Hoewel ze slechts een anderhalve minuut draaien van de plaat, zet ik meteen de podcast af en ga kijken op Youtube. Ik geloof dat ik de plaat wel twintig keer heb gedraaid! De originele 'part one', de originele 'part two', de crea-bea-mix waar beide delen in elkaar zijn verweven, de Bill Jacocks-mix uit de nieuwe eeuw, zelfs het dance-ding waarmee deze Pat Stallworth-opname aan de vergetelheid werd onttrokken. Het klinkt allemaal als muziek in de oren!
Hee... wacht eens even! Hij zat toch in de 'sales show'? Dat zou betekenen dat het te koop is! Meteen kijken en dan is het slikken: Een gelimiteerde heruitgave. Daar hoort een dito prijs bij, alleen voor de 'happy few': Veertig Engelse ponden. Verdrietig keer ik terug naar Youtube en ga nog eenmaal door alle opnames. Weer terug naar Rarenorthernsoul. Tja, hij is de veertig pond dubbel en dwars waard, maar toch... het is zestig euro met de verzendkosten. Weer terug naar Youtube en intussen gaat de plaat steeds meer in mijn hoofd zitten. Twee weken later hak ik de knoop door: Het moet maar! Maar dan... is de plaat verkocht. Ik wil niet zeggen dat mijn wereld instortte, maar... eigenlijk wel... Zelfs deze heruitgave is een unicum. Misschien dat ik over drie jaar nog eens mazzel heb in een veiling? Uithuilen en overnieuw beginnen.
Maar zo was ik vorige week zondag op de Amerikaanse Ebay en zag hem staan. Twintig dollar, alleen wil de handelaar alleen binnen de Verenigde Staten verzenden. Ik ben al bezig aan een mailtje voor hem als ik toch nog even op de Europese Ebay ga kijken. En daar staat-ie bij een Duitse handelaar: Twintig euro plus zes euro verzendkosten. Voordat ik het weet heb ik op de 'nu kopen' en 'nu betalen' knoppen gedrukt. En sinds vanmiddag is de droom in vervulling gegaan. Ik heb het adembenemende 'Questions' van Pat Stallworth in mijn bakken!
Bovenstaande foto is genomen tijdens de opnamesessie en buiten dat zijn er weinig andere foto's van Pat Stallworth. Bill Jacocks is een vooraanstaande media-persoonlijkheid in Cleveland, Ohio. In zijn vrije tijd schrijft hij liedjes en probeert daarmee jonge artiesten een kans te geven. Hij ziet Stallworth tijdens een optreden in de Karumu House Community Theatre en zij is de aangewezen persoon om zijn nieuwste pennevrucht te vertolken. Pat is dan 22 jaar oud en huismoeder. Doordat Jacocks' interesse meer in de televisie-wereld zit, komt Stallworth en haar plaat nauwelijks van de grond. In de late jaren zeventig schijnt ze prominent aanwezig te zijn in de lokale drugs-scene. Of ze die periode heeft overleefd, is niet duidelijk. Jacocks heeft in 1988 een zoekpoging ondernomen. Hij heeft tot op de dag van vandaag geen teken van Pat Stallworth kunnen vernemen. Deze eenmalige jazz/funk-single spreekt al jaren tot de verbeelding bij verzamelaars en deejays, maar er is nauwelijks aan te komen. In januari van dit jaar heeft Numero Music Group, bekend van de Boddie-box, de plaat in een zwaar gelimiteerde oplage uitgebracht. Ik geloof dat die niet boven de honderd wereldwijd uit komt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten