Nee, het zit me vandaag niet echt mee! Hoewel, vanmorgen arriveerde het nieuwe Stanton-element, geheel boven verwachting. Bax had woensdag nog gezegd dat het wel eens vier werkdagen kon duren. Op zijn ergst was dat na het weekend geworden. Maar, zoals gezegd, vanmorgen stond de postbode aan de deur met het element en dus kon ik vanavond aan de slag gaan met de Soul-x-rated. Ik lig immers een week achter. Twee mislukte pogingen en ik besluit het morgen maar weer eens te proberen. 'Never change a winning team'? Ik ben er inmiddels achter gekomen dat 'fris uit bed' heerlijk opneemt, dus morgenavond kunnen jullie deze Soul-x-rated tegemoet zien. Twee plaatjes uit 1970 en voor de rest enkel jaren zestig, dat wordt dus smullen? Omdat ik geen ander onderwerp had bedacht, zocht ik de datum 26 oktober op op Wikipedia. In 1966 overleed Alma Cogan en die moest ik nog eens behandelen. Plots kom ik in haar biografie de naam Helen Shapiro tegen. Eén van de meest recente Northern Soul-ontdekkingen voor mij. Tuurlijk kende ik haar hits al veel langer, maar toen ze uit het publieke oog verdween, heeft ze nog een aantal leuke kantjes gemaakt. Met deze jeukdoos zet ik sowieso eentje in de schijnwerpers: 'Stop And You Will Become Aware' uit 1967.
Jaren geleden in Jutrijp. De overbuurman, vrijgezel, komt op een avond een bakkie koffie bij ons halen. ,,Ik was even aan wat muziek toe", vertelde hij. ,,Ik heb een cd gedraaid waar ik heel soms voor in de stemming ben". Jullie kunnen mijn vraag aan hem wel raden. ,,Welke cd?". Zijn antwoord verrast me. Helen Shapiro. ,,Dat vindt jij vast helemaal niks". Ik blijf bescheiden, die hits van Helen Shapiro zeggen me inderdaad niet zoveel, maar het is vooral dat ik perplex sta. Bestaat er zoiets als een cd met hits van Helen Shapiro? We hebben het wel over 1994 of daaromtrent... Ik koop een jaar later 'You Don't Know Me' op single, volgens mij heb ik 'Walkin' Back To Happiness' in Engeland laten liggen. Zoals zoveel muziek van voor 1964 doet het me weinig, ik vind het nogal truttig...
Dan komt de interesse voor Northern Soul om de hoek kijken en bij gebrek aan échte klassiekers kies ik dus geregeld voor zulke dansplaatjes uit de begin jaren zestig. Het is nu bijna een jaar geleden dat ik de 'Northern Soul Jukebox'-dvd kocht, met daarop bijna 2000 Northern Soul-klassiekers. Het verbaast me niks dat er ook een paar tracks op staan van Helen Shapiro. Er zijn immers meerdere zangers, zangeressen en groepen uit de late jaren vijftig en begin jaren zestig die een plaatje hebben gemaakt die favoriet is in de Northern Soul-scene. Dan denken we bijvoorbeeld aan Chubby Checker of Paul Anka. Als The Beatles het succes van deze artiesten heeft afgepakt, zoeken deze oudgedienden naar een nieuwe hedendaagse stijl en komen vaak met een upbeat soul-stamper om de hoek. Bij Helen Shapiro is dat niet anders.
Ze scheelt een jaar met Frankie Lymon van The Teenagers, maar voor Engelse begrippen houdt Shapiro in 1962 het record van de jongste artieste die op nummer 1 staat. Als 'Walkin' Back To Happiness' die positie bereikt, is ze 14 jaar en 316 dagen oud. Shapiro weet al als jong meisje waar haar toekomst ligt, ze wil zangeres worden. Haar eerste bandje heeft in Mark Feld een toonaangevende gitarist in de gelederen. Deze Feld zal in 1966 de naam Marc Bolan aannemen. Terwijl hij in 1972 de toppen van de hitparades aanvoert met zijn band T.Rex, sluit Shapiro haar carriére af. Want hoewel ze nog vers is met nog geen zeventien jaar, is Helen Shapiro als commercieel product in 1964 helemaal afgeschreven. Desondanks toert ze in 1964 nog intensief met The Beatles. In 1963 'playbackt' ze haar hit 'Look Who It Is' in Ready Steady Go met op de achtergrond de heren Lennon, Starr en Harrison. John Lennon en Paul McCartney hebben zelfs een liedje geschreven voor Helen, maar ze wimpelt het zelf af voordat ze het ook maar heeft gehoord. Het nummer zal door The Beatles zélf op plaat worden uitgebracht. Het is het nummer 'Misery' en Shapiro heeft nog altijd spijt van haar keuze.
Helen Shapiro staat in dat jaar synoniem aan de truttigheid van voor de Merseybeat en de Britse Invasie. Een liedje van Lennon en McCartney had ervoor kunnen zorgen dat haar carriére een nieuwe 'boost' zou krijgen, maar nu voelt Shapiro zich verloren tussen nieuwe sterren als Cilla Black, Dusty Springfield, Lulu en Marianne Faithfull. Intussen maakt ze het sfeervolle 'He Knows How To Love Me', één van haar liedjes dat in de Northern Soul-wereld een warm plekje in neemt. In 1965 maakt ze, voorlopig, haar laatste elpee en dan wil EMI vooralsnog eerst alleen singles uitbrengen totdat de grote hit komt. Die blijft uit. 'The Way Of The World' staat verdekt opgesteld op een b-kantje van een single die in maart 1967 uitkomt. Hoewel het vast weinig verschil had gemaakt als die op kant 1 had gestaan, is dit wel weer zo'n nummer dat in de Northern goed wordt gewaardeerd. Later in 1967 verschijnt dan 'Stop And You Will Become Aware', een heerlijke uptempo stamper met een zeer aparte orkestbegeleiding met fluitjes. Ook dit wordt geen hit, maar heeft wel zo'n status in de Northern Soul, dat Wikipedia het als enige 'flop' in het overzicht van hitsingles heeft staan.
Eerst was ik van plan geweest om The Shirelles in de jeukdoos te stoppen, maar die heb ik in april nog in dit kader behandeld. De reden hiervoor zou zijn omdat ik vanmiddag een single van The Shirelles heb binnen gekregen. 'Don't Go Home' zit morgen overigens in de Soul-x-rated. En het genoemde nummer van Helen Shapiro? Ja, daar moet ik eerst mijn voelsprieten voor uit zetten en dan hopen dat ik hem voor een redelijke prijs op de kop kan tikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten