Week Spot: The El Dorados

De laatste 'classic' Week Spot? Ja, wel onder die noemer, maar ik verwacht dat 'Didn't I' van Jackie Wilson binnenkort nog een week Week Spot wordt en dat is ook een plaat die ik al twintig jaar in huis heb. Het is leuk geweest om een paar 'gouwe ouwen' eruit te mogen pikken voor de Week Spot, maar nu is het volgende week de hoogste tijd om weer wat 'nieuwe' platen te behandelen. Ik heb er vanmiddag weer twee binnen gekregen en een derde hoop ik nog voor het weekend te hebben. Ik moet nog steeds ietsje inbinden met de details, maar de 'deal' met het Engelse webradiostation lijkt te gaan lukken, maar niet, zoals eerder vermeld, twee uren. Ik ben degene die dat heeft afgewezen, ik doe liever een uur en op een andere dag. Het eerste aanbod was voor zondagmiddag en het zou ten allen tijde 'live' moeten zijn. Ik had er niet zoveel trek in om mijn zondagse fietstochten te moeten opgeven en het lijkt er naar dat ik op zaterdagmiddag tussen 1 en 2 Engelse tijd mag draaien. Het wordt uitsluitend soul en aanverwanten, dus de noodzaak van een 'private' Soul-x-rated blijft bestaan! Dan gaan we nu over naar de Week Spot: 'Since You Came Into My Life' van The El Dorados (1971).

Mijn famile wil nog wel eens overbezorgd zijn. ,,Wat schrijf je wel en niet op je blog?". Tja, ik sta er zo tegenover: Ik hoef niet bij alles tot in nadere details te treden, maar ik wil ook geen gaten in mijn levensverhaal hebben. The El Dorados heeft direct te maken met zo'n stukje leven wat menigeen zou hebben verzwegen, maar voor mij is het een wezenlijk onderdeel van mijn huidige bestaan en ben ik ook best trots dat ik in 3,5 jaar een héél stuk verder ben. Het verhaal moet in september 2008 beginnen. Op een vrije woensdagmiddag stap ik op de fiets naar Meppel om singles te scoren bij de kringloopwinkel. Dan ontdek ik dat in het gebouwtje tegenover de kringloop een antiekwinkeltje is geopend. Ik maak kennis met Paula en ze heeft ook een paar singles. Kort daarna, eind oktober, meldt zich dan de winterdip. Gewoonlijk duurt zoiets een weekje, soms twee, maar dan is het ook wel weer voorbij. Deze blijkt hardnekkiger te zijn. Er moet veel verwerkt worden en er moet iets veranderen, alleen weet ik niet wat. Ik ben gestopt met werken omdat ik aan de Prozac ben en door deze verworven vrije tijd wil ik nog wel eens op woensdagmiddag naar Meppel gaan. Het is in december 2008 als Paula een immense partij singles heeft gekocht, veelal obscure Amerikaanse persingen. Hoe meer ik afneem, hoe hoger de korting en, met de Northern Soul in het achterhoofd, doe ik groot boodschappen bij haar. Tussen de tientallen demo's en promo's op styreen zitten veelal country, garagerock, psychedelica, maar heel soms ook een Northern Soul-stamper.

Ieder bezoek aan Paula wordt afgesloten met een dranksessie in de Meppeler kroeg De Kansel. Katsbezopen op de trein terug en dan nog doorzakken in Het Pandje. Omdat ik slaapproblemen heb, denk ik dat het goed is mezelf goed lam te zuipen. Daardoor zou ik beter slapen? Dat de Prozac er niet door aan slaat, weet ik stiekem ook wel. Wat als een incidentele dranksessie begint, ontwikkelt zich langzaam aan tot een tweedaagse routine. Volgens de kroegbaas was ik in het laatst goed voor een krat per dag! Net zoals ik in 2007 weer was begonnen met werken, besluit ik in februari 2009 hetzelfde te doen, om maar uit de kroeg weg te blijven. Toch zit ik daar op ieder vrij moment van de dag en de katers beginnen op te spelen onder werktijd. Dan komt het punt om te stoppen met de alcohol. De details ga ik niet behandelen, maar op een bepaald moment voel je je 'opgesloten' en ben je dat eigenlijk ook. Je mag niet alleen de straat op, omdat ze bang zijn dat je je gaat vergrijpen aan een halve liter-blik. Ik heb de keuze om te stoppen al lang gemaakt, dus daarover hoeft geen angst te bestaan. Hoewel ik niet achter tralies zit of in een afgesloten kamer, kan ik toch maar moeilijk omgaan met het 'opgesloten' zijn. Gedurende vier dagen ben ik alleen onder begeleiding buiten geweest, niks voor een 'vrije vogel' als mij. Dan komt de woensdag en hoor ik dat we vanmiddag verlof hebben. Ik kijk al op tegen een eenzame middag 'on the inside', maar krijg dan te horen dat ook ik naar buiten mag! Ik mag zowaar met een geleende fiets Meppel in. O wee, als ik thuis kom en ik heb alcohol gehad...

Ik fiets rechtstreeks naar Paula. Dat fietstochtje zal ik nooit vergeten, ik voelde me gekortwiekt de laatste paar dagen, maar hier kan ik weer naar hartelust fladderen! Ik kom Paula nog regelmatig tegen en steeds vraagt ze me 'of ik alweer thuis ben'. Je wordt er anno 2012 moedeloos van! Het is duidelijk dat haar visie op de geestelijke gezondheidszorg niet de meest vooruitstrevende is. Deze middag koop ik een vrachtje singles, waaronder 'Tired Of Being Lonely' van The Sharpees en twee plaatjes op Paula Records. Ik was haar naam steeds vergeten, maar deze middag begint ze te lachen als ze The El Dorados en John Fred & His Playboy Band naast elkaar houdt. Sindsdien ben ik haar naam nooit weer vergeten. The Sharpees en The El Dorados dragen 's avonds vanaf de Numark PT01 bij in de verworven vrijheid en staan met een aantal elpees (waaronder 'Blue' van Joni Mitchell) synoniem aan een lastige tijd. Enerzijds moeilijk en iets om snel te vergeten, anderzijds ook iets waar ik met liefde en tederheid op terug kan kijken. En, kijk eens aan, ik ben in de 3,5 jaar met sprongen vooruit gegaan. Geen druppel alcohol gehad, heb buiten wat penicilline om in jaren geen medicijnen gehad en wil ook nooit meer tegenover een psychiater zitten!

Op het eerste gezicht is er weinig te vertellen over The El Dorados, totdat blijkt dat de groep afstamt van The Eldorados, de populaire zanggroep uit de jaren vijftig. Deze noemde zich ook nog even The El Dorados, maar ging in 1959 uit elkaar. Eén van de laatste nieuwe leden die erbij was gekomen, is Johnny Carter. Het is deze Carter die in 1970 een nieuwe formatie van The El Dorados opstart en een paar plaatjes maakt. 'Since You Came Into My Life' is het weggetukte b-kantje van 'Looking From The Outside' en heeft behalve een opgewekte melodielijn ook de kwaliteiten van het Eldorados-werk, iedere stem is met precisie gearrangeerd en vormt een samenspel dat je maar zelden tegen komt. Hoewel ik de plaat altijd in 1967-68 heb geplaatst, kan ik niet anders vinden dat hij in 1971 is uitgebracht.