Het mag vreemd klinken. Het komt namelijk ook zo op mij over. Hoewel ik me al jaren verdiep in de Northern Soul, heb ik pas een jaar geleden ontdekt wat voor rare vismarkt die handel eigenlijk is. Okay, dat bepaalde plaatjes wel eens duur konden zijn, wist ik. Maar hoe duur? En je kan natuurlijk wel tweeduizend dollar voor een single vragen, maar is er een idioot die het er voor betaald? Of zijn er meer idioten? Loop je een half jaar te leuren met zo'n plaat of is-ie in een oogwenk verkocht? Allemaal aspecten van de Northern Soul-handel waar ik een jaar geleden nog geen kaas van had gegeten. Ik dacht toen zelfs dat ik me wel een 'expert' mocht noemen, maar was net naar het Soul City-feest in Keulen geweest en wist toen dat er nog een wereld voor me lag. Vanavond is weer echt zo'n avond van 'niks doen': Beetje rondhangen op Ebay, vergapen aan prijzen en bizarre veilingen en 'soundfiles' beluisteren van plaatjes die op de Amerikaanse Ebay voor Northern Soul worden aangezien, maar vaak slappe doowop-aftreksels zijn. Of pure disco. Natuurlijk kon dit avontuur niet goed gaan en ben ik vanavond eigenaar geworden van drie singles...
Waarom een vishandel? Tja, je verbaast je ook ieder jaar weer over wat iemand voor het eerste tonnetje Hollandse Nieuwe heeft betaald. Crisis of niet, er wordt diep in de buidel getast voor zoiets. Datzelfde zie je ook in de Northern Soul-verzamelwereld. Een plaatje dat eergisteren nog te koop was voor vijftig cent, kan door wat 'airplay' op gespecialiseerde feesten ineens uitgroeien tot een duur betaald collector's item. Neem nou de echtgenoot van de Britse dame die zijn singles verkoopt. Iets suggereert dat haar man is overleden, hij was in de late jaren zeventig en begin jaren tachtig 'collectioneur' van uiterst zeldzame Northern Soul. Toen 'Gonna Be A Big Thing' van The Yum Yums in een foeilelijke heruitgave beschikbaar kwam op Ebay, heb ik daarover nog een bericht geschreven. Een plaat waar iedereen naar zoekt, behalve hen die de plaat al hebben. Het exemplaar dat momenteel op de Engelse Ebay wordt aangeboden, heeft momenteel één bieder. De plaat staat nog op het startbedrag van vijftig pond. Ik zal hem voor jullie in de gaten houden, want als deze onder de 500 blijft, is er iets kwalijks aan de hand. De dame heeft, op verzoek, foto's genomen van het matrijsnummer. De zessen lijken eerder op een 'b' dan op een '6' en dit zou betekenen dat we met een hele échte 'original' hebben te maken. Toch heeft ze intussen al twee correspondenties ontvangen van hen die het willen ontkennen. Het 'b'-verhaal heb ik wel vaker gehoord, ik geloof erin dat het een originele uitgave is. Als John Manship zich even kon bemoeien met deze transactie, die heeft per slot van rekening een originele in zijn archieven. Duimstok erbij en de millimeters 'deadwax' controleren en je weet het zeker. Wordt vervolgd...
Eén van de absolute top-items op de Amerikaanse Ebay is de afgebeelde single van Celeste Hardie. Tenminste, dat is de naam die het vaakst wordt gebruikt voor deze artieste. De plaat is ongeveer net zo zeldzaam als een zuurstokroze Bugatti met een caravan. Het afgebeelde exemplaar is in 2010 verkocht voor 250 dollar, toch niet helemaal in nieuwstaat. En dat is de huidige wél. 'New old stock', ofwel: Jaren op de plank gelegen in een magazijn. Er zijn al zes biedingen op gedaan en het einde is nog niet in zicht. De plaat staat nu op 550 dollar. Is-ie dat waard? Ja, zowel qua unicum als artistiek gezien. Dit is eersteklas Northern Soul van de bovenste plank, hoewel sommigen hem toch te midtempo vinden. Pure klasse! Als ik hem nog eens als een 'bootleg' mocht hebben...
Qua 'bootlegs' zit je in Engeland altijd goed. Zeldzame opnames op krasvrij vinyl met labels die meer jaren tachtig dan zestig zijn. Er is een nieuwe serie gestart, 'Soul On 45', met nu al een paar hele leuke titels. De prijzen variëren nogal. Er zitten ook Australische heruitgaven bij, die zitten gemiddeld rond de vijftien pond. Engelse bootlegs met witte labels zitten tussen de drie en twaalf pond. Echte verzamelaars gruwen van dit soort persingen, maar voor ons armoedige deejays is het de enige kans om zo'n miljonairsdroom in vervulling te laten gaan. Ik ben echter overstag gegaan voor een plaatje dat ik vorige maand heb leren kennen. Ofwel: Ik kende hem voor die tijd al, maar in het weekend van het draaien met Kopje Cultuur ben ik verslingerd geraakt aan het nummer. Het is 'Naughty Boy' van Jackie Day. Origineel niet aan te slepen, maar dan is er het, eveneens verzamelwaardige, Britse label Kent. Sommige dealers vragen tien pond voor de single zonder verzendkosten, ik heb de mijne gekocht voor 7,50 Engelse ponden all-in!
Toch ben ik nog niet helemaal tevreden en scharrel nog wat rond. 'Something Beautiful' van Margaret Mandolph blijkt zeldzamer dan ik had gedacht en dan herinner ik me opeens 'If You Loved Me' van Peggy March. Die stond vorige week nog bij Rarenorthernsoul. Helaas! Verkocht... Een 'lelijke' jaren zeventig-heruitgave, maar puntgaaf. Die heeft twintig pond opgebracht. Datzelfde bedrag spendeer ik vervolgens aan een totaal nieuwe ontdekking: The Lovables. De a-kant is niet heel erg snel maar wel een heerlijk atmosfeertje, de b-kant is een fijne doordouwer. Een, volgens de heren Jeffries, nog onontdekt terrein, dus dat vind ik wel interessant. Bovendien op het eerste Toot-label, dat ook behoorlijk wordt verzameld. Na nog wat mislukte zoekacties, typ ik The Lovettes in. Bingo! Rarenorthernsoul heeft drie exemplaren in de aanbieding van 'Little Miss Soul'. Twee originelen zitten omstreeks de dertig pond per stuk, een fraaie jaren zeventig-replica is met een Ex- te bemachtigen voor twaalf. Natuurlijk komen deze singles binnenkort nog eens uitgebreid aan bod, ze zijn alledrie potentiële Week Spot's.
Dat is meteen weer het einde van mijn plaatjes kopen. Morgen verwacht ik een single van Marktplaats van The Shirelles en krijg ik zondag een single van Albert. Hij heeft hem al ietwat beschreven, dus ik verwacht dat het de Britse Mojo-persing is van 'At The Top Of The Stairs' van The Formations. Die is erg welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten