Singles round-up juli 1

O, wat heb ik een geluk gehad! Nadat de weerboeren eerst mijn wilde plannen voor deze vrije woensdag overboord hadden gegooid, werd ik vandaag wakker van de deurbel. Even later hoorde ik de brievenbus klepperen, maar ik was niet wakker genoeg om direct in actie te komen. Een half uur later ben ik gaan kijken en er lag een pakketje op mijn deurmat. Dat moest Maxine Brown zijn! Het doosje bood ruimte aan wel vijf singles en pastte dus nauwelijks door de brievenbus, vandaar dat de postbode waarschijnlijk had aangebeld. Toen ik even later in de keuken was, voelde ik een tocht. Toen zag ik dat de voordeur wagenwijd open stond. De postbode heeft waarschijnlijk zo'n druk op de deur uitgeoefend om het pakje er doorheen te krijgen, dat deze open is gegaan. Wat als ik in Hoogeveen was geweest of als ik aan het werk was geweest? Nieuwsgierige buren over de vloer? Katten op de slaapkamer? Nee, ik heb heel veel geluk gehad en hou de voordeur voortaan op slot. O ja, het pakketje bleek inderdaad de ontbrekende Maxine Brown te zijn, dus kunnen we de eerste Singles round-up van deze maand doen.

* Maxine Brown- One Step At A Time (US Wand, 1965)
* Maxine Brown- One In A Million (US Wand, 1966)
'One Step At A Time' heb ik gisteren behandeld in het kader van de Week Spot. Nu eens ruim baan voor die andere Maxine Brown-single. Tegenvaller? Nee, allerminst, maar het is wel wennen. Zelf ken ik het nummer het beste in cd-kwaliteit en heb ook menigmaal 'clips' gehoord van de Pye Disco Demand-uitvoering uit 1975. Deze laten een fraai uitgebalanceerd geluid horen en dan is het bij deze Wand-demo even slikken. Het herinnert ons eraan dat Northern Soul zowel mono als monotoon in dynamiek hoort te zijn, bij voorkeur geperst op het goedkoopste styreen. Dat beschrijft mijn 'One In A Million' goed, met dien' verschil dat deze niet een zwaar leven in Engelse clubs heeft gehad. Het geluid is vrijwel 'schoon'. Als die Mint was geweest, was het échte 'Holy Grail' geweest en had ik hem nooit voor deze prijs gekregen. Ach vooruit... Niet verder vertellen hoor! De single was 31 dollar, maar daar moet ongeveer 14 dollar aan verzending bij worden gerekend. Omgerekend naar euro's zit je dan op ongeveer 35, evenveel als voor The Ad-Libs ('Nothing Worse Than Being Alone') en de dubbelelpee 'Ta Det Lugnt' van Dungen. De tweede keer dat ik 'Songs III' van die artieste kocht waarvan ik de naam weiger te noemen (het is iedere keer publiciteit!), moest die ook 35 euro kosten. Een beetje zuur dat The Ad-Libs nu regelmatig voor omstreeks vijftien pond wordt aangeboden en soms ook nog in een betere staat. Maar ja, die dingen hou je toch: Ik heb ook teveel betaald voor 'I Thank You Kindly' van Diane Lewis. 'One In A Million' op Wand krijg je nóóit goedkoper!

* Mamie Galore- It Ain't Necessary (US St. Lawrence, 1966)
En daar hebben we weer zo'n geheide Casino-kneiter! Deze heb ik ook vaak voor véél meer gezien, dus ook alweer een koopje zonder dat die nu echt spotgoedkoop was (iets meer dan een Europees tientje). Het was een kans die ik moest aangrijpen, maar bezit van de zaak? Het was een paar weken geleden dat ik een veiling van deze single verloor en ik moet bekennen dat ik hem in die tijd iets te vaak heb gedraaid (van mp3, wel te verstaan). Toch is dit een stamper voor het leven, voor als het echt laat wordt en het publiek niet moe is te krijgen, dan kan zo'n Mamie Galore voor wat pit zorgen. Op dit moment speelt de single echter een beetje een ondergeschikte rol, maar dat is ook niet gek als je naar de andere singles uit deze round-up kijkt?

* The Gibralters- Side By Side (US A&W, 1962)
Deze single zat al voor een tweede ronde in de verkooplijst van Alexis. De eerste keer had ik hem al beluisterd en vond hem toen al erg leuk. Nu moest-ie er gewoon bij! Alexis, een dealer uit Chicago, leverde me een jaar geleden 'It's Alright' van The Soulettes en heeft vaker zwaar obscuur spul er tussen zitten. Neem nu deze van The Gibralters. De plaat heeft mijn interesse al gewonnen door de waas van mysterie, de soundclips trekken me verder over de streep. Er is he-le-maal niets bekend over deze groep! Ik heb op Popsike gekeken en die gaf het resultaat van een veiling in 2010. De verkoper meldt daar dat de aangeboden singles uit iemand's verzameling komen en dat deze strikt tussen 1959 en 1962 zijn uitgebracht. Okay, dat geloof ik dan maar, hoewel ik de single drie jaar later had geplaatst. 'Side By Side' is sneller dan het licht, na 1 minuut 38 is het verhaaltje verteld. De b-kant, 'I Won't Be Your Fool Anymore', is de kant die door Alexis werd geadverteerd. The Gibralters is een groepje van het kaliber 'vroege Debonaires'. Een meidengroep zonder een vaste leadzangeres en dus meer de focus op de samenzang, zoals The Shirelles. Tóch stikt deze single, ondanks de leeftijd, van de potentie en ik voel me vereerd de wereld kennis te mogen laten maken met dit wonderlijke plaatje. Beide kanten zitten zaterdag in Beside The A-side, het onderdeel van mijn Wolfman-programma 'Do The 45'.

* Marvin Smith- Have More Time (US Brunswick, 1966)
Ik zie net op Soulfulkindamusic, dat 'Have More Time' eigenlijk de b-kant is. Moeilijk voor te stellen, want dit kantje is zoveel keren meer aantrekkelijk dan 'Time Stopped'. Marvin is één van de leden van The Artistics, die eveneens op 'Have More Time' zijn te horen zonder daar krediet voor te krijgen. Het is een stamper die me al een jaar lang iedere keer weer een genoegen brengt als die voorbij komt op de mp3-speler. Het, voor velen (?), herkenbare verhaal dat je net iets te veel moet werken en dat je lief er dan bij in schiet. Marvin weigert blijkbaar de man te worden die op zondag het vlees komt aansnijden en dus moest hij maar even contact zoeken met het uitzendbureau. Hij wil part-time gaan werken, zodat hij meer tijd over heeft om naar zijn meisje te kijken. Een 'feelgood'-stamper van de bovenste plank en eindelijk eens voor een vriendelijke prijs te pakken gekregen.