En zo gaan we stiekem verder met Raddraaien en komt het einde van deze vierde serie alweer in zicht. Het blijft leuk om te doen en dus gaat die vijfde en, wat mij betreft, ook de vijfenveertigste serie er zeker komen! Het is een aardige uitdaging om een bericht van normale lengte te schrijven over een artiest waar je niet zoveel mee hebt. Door een beetje huiswerk te doen, bij Raddraaien is dat maximaal een half uur (!), leer je zo ook nog eens wat. Ik wist wel dat 'I've Got The Music In Me' geschreven was door ene Tobias Boshell, maar vanavond viel het kwartje: Het is Bias Boshell van de groep Trees (zie: 11 juni 2010). Ook leer ik dat ze 'How Glad I Am' ook al in de jaren zestig heeft opgenomen. Al met al heeft Kiki Dee haar plekje op Soul-xotica wel verdiend. De Raddraaier van vandaag is niet zomaar een plaatje. Dit is een nummer dat me keer op keer weer doet smelten: 'Amoureuse' van Kiki Dee (1973).
Eigenlijk is Pauline Matthews helemaal niet een slechte naam voor een artieste, maar in de vroege jaren zestig heb je als zangeres een naam met een 'gimmick' nodig. Denk maar aan Lulu en Sandie Shaw. In dat kader bedenkt de songschrijver Mitch Murray de naam Kiki Dee voor Matthews. Ze is op 6 maart 1947 ter wereld gekomen in Little Horton, een voorstad van Bradford in West-Yorkshire. Als tiener zingt ze al met lokale groepen en mag zo nu en dan ook al eens achtergrond-vocalen lenen voor 'grotere' artiesten als Dusty Springfield. Als zestienjarige debuteert ze met 'Early Night', een liedje geschreven door haar naamgever. Ze is echter niet bepaald de enige artieste in dat segment en de eerste jaren zijn niet vet voor Dee. Eind 1964 verschijnt 'How Glad I Am', elf jaar later zal ze het plaatje opnieuw opnemen met haar band en er alsnog een hit van maken. In 1966 regeren de zeezenders ook in Engeland en met name Caroline en London maken van haar 'Why Don't I Run Away From You' een 'hit van zee', maar op de officiële hitparades ontbreekt het nummer. In 1967 verschijnt de elpee 'I'm Kiki Dee', maar dat is eveneens geen succes. Pas in 2010 wordt haar vroege werk op Fontana verzameld op een gelijknamige cd. 'On A Magic Carpet Ride' uit 1968, een b-kantje, geniet nog enige bekendheid in de Northern Soul.
In 1970 is ze de eerste blanke Britse artieste die tekent bij Tamla-Motown, toch is de keuze voor de albumtitel nogal ongelukkig: 'Great Expectations'. Hetzelfde gebeurt als 22 jaar later bij Tasmin Archer, van de 'grootse verwachtingen' komt uiteindelijk weinig terecht. In 1971 zit Dee alweer zonder contract, maar treedt menige malen op voor de Britse televisie terwijl ze 'hits-van-anderen' vertolkt. Wat dat betreft zal er in de loop van haar carriére weinig veranderen, want ook nadat ze in 1973 onder contract is gekomen bij Elton John's Rocket-label, gaan de 'covers' gewoon door. Hierbij valt op dat Dee en haar producers een goede neus voor andermans werk hebben. Neem nu het gevoelige 'Amoureuse', geschreven door Véronique Sanson. Sanson is één van Frankrijk's eerste zangeressen die uitsluitend albums maakt en 'Amoureuse' is het titelnummer van haar doorbraak-elpee uit 1972. Het nummer wordt uit het Frans vertaald door Gary Osborne, mede-schrijver van onder andere 'Forever Autumn' van Justin Hayward.
Terug naar Kiki Dee. Zij heeft met 'Amoureuse' haar eerste hit te pakken. Het nummer bereikt een dertiende plaats in Engeland en strandt in Nederland in de Tipparade. In Engeland scoort het in 1984 andermaal, nu slechts met een 77e plek. De grootste hit uit haar loopbaan heeft ze te danken aan de man die haar carriére uit het slop haalde: Elton John. Het 'campy' 'Don't Go Breaking My Heart' doet waarschijnlijk meer voor Elton John dan voor Kiki Dee, maar toch staat het duo overal ter wereld bovenaan in de hitparade. In 1993 zingt het duo Bing Crosby en Grace Kelly na in 'True Love', dat eveneens een grote hit wordt. Zonder Elton John stelt Kiki Dee in verkoopsucces niet zoveel voor, maar de platen die ze aflevert blinken uit door een zekere kwaliteit.
Het mag opvallend heten dat Kiki Dee in de 66 jaar van haar leven nog nooit is getrouwd. Ze woont enige tijd samen met Davey Johnstone, destijds de gitarist in de band van Elton John, maar verder is ze zo vrij als een vogel. In 2008 verschijnt haar, voorlopig laatste, cd 'Cage The Songbird' en worden haar oudere Rocket-platen op cd uitgebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten