Toen ik gistermiddag nietsvermoedend mijn mailbox opende en daar een bericht met mijn inschrijfnummer van woningcorporatie Actium zag, dacht ik nog aan een verlenging. Okay, ik had twee weken geleden gereageerd op een woning, maar had die al uit mijn hoofd gezet toen ik dinsdag zag dat er 27 reacties waren gekomen. Wat ik vergat, was dat ik reeds 2,5 jaar sta ingeschreven bij Actium en dat ik in de verantwoording had gezien dat dit wel genoeg moest zijn om in aanmerking te kunnen komen. U raadt het al: In de email wordt de woning toegewezen. Vrijdagmiddag is het toewijzingsgesprek in Ruinen, voor de tijd ga ik de woning nog bezichtigen. Het moet echt een bouwval zijn, wil ik het niet accepteren...
Het betreft een ruime eengezinswoning, drie slaapkamers, vaste berging en een tuin. Wie bekend is met mijn afkomst, het is nagenoeg identiek aan mijn ouderlijk huis, maar dan tien jaar jonger (gebouwd in het legendarische muziekjaar 1967). De ligging is perfect! Ik had al aangegeven eigenlijk best wel weer in een dorp te willen wonen, maar tegelijk niet geïsoleerd te willen zijn van een grotere plaats met (betaalbare) winkels. Welnu, het huis staat in Nijeveen, het dorp tussen Steenwijk (20 minuten fietsen) en Meppel (kwartier fietsen). Niet alleen een andere gemeente (Meppel), maar ook een andere provincie! Tussen Steenwijk en Nijeveen loopt namelijk de grens van Overijssel en Drenthe. Ik heb een ruwe schatting gemaakt van de huursubsidie waar ik recht op heb en dan gaan mijn huurkosten per maand slechts tachtig euro omhoog. Daar krijg ik vast een beter onderhouden object voor terug dan de huidige gatenkaas, het wordt wel verwarmd door gaskachels, en natuurlijk méér ruimte voor mijn geliefde plaatjes!
Omdat de Rembrandtstraat op de nominatie staat om gesloopt te worden, ontvangen de bewoners de wettelijke verhuispremie. Dat verschilt per jaar, dit jaar was die bijna 5400 euro, dat kan volgend jaar iets hoger of lager zijn, maar ik heb nu al besloten heel ontspannen te gaan verhuizen. Ik wil de Rembrandtstraat nog twee maanden aanhouden en de woningstichting vragen om die twee maanden huur op 1 maart te verrekenen met de verhuispremie. Overnieuw beginnen in dit krot is me niet echt gelukt, het nieuwe huis moet spic en span worden. Ik wil niet binnenkomen in een huis met een betonnen vloer. Ik zeg niet dat het bejaardenhuis of de begraafplaats mijn volgende verhuizing is, maar wel dat ik op het nieuwe adres voorlopig niet van verhuizen wil horen!
Als dit geen 20 Years Ago Today was geweest, had de fotohoes van Left Side ook niet misstaan. Het exemplaar dat ik op 21 december 1991 voor vijf gulden bij Sunrise kocht, staat ook al een halfjaar op de nominatie te verhuizen. Toen ik een nóg beter exemplaar tegenkwam in Emmeloord, heb ik deze beloofd aan Peter. Onze 'meet and greet' moet eveneens in 2012 plaats vinden. The Cats had in 1966 een weg gebaand voor Volendammers die het niet zagen zitten om weken op zee te verblijven en bovendien 'ietsjepietsje' muzikaal waren. Veel van de opvolgers leken als twee druppels water op de groep van Piet Veerman en zijn kornuiten, maar ook The Bee Gees waren een belangrijke invloed. B.Z.N. 'coverde' in 1969 'Everyday I Have To Cry', origineel van de rhythm & blues-zanger Arthur Alexander maar in de midden jaren zestig eveneens door de gebroeders Gibb opgenomen. B.Z.N. neigde toen echter al snel naar de hardrock, waardoor The Bee Gees niet echt terug te horen zijn in hun uitvoering. Toen was daar Left Side, de naam heeft te maken met hun supportersschap van F.C. Volendam. Na een eerste single voor Derny Records, het label van arrangeur en producer Gaby Dirne, tekenden ze bij Imperial, de maatschappij waarvoor ook The Cats hun platen maakten.
'Welcome To My House' is niet een heel klein beetje beïnvloed door The Bee Gees. De melodie doet in de verte denken aan 'I've Gotta Get A Message To You', het orkest en de lijzige samenzang zijn in dezelfde harmonie als bij de drie gebroeders. Het werd een bescheiden hit. Dankzij de Drentse Platenkast, waarvan ik de illustratie heb geleend, weet ik nu dat EMI ook serieus heeft geprobeerd om dit nummer in Engeland te promoten. Naast de reguliere single bieden ze ook een Columbia-promo aan. Vijftig euro is fors, maar voor de Nederbeat-liefhebber wellicht nog wel te doen. De 'normale' single kost daar bijna de helft en dat is best een tikje overdreven. Je komt hem inderdaad niet vaak tegen, het was maar een bescheiden nummer 25-hit in 1969, maar bijna vijfentwintig euro... Nee, dank je!
Morgen zou ik gebeld worden om een afspraak te maken over de bezichtiging, vrijdagmiddag heb ik het toewijzingsgesprek. Daar verschijnen is een 'must', bij afwezigheid wordt je inschrijving onmiddelijk geschrapt! Voorlopig is er dus even niet meer nieuws daarover, dus vermoed ik dat hier morgen 'gewoon' een ouderwetsche dweilpauze wordt ingelast.
Even een test, reageren via deze weg schijnt onmogelijk te zijn?
BeantwoordenVerwijderen