Voordat we ons gaan verplaatsen naar het land der doden, blazen we eerst nog even op de roltong, want regelmatig terugkerend fenomeen W. mocht 33 kaarsjes op de taart uitblazen. Daar zal ze vast wel een smakelijk Belgisch biertje op gedronken hebben? Maar dan gaan we nu ondergronds. Zo nu en dan wordt een bepaalde hoek van de kunst even uitgemest. We dachten dat de soul dit jaar al genoeg klappen te verduren had gekregen, maar nee, de man met de zeis zocht afgelopen week de heren Frank Wilson en R.B. Greaves op. Frank Wilson hebben we al herdacht. Dat kon niet anders... Soul-xotica ademt immers Northern Soul. Maar dan R.B. Greeves, daar doe ik net een ontdekking over en dan wordt het ineens erg aantrekkelijk om er een verhaal aan te wijden. En dus krijgt ook deze eendagsvlieg een plaatsje in de schijnwerpers van Soul-xotica. Met een kleine correctie, want de man werd eerder een jaar jonger ingeschat.
Ik begreep dinsdag dat R.B. 67 jaar zou zijn geworden en noem dat ook in de podcast. In werkelijkheid is hij 68 jaar en zou volgende maand 69 zijn geworden. Dat mocht hij niet meer mee maken. Oorzaak: Prostaatkanker. Midas Dekkers heeft een paar jaar geleden een klachtenlijst opgesteld, geadresseerd aan de Schepper. De prostaat stond er eveneens tussen. Een orgaan waar een mannelijk lichaam na de zestigste verjaardag geen enkel doel meer heeft, terwijl het juist een belangrijke doodsoorzaak is voor veel mannen. Afijn, R.B. Greaves heeft daar niks aan gehad, dat mag duidelijk zijn!
Ronald Bertram Aloysius Greaves III. Afgekort wordt dat R.B. Greaves. Onder die naam komt hij ter wereld op 28 november 1943 in Georgetown, Guyana. Zijn wieg staat op een militaire basis van de Verenigde Staten en hij groeit op in een Seminole indianenreservaat. Greaves is een neef van Sam Cooke, de architect van de soulmuziek. In 1963 vertrekt hij naar Engeland en, geheel nieuw voor mij, transformeert hij tot Sonny Childe met de groep T.N.T. Die naam ken ik wel, maar ik heb nooit de link met R.B. Greaves geweten. Childe en T.N.T. treedt zowel in Engeland op als in het Caribisch gebied en vestigt daar een naam als een gewilde live-act. Ook neemt hij een paar plaatjes op: Twee solo-singles, eentje met T.N.T. en de elpee 'To Be Continued' (1966). Ze staan in de Rare Record Price Guide van 1995 voor 15 pond per stuk. Kort daarna schrijft hij 'Take A Letter Maria'. Tom Jones en Stevie Wonder zetten het beide op de plaat en in 1969 waagt Greaves, onder eigen naam, een poging. Met veel succes! In Amerika haalt de single een gouden status, bij ons komt het niet verder dan nummer 17 in de Top 40.
Howel Greaves best in staat is om eigen werk te schrijven, neemt hij als opvolgers een stel covers op. 'There's Always Something There To Remind Me', in Europa een grote hit voor Sandie Shaw, doet het nog redelijk op de Amerikaanse hitparade, maar zijn versie van 'A Whiter Shade Of Pale' kent maar weinig aftrek. In 1972 maakt hij nog één single met een eigen compositie: 'Margie, Who's Watching The Baby?' blijft steken in de 'bubbling under'. Dan maakt Wikipedia een hele grote sprong van 1972 naar 2012, naar vorige week donderdag, het overlijden van de beste man. Wat hij in de tussenliggende veertig jaar heeft gedaan? Geen flauw idee. Schijnbaar geen platen gemaakt, maar een andere professie wordt evenmin genoemd. Het zit R.B. Greaves niet mee, want dankzij 'Take A Letter Maria' gaat hij de boeken in als een 'one hit wonder'.
R.B. Greaves na Frank Wilson. Twee iconen uit de Northern Soul? Niet bepaald... Greaves wordt er niet toe gerekend, waarschijnlijk omdat het zo'n grote hit is geweest. Toch wordt in Engeland enthousiast gedanst op 'Take A Letter Maria', maar dan in de instrumentale uitvoering van Boots Randolph.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten