20 Years Ago Today: 590

Kan er een decembermaand voorbij gaan zonder Boudewijn De Groot? Sinds de Top 2000 lijkt zoiets ondenkbaar. De Radio 2-coryfee kwam enige jaren geleden op de eerste plaats van de radiomarathon terecht dankzij het nobele werk van NCRV-presentator Bert Kranenbarg. Een jaar later stond, net als de voorgaande jaren, die boheemsche rapsodij alweer op nummer 1. Boudewijn De Groot is niet bepaald een dagelijkse gast op Soul-xotica, ik weet uit mijn blote hoofd dat hij hier vorig jaar op oudjaarsdag stond met 'Meester Prikkebeen'. Toch koester ik wel een bepaalde liefde voor het vroege werk van Boudewijn. 'Voor De Overlevenden' (1966) vind ik één van de aardigste jaren zestig-elpees en draai deze regelmatig. Hoewel ik die 'comeback'-cd met 'Avond' in 1996 heb gewonnen in een radiospelletje, lust ik dat niet bepaald. Heeft Boudewijn in de jaren zestig ooit iets tenenkrommends opgenomen? Ja hoor! Kijk maar naar nummertje 590 uit mijn verzameling, welke ik precies twintig jaar geleden voor vijf gulden bij Sunrise kocht.

Vijf gulden maar liefst? Ja, ik kan het anno 2011 ook nog steeds niet bevatten. Zó zeldzaam is die nou ook weer niet en ik heb later voor minder veel betere exemplaren opgedoken dan dit beduimelde plaatje in volgekalkte fotohoes. Terwijl Sunrise de laatste maanden in ging, vanwege drugsoverlast in de buurt, raakte ik ook steeds meer uitgekeken op het aanbod in de vijf gulden-bak. De gulden-bak was al een half jaar niet meer interessant. Toch koop ik zo heel nu en dan nog wel een plaatje. Wat toen tweede keus was, zijn achteraf toch wel aardige platen. In de eerste maanden van 1992 koop ik nog een paar klassiekertjes.

Wie nu precies op het onsmakelijke idee is gekomen, is niet duidelijk. Misschien wil degene er ook wel niet voor uitkomen. Het zou zo kunnen. Nederland had hem leren kennen als een protestzanger, de Nederlandse Bob Dylan. Dat duurde niet heel erg lang, want toen Armand om het hoekje kwam kijken bleek Boudewijn toch wel een zachtgekookt eitje en qua naïviteit meer verwant aan Donovan. Waar die laatste het protest inruilde voor bubblegum, daar nam Boudewijn De Groot ook al snel afstand van het genre. 'Voor De Overlevenden', de tweede langspeler van Boudewijn, biedt fraaie observaties, soms wat kinderlijk. Het is ongelofelijk dat 'Ken Je Dat Land' nooit de hit is geworden die het had moeten zijn. Toen schreef Lennaert Nijgh een nogal kolderieke tekst, waar Bert Paige een hoempa-orkest onder zette. En de heren waren net op tijd voor het komende carnaval van 1967.

De plaat stoof naar de eerste plaats en bleef daar een aantal weken staan. Het zal hem ongetwijfeld enkele oude fans hebben gekost, maar zijn naam was gevestigd. Boudewijn zélf wordt niet graag meer herinnerd aan zijn monsterhit. De opnamesessies voor de plaat waren lang en slopend. Tegen het einde moest Boudewijn een lachje nadoen. Maar het huilen stond hem na enkele uren nader dan het lachen en vermoeid kraaide hij er iets uit, wat op de plaat zou komen. Die 'lach' is voor Boudewijn De Groot de reden om de radio uit te zetten als hij intro van 'Het Land Van Maas En Waal' hoort. Ik noemde het in september al bij Syndicate Of Sound, we gaan in het nieuwe jaar eens een Schijf besteden aan dergelijke 'lachjes'.

Waarschijnlijk heb ik de single in 1991 nog veel eerder gekocht vanwege de b-kant. 'Testament' is natuurlijk een klassieker, een nummer voor de eeuwigheid. Elpees hadden toen veel minder mijn interesse, want ik had immers ook meteen 'Vijf Jaar Hits' voor dezelfde prijs kunnen kopen.

Als ik me niet vergis is morgen de dag waar ik al vanaf begin juni naar heb uitgekeken. Toen had ik bedacht dat het een hoesbui moest worden, maar ik heb inspiratie té over en dus gaan we fijn eens een 'vergeten' jaren zestig-groepje ontleden.