Blogger heeft weer eens iets veranderd, maar ik vraag me af waar de gebruikersvriendelijkheid zit? Het begon een paar weken geleden met een 'schermpje' dat verschijnt als je de foto hebt geüpload. Het laat je het formaat kiezen en de manier van uitlijning. Toch kan ik maar niet de juiste instelling vinden. Dat was eerder ook niet nodig, want Blogger stelde zelf het formaat in. Sinds dinsdag is dat dus anders. Maxine Brown van dinsdag heb ik maar zo gelaten, maar dat laat zien wat er gebeurt als je geen actie onderneemt en zo'n 'grote' foto van 45cat plukt. Zelfs de afbeeldingen van singlehoesjes.nl zijn té groot volgens Blogger. Er zit dus niks anders op dan afbeelding downloaden en dan eerst met behulp van Paint kleiner te maken. Een stukje meer werk en ik kan er de handigheid niet van in zien. De hoes van de Raddraaier van vandaag heb ik tweemaal verkleind, straks bij het publiceren maar even kijken welke het beste is. Die Raddraaier komt vandaag uit de Blauwe Bak, maar die staat er nog niet lang: 'All Day Music' van War (1971).
Hoewel ik in de beschrijving van de groep er geen gras over laat groeien en benadruk dat het niet 'mijn' groep is, ben ik toch stiekem wel heel erg trots op 'mijn groep'. De groep Upbeat Rare And Northern Soul Music op Facebook bestaat bijna een jaar en telt momenteel 133 leden. Verzamelaars, dj's, soulshow-presentatoren en toevallige passanten die wel eens iets anders willen dan de Northern Soul Top 500. Mensen uit de hele wereld: Mexico, Colombia, Brazilië, Engeland, Nederland, Duitsland, België, Frankrijk en misschien ook wel Amerikanen. Volgens mij zijn die laatste al lang weer vertrokken. En ik mag trots zijn op een aantal 'cracks' in de groep, mensen die al heel lang in de scene zitten, maar desondanks lekker zichzelf zijn gebleven. Eentje daarvan is Brian, beter bekend als UnklB. Toen hij me een paar maanden geleden liet weten al jaren op zoek te zijn naar 'Johnny Reggae' van The Piglets, heb ik eentje van Marktplaats getrokken om hem blij te maken. Deze Raddraaier heb ik namelijk ook aan 'ome Brian' te danken.
Het was, geloof ik, tijdens een dinsdagavond-sessie dat UnklB plots met dit nummer op de proppen kwam. Ik herkende onmiddellijk de titel: Die moest ik ook ergens in mijn bakken met jaren zeventig-singles hebben. Ik had hem even vluchtig beluisterd en 'begreep' het ineens: Gewoon een heerlijk 'laidback' jazzy liedje. Brian vertelde toen dat hij deze had gedraaid tijdens een Mod-weekender en dat hij daar leuke reacties op had gekregen. Ik heb de single snel uit de 'vergeetbak' getrokken en bij gezet in de Blauwe Bak. Sindsdien heb ik nog geen optredens buitenshuis gehad, maar dan zit die zeker in de set! Wel heb ik hem al eens in Do The 45 gedraaid en wellicht morgen weer. Bij de verwachte zomerse temperaturen past wel een plaat als 'All Day Music' van War.
Laat me bij het verhaal van War meteen beginnen met de meest intrigerende muzikant van het stel: Lee Oskar. Hoe komt een blanke Deen met zijn harmonica terecht bij een, overwegend zwarte, funkband in Californië. Oskar Levetin Hansen wordt op 24 maart 1948 in Kopenhagen geboren. Als achtjarige krijgt hij zijn eerste mondharmonica, in die tijd heel gebruikelijk voor jongens van rond zijn leeftijd. In zijn vroege tienerjaren raakt hij onder de indruk van Ray Charles en in 1965 besluit hij dat hij met zijn harmonica maar carriére moest maken in Amerika. Hij speelt aanvankelijk op straat en trekt van New York naar Los Angeles, Toronto en San Francisco. In die laatste stad ontmoet hij Eric Burdon. Burdon en Oskar treden op hetzelfde moment toe tot War. De combinatie van Oskar en saxofonist Charles Miller als 'blazerssectie' geeft War dat unieke geluid. Lee blijft tot 1992 bij de groep, maar speelt nog immer in Lowriders, een groep van ex-War-personeel.
War beleeft haar hoogtepunt in de vroege jaren zeventig. Eerst als 'begeleidingsgroep' van Eric Burdon. Als deze halverwege de Europese tournee de benen neemt, is War het succes even kwijt. Het debuutalbum van War (zonder Burdon) doet bitter weinig, maar met 'All Day Music' (1971) laat de groep horen dat het ook individueel bestaansrecht heeft. Er volgen meer succesvolle elpees en een reeks singles. 'All Day Music' is als single echter maar een bescheiden succes. Ik koop het plaatje in 1994 in Leeuwarden uit een gigantische partij singles. Ook 'Take It Off' van Groundhog komt uit dezelfde lichting.
Overigens loopt de single van Lillian Dupree pas zondagavond af en niet morgen, zoals ik zei. Desondanks blijft het griezelig stil. Als ik deze voor de startprijs krijg, waar ik allerminst van uit ga, dan heb ik met recht 'het koopje van het jaar' te pakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten