Soul-x-rated week 41

'Ik voel me beter op mijn gemak dan een paar weken geleden. Geregeld ben ik de tekst kwijt, maar dat gebeurde ook in mijn Nederlandstalige podcasts', heb ik geschreven in de introductie van de Soul-x-rated van deze week. Bij terug luisteren, kan ik niet anders concluderen: Het is weer pure cult! De babbel is weer wat vlotter, wat soms weer resulteert in ernstige taalkronkels, maar ik heb het vaker gezegd: Ik ben beter in schrijven dan praten. Bovendien doe ik alles op improvisatie, buiten de speellijst om. Van veel platen weet ik wel wat ik wil vertellen, maar bij een enkeling schiet me dan opeens iets te binnen. Zo wilde ik bij Cliff Richard nog wat zeggen over de fotohoesjes. ,,Hou je bek toch!", dacht ik halverwege en dat kun je bij wijze van spreken ook horen. Toch ben ik zelf één en al tevredenheid over deze poging. Hierbij krijgen jullie weer de speellijst met een paar verhaaltjes, de link zet ik weer onder 'opmerkingen'. Veel luisterplezier gewenst!

1. Are You Gonna Go My Way-Lenny Kravitz (1993)
Die stond al een tijdje in de planning! Ik draai uitsluitend van vinyl in de Soul-x-rated. Is deze dan op vinyl uitgebracht? Jazeker, een gelimiteerde oplage op doorzichtig vinyl met als extraatje een CD-EP met onuitgebrachte nummers. Nee, die CD was in 1999 al verdwenen. Toen kwam deze namelijk binnen in De Bilt. Van deze plaat kan ik kantje 1 nog wel waarderen, maar de tweede kant is alweer teveel van het goede. Maar 'Are You Gonna Go My Way' is natuurlijk een fraaie binnenkomer!

2. Happiness (Is A State Of Mind)-Jackye Gerard (1973)
Ik zou deze maand geen singles kopen, maar kon het maandag toch niet laten om even door de plaatjes te gaan in de 'andere' kringloopwinkel in Meppel. Vooruit: 10 singles voor 11,50 euro. De laatste keer horeca is alweer ruim een week geleden, dus dan mag het van mij! Dit is de eerste die ik ervan draai, een bijzonder fraai liedje van een onbekende dame. De plaat wordt echter geproduceerd door Mickey Stevenson, voormalig A&R-manager en producer van Tamla Motown. Hij vertrok daar in 1967 samen met zijn vrouw Kim Weston, omdat ze het niet eens konden worden met Berry Gordy over hun inkomsten. Gordy bekeek zijn artiesten als personeel van een fabriek, in die zin deelde hij eenzelfde visie als Johnny Hoes. Weston, Stevenson, maar ook Holland-Dozier-Holland en Mary Wells wilden toch wel wat meer zien voor hun intellectuele eigendommen.

3. Then He Kissed Me-The Crystals (1963)
Ik heb altijd al een zwak gehad voor 'girl groups' en nog meer sinds ik de Northern Soul ben ingedoken. Eigenlijk heb ik deze single al, zelfs in een Nieuwzeelandse persing, maar die is niet heel erg fraai qua conditie. Deze is maar een euro en kan ik niet laten liggen. Vanwege de 'roots' kan ik hem evenmin overslaan in deze Soul-x-rated.

4. Do It To It-The Flamingos (1964)
Muziek- en kwisvriend Albert belde me een paar weken geleden vanaf de platenbeurs in de Amsterdamse RAI. Hij stond voor een bak met Northern Soul-platen en liet mij een keuze maken. Ik zat in Nijeveen met Youtube binnen handbereik en liet hem titels en uitvoerenden noemen en intussen zocht ik ze op. Toen hij 'Do It To It' van The Flamingos noemde, veerde ik op. Die groep ken ik! Hij staat eveneens op Youtube, maar het intro belooft niet veel. Maar dan vallen de drums in... en begint het feest! Dit is dus de keuze geworden. Samen met Roy Orbison en Lulu is dit Albert's blijk van waardering voor het maken van de forumkwis. Waarvoor mijn dank!

5. Can't Give You Anything (But My Love)-The Stylistics (1975)
Ja, die had ik al, alleen was die wel erg krom. Deze is ietsje minder krom getrokken. 'DNAP' staat er dan in advertenties op Ebay. 'Does not affect playing'. Tóch bestaat het, ik noemde gisteren volgens mij nog die plaat die als Near Mint werd omschreven, maar hoorbaar uit het lood was. In het geval van deze Stylistics-single mag geconcludeerd worden dat het absoluut niets afdoet aan de kwaliteit. Of ben ik zo gewend geraakt aan kromgetrokken vinyl van dit nummer?

6. The Shotgun And The Duck-Jackie Lee (1966)
De Tune Of The Week en dus kunnen jullie het verhaal hierover raadplegen in het bericht van dinsdag. Ter aanvulling: Northern Soul-kenner Dave Rimmer is erg secuur met verschijningsdata. Hij noemt 1966 als oorspronkelijk jaar, maar deze Contempo-heruitgave van 1976 noemt 1967. Ik geloof dat ik in dat geval toch Rimmer ga volgen. 1966 dus...

7. Breakin' Up Is Breakin' My Heart-Roy Orbison (1965)
Er was maar één week in januari 1966 dat deze niet in de Top 40 stond. In dezelfde maand stond hij maar liefst tweemaal genoteerd. Eenmaal een week als hekkensluiter en nog twee weken met 35 als hoogste positie. Daardoor is het een single die je niet iedere dag tegenkomt, ik was dan ook blij verrast toen ik hem op de Golden Beat Years-forummeeting tegenkwam in het tasje van Albert. En ja... ik mocht hem hebben!

8. Caroline-Espers (2009)
Meg Baird is de afgelopen weken al tweemaal voorbij gekomen. Eerst met 'Riverhouse In Tinnicum' omdat ik die laatste van haar maar niet kon vinden. Drie weken geleden slaagde ik er toch in om hem te traceren in mijn kasteel en draaide ik dan toch nog 'Song For Next Summer'. Daar moest wel eens wat Espers op volgen en ik heb dus gekozen voor 'Caroline' van 'Espers III'. Ik heb al eens een bericht gewijd aan dat album en moest toen concluderen dat ik de 'liedjes' van 'Espers II' niet kon vinden op dit album. 'Caroline' is daarop een fijne uitzondering. Deze stond ooit nog hoog in de Schijf van 5 met betrekking tot titels met 'Caroline'.

9. I Could Easily Fall-Cliff Richard & The Shadows (1964)
Heb ik ooit zo'n gevarieerde Soul-x-rated gehad? Zoveel grote namen? Roy Orbison, Cliff Richard, Gene Pitney... Over twee weken kan ik weer zo'n bonte Soul-x-rated beloven, daarnaast ga ik nog aan de slag met een speciale Northern Soul-podcast. Deze single heb ik eveneens maandag gekocht, maar nu voor 2,50 euro mét de Nederlandse fotohoes. Het is zo'n nummer dat de rest van de dag in je hoofd blijft zitten. Ik kan ernstiger voorbeelden bedenken...

10. Heartache Avenue-The Maisonettes (1982)
Nee, tot maart moest ik weinig hebben van deze plaat, maar hij staat op 'The Northern Soul Jukebox'. Aanvankelijk vind ik het maar een rare snuiter in dat gezelschap, maar bij nader inzien: Het heeft wel een lekkere Motown-beat. Het is die afschuwelijke synthesizer die me op afstand houdt. Toch hoor ik deze plaat op zondag 18 maart op mijn mp3-stick voorbij komen. Mijn eerste weekend Nijeveen, de dag na 'The Sound Of Motown' en tijdens een verkennend rondje Nijeveense Bovenboer per benenwagen. Deze plaat maakt de herinnering compleet en sindsdien heb ik hem gezocht. Maandag kom ik een exemplaar tegen voor een euro.

11. So Many Men So Little Time-Miquel Brown (1984)
Northern Soul-deejay Ian Levine heeft het plan al klaar als hij Fiachra Trench leert kennen. Drie jaar na sluiting van The Casino in Wigan is de Northern Soul op sterven na dood en hij wil die energie voortzetten in een nieuw genre dansmuziek: Hi-NRG. Hij schakelt daarvoor menig artiest in die populair is geweest in de Northern Soul-beweging. Denk aan Evelyn Thomas, The Flirtations, maar ook Miquel Brown. Zij heeft de eerste hit voor het genre met 'So Many Men So Little Time'. Ik draai hier de uitgebreide 12"-versie van maar liefst acht minuten. De Northern Soul zal later nog een opleving in populariteit genieten, maar met de 'Hi-NRG' is het na een paar jaar wel bekeken. Ian Levine houdt zich vanaf 1990 bezig met het opsporen van verloren gewaande Motown- en Northern Soul-artiesten. Van Fiachra Trench wordt niks meer vernomen, hoewel deze nimmer last zal hebben van sexproblemen?

12. Lovesong-Mike Starrs (1975)
Nog een keer op herhaling. Wat een berefijne plaat is dit! Ik heb enig onderzoek gedaan naar Starrs, het enige wat ik heb kunnen vinden is dat hij in 1978 in Rockpalast heeft opgetreden als zanger van Lucifer's Friend. Hij heeft eveneens een naamgenoot gehad die heeft gewerkt met Colosseum. Binnenkort maar eens wat extra huiswerk doen om de man's historie uit te pluizen. De plaat verdient het!

13. Running To You-Mark Wynter (1963)
Eén van de Mexicaanse leden van Upbeat Rare And Northern Soul Music, 'mijn' Facebook-groep, postte maandagavond een nummer van Mark Wynter. Een paar uren nadat ik 'Running To You' heb gekocht. Het doet me opnieuw luisteren naar mijn plaat. Ach vooruit, een beetje 'oowaah doowaah', maar best gezellig!

14. Blue Color-Gene Pitney (1966)
De b-kant van 'Nobody Needs Your Love' is net zo. Een beetje een 'pop stomper', maar wellicht ook het meest geschikte nummer van de hand van Pitney.

15. Love Loves To Love Love-Lulu (1968)
Ook deze is lastig te plaatsen. Moet-ie in de Blauwe Bak of niet? Hij zou op zichzelf een leuk koppel vormen met 'Gotta Get Enough Time' van Sharon Tandy & Les Fleurs De Lys, maar om hem daarvoor in de Blauwe Bak te stoppen? Blijft vooralsnog een twijfelgevalletje.

16. I Love Onions-Susan Christie (1966)
Door die rothersenschudding van 2009 was ik helemaal vergeten dat ik een tasje boodschappen op een bakje platen had gezet. Toen begon het me op te vallen dat er wel erg veel fruitvliegjes in de kamer waren. Toen was het al drie weken te laat... Een zak kiwi's was gaan rotten (niks geroken...) en het sap was gaan lekken... in een bak met singles. Ik heb hoesjes kunnen weggooien, maar ook platen. Susan Christie heeft dat destijds ook niet overleefd. En dus ben ik erg in mijn nopjes met dit exemplaar voor een euro bij de kringloop.

17. Getting Off-Hot Butter (1975)
De nummer 1 uit de Blauwe Bak Top 40 is van Barbara & Brenda op Dynamo. Ik herkende dat label meteen, ik moest ergens een single van Hot Butter hebben op hetzelfde label. Toen ik bij voorgenoemde Dave Rimmer in de label-catalogus ging kijken, zag ik deze er niet bij staan en zocht mijn eigen single op. Ik heb hem erop geattendeerd en de vriendelijke groeten gedaan van een deejay uit Nederland. Wie weet? Toen moest ik 'Getting Off' ook nog maar even draaien en wat blijkt... een kneiter! Een mooie afsluiter van deze legendarische Soul-x-rated?