de wereld is nog niet jarig?

Grote meid! Tja, ik geloof niet dat Roelien hier dagelijks komt, toch wil ik deze heerlijke vriendin via Soul-xotica een hele fijne dag toe wensen. Omdat ze graag mag dansen en niet gebonden aan regels, stuur ik 'Do The 45' nog wel even Facebook op, want dat is precies haar leeftijd. Begin juni kocht ik een partij platen bij Het Goed in Emmeloord. Toen ik één van die hoesjes bekeek, had ik meteen een plan. Het is natuurlijk nog een hele tijd vooruit, maar ik moest wel wat met 'Peter's Birthday' doen. Vandaag mag-ie dan eindelijk! Peter: van harte gefeliciteerd met nog vele jaren gezondheid en geluk! Het voornemen in juni om er een hoesbui van te maken, heb ik afgewezen. Na een beetje huiswerk te hebben gedaan voor wat betreft World Of Oz heb ik daar geen spijt van!

Even een beetje huiswerk doen bij World Of Oz is er niet bij. Er zijn Engelse bands die minder hebben gepresteerd die pagina's vol hebben op Wikipedia. World Of Oz komt er erg bekaaid af, maar gelukkig is daar 'Marmalade Skies', een alleraardigste site over Britse psychedelica uit de jaren zestig. Inclusief een recent interview met David 'Kubie' Kubinec, destijds gitarist en leider van World Of Oz. Toen ik nog 'thuis' in Jutrijp woonde, stelde ik rond de kerst altijd een Top 100 Aller Tijden samen. Er waren in die lijst geen restricties, anders dan dat ik de opnames op plaat, cd of cassette moest hebben. 'King Croesus', de tweede single van World Of Oz, heeft in die tijd een paar keer de top tien gehaald!

Het verhaal van de groep begon met The Pieces Of Mind, een groep Engelsen in Hamburg die zeer populair in de omgeving van de Reeperbahn waren met hun soul en rhythm & blues. Een aantal van hen ging terug naar Engeland, tekende een contract bij muziekuitgeverij Sparta-Florida en ging met Barry Class, de manager van The Foundations, in zee. 'The Muffin Man' was dé reden van dit alles. Iedereen hoorde hier een hele grote hit in. Kosten nog moeite werden gespaard en een 33-man sterk orkest werd ingehuurd om mee te spelen op de schijf. Echter, toen de single uitkwam, vertrok Class met The Foundations naar Amerika voor een promotionele tournee en werd zijn taak overgenomen door iemand van Decca die vond dat er veel te veel geld werd gepompt in World Of Oz. Hij schrapte dus de helft van het budget en dit betekende fors minder promotie-exemplaren. In Engeland en Amerika kostte dat de band de hits, maar in Nederland waren ze onverminderd populair. Zowel 'The Muffin Man' als 'King Croesus' stonden hier in de top tien en woonde 'The Willow's Harp' even in de Tipparade.

David Kubinec' verhaal is een van de velen van artiesten uit de jaren zestig. Wie nu precies allemaal stinkend rijk werden van de plaatverkopen is een raadsel, de groep zag er in 1969 niks van terug! In 2000 werd het enige album van de groep opnieuw uitgebracht en verkocht, volgens Kubinec, maar liefst 25.000 keer in Nederland. Het lijkt mij sterk overdreven, maar Kubinec zag voor het eerst een cheque binnenkomen: Veertig pond na twee Europese top tien-hits en een succesvolle heruitgave van een elpee. David was trouwens al in 1969 uit de groep gestapt, hij is nog op de helft van de albumtracks te horen, ging linea recta terug naar Hamburg om bij The Pieces aan te sluiten en zou in de jaren zeventig nog een aantal platen maken. In de jaren tachtig was hij gelukkig in Joegoslavië 'until some bastard blew it'.

World Of Oz was typisch zo'n Deram-groep, beetje Procol Harum en een snufje Moody Blues. Misschien was dat ook meteen het grootste manco van de band. Een gebrek aan eigen identiteit. De enige elpee van World Of Oz uit 1969 staat desondanks hoog aangeschreven bij verzamelaars van Britse psychedelica, originele persingen zijn een klein fortuin waard en ook de heruitgave doet leuke bedragen (kan me dus niet voorstellen dat daar 25.000 van geperst zijn, laat staan dat ze verkocht zijn).

Over collector's items gesproken: Morgen behandelen we de onderste tien van de Blauwe Bak Top 40. Overigens heeft dat huishoudmandje er een geel broertje bij gekregen die ook al uit zijn voegen barst. Ik hoop dat de Blokker nog een groene heeft...