de eindstreep van 2011

Nog geen bubbeltjes-champagne, nog geen koekjes of oliebollen, gewoon nog in pyjama (!) en met de koffie in de aanslag. Omdat ik niet weet hoe drukbezet het netwerk vanavond is en ik er nu ook wel voor in de stemming ben, neem ik op Soul-xotica om kwart over twee al langzaam afscheid van 2011. Het jaar dat niet 'mocht'! Anders zou ik het niet kunnen omschrijven. 2012 wordt, wat dat betreft, in meerdere opzichten een jaar van veranderingen. Natuurlijk ga ik helemaal 'overnieuw' beginnen in Nijeveen en met een schone lei aan het werk in Meppel, want het is vooral het werk dat 2011 een nare bijsmaak heeft gegeven. Het begon allemaal zo goed! Ik deed fluitend het postwerk voor een handjevol centen, waar menigeen zijn bed niet voor zou uitkomen. Na het werk trok ik de broek uit en onderging 'de metamorfose'. Iets waar je niet alleen lef voor nodig hebt, maar ook zelfvertrouwen. Dat laatste ontbreekt sinds april. Ik kan de laatste 'uitstapjes' nog helder voor de geest halen. De wandeling naar Meppel met na afloop de chinees. Legendarisch! Twee dagen later ontdekte ik dat er iets niet goed ging met de betaling van mijn salaris. De volgende dag in vol ornaat naar het bos en nog een heel eind op blote voeten gelopen. Heerlijk! Tenslotte die maandag...

Ik had om half elf afgesproken voor een voetreflexzonebehandeling bij Roelien. Ze complimenteerde me nog over mijn kledingkeuze, ik genoot dan ook met volle teugen toen ik bij haar vandaan naar de Woldberg liep. Plots leek het alsof het nóg warmer werd als het al was. Ik droeg een laklegging onder mijn rok en die begon bijna te gloeien van de hitte. Later op de middag kwam een fris windje opzetten en moest het jasje er weer los overheen, maar in de stad liep ik met jas toch wel een beetje voor schut. Daar merkte je de wind niet... Ik kwam thuis, aangenaam moe en stond op het punt een dutje te gaan doen. Eerste telefoontje van Willemien. Ik zei toe dat ik de volgende ochtend naar Jutrijp zou komen. Halverwege mijn schoonheidsslaapje het tweede telefoontje... Het is me al te duidelijk gemaakt, ik hoef er geen spijt van te hebben dat ik die dag niet in Jutrijp was. Intussen kon ik energie van de zon en het bos inademen. Ik denk dat het verlies zónder dat een stuk zwaarder was gevallen.

Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik beschrijf hier maandag 11 april, de dag waarop 'heit' overleed. Op zo'n laatste dag van het jaar is hij constant in de gedachten, maar heel erg sentimenteel mogen we ook weer niet zijn. Het was een jaar geleden voor mij wel duidelijk dat heit er op oudjaarsdag 2011 niet meer zou zijn. Het was al pure luxe geweest dat ik kerst 2010 met beide ouders had kunnen vieren! Als de werksituatie 'normaal' was geweest, had ik een week na de begrafenis wel weer aan de slag kunnen gaan. Sterker nog: Het voelde de maandag erna al goed om de dagelijkse beslommeringen weer op te pakken. Heit zou dat zelf ook gewild hebben...

De weken erna worden gedomineerd door het UWV. Nu was de betaling vóór maart al niet voldoende geweest, op zijn minst kwam op gezette tijden er een bedrag binnen. Hoe ik de maanden april, mei, juni en juli ben doorgekomen, vraag ik mezelf nog steeds af. Mijn vechtlust was groter dan ooit, maar ook dat duurde net even te lang. Toen ik dan eind augustus eindelijk al het geld ontving waar ik recht op had, zat ik er even goed doorheen. De fietsvakantie was van de baan, in plaats daarvan kocht ik platen bij de vleet. De geplande vakantie in eind september werd door de ingeslikte bankpas verstierd, het latere uitstapje naar Keulen was wél legendarisch. Ik heb nog één keer een uitstapje in rok gemaakt, maar het voelde niet 'goed' aan. Ik leek te vatbaar voor reacties van buitenaf, waar je dus juist 'dik vel' voor nodig hebt. Anderzijds is het begrip 'vrouwenkleding' erg breed, mijn 'nette' en 'dj-pak' bestaat louter uit dameskleding, maar dat lijkt niemand op te vallen... (kunstleren broek, blouse met knooplijst aan de vrouwenkant, colbertjasje van M&S)

Mijn werkhervatting was maar van korte duur, maar precies lang genoeg. Ik begreep gisteren dat in het nieuwe jaar nieuwe regels ingaan voor de postbezorgers, betekent ondermeer dat je het eerste uur mantelklemmen zit te draaien. Nee, dank je! Postkleding met de naam van Noordwestgroep op de rug? Ik zeg altijd dat ik voor Sandd werk en dat is niet zonder reden. Nu ligt dan 2012 voor mij. Huisje in Nijeveen dat precies zó ingericht gaat worden als dat ik het nu in mijn hoofd heb. Qua muziek ga ik steeds dieper en verder de (northern) soul in, ik denk erover na om zeker de helft van mijn elpees weg te doen en ook eens flink in de singles te snoeien. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan... Ik heb het al eens eerder geprobeerd, maar toen is het ook mislukt.

Rest mij op dit moment al mijn volgers, regelmatige bezoekers en toevallige passanten een heel goed en muzikaal 2012 te wensen! In ruil daarvoor ga ik jullie volgend jaar voorzien van 366 berichten, het is me dit jaar ook gelukt! Morgen zou hier de Schijf van 5 moeten staan, maar die werk ik waarschijnlijk pas maandag uit. Solomon Burke staat er niet in, maar deze titel vond ik erg toepasselijk. Maak er een gezellige avond van en natuurlijk heet ik een ieder morgenmiddag vanaf 16 uur van harte welkom in Het Pandje, waar uw favoriete platenkrasser de muzikale dienst gaat uitmaken...