uit de jeukdoos: The Ad-Libs

Ik had bijna de hoop opgegeven, maar toen arriveerde de jeukdoos donderdag tóch nog. Op het moment ben ik een vers mp3-spelertje aan het vol stampen. Er staan al 420 liedjes op, heb A tot en met D van de artiesten doorgespit en van de 1500 liedjes zullen waarschijnlijk 1300 de mp3-speler halen. Northern soul is een breed begrip en gaat tot diep in de jaren zeventig door, maar toch lust ik die latere opnames niet. Die willen vaak nogal kitscherig zijn. Er staan verder ook nog wat northern soul-artiesten-op-latere-leeftijd met nummers waarmee je geen dansvloer mee in beweging krijgt. Ik moest hier nog wel 53 plaatjes uit kunnen pikken, misschien wel meer, dus 2012 zit gebeiteld voor deze serie. Het probleem is echter dat heel veel plaatjes zó obscuur zijn dat er helemaal niks over te vinden is. Neem nu bijvoorbeeld The Accents van het bijzonder fijne 'Spring Song (New Girl)' (1964). Ik kom niet verder dat een bezetting en twee singles die ze hebben uitgebracht. Dan een makkie? The Ad-Libs mogen dan een hele grote Amerikaanse hit hebben gehad, ook over hun geschiedenis zijn weinig woorden vuil gemaakt!

De groep start als The Creators, een mannelijke doowop-groep die rond 1962 enkele opnames maakt. The Ad-Libs wordt geformeerd als zangeres Mary Ann Thomas zich bij de groep begeeft. Het is dan 1964 in Newark in New Jersey. Ze krijgen een platencontract dankzij hulp van Jerry Leiber en Mike Stoller, maar niet bij hun label Red Bird. Wel komen er platen uit voor een ander gekleurd dier, namelijk: Blue Cat Records. Die naam kwamen we hier vorige week ook al tegen. Evie Sands nam haar originele 'Take Me For A Little While' op voor deze maatschappij. John T. Taylor had een lange carriére achter de rug als saxofonist in bigbands en had even daarvoor het instrument aan de wilgen gehangen en het onderwijs in gegaan. Toen deze lucht kreeg van het aanstormende groepje uit Newark, nam deze samen met George Davis de pen ter hand en schreef een liedje dat niet alleen een hele grote hit voor The Ad-Libs zou worden, maar generaties later nog in de hitparade zou voorkomen: 'The Boy From New York City'.

Tóch is het niet deze monsterhit, het bereikte nummer 8 in de Billboard in 1965, die ik vandaag in de schijnwerpers wil plaatsen. The Ad-Libs zou er nimmer meer in slagen om dit succes te evenaren, hoewel ze in de jaren erop enkele dozijnen aan single-kantjes hebben opgenomen voor bijna evenveel platenlabels. Een bekend verschijnsel uit die jaren zestig was dat de derde of vierde opvolger van een hit of een rechtstreekse kopie van het succes was of dat de titel een herinnering aan dezelfde hit op riep. De eerste drie jaren werd dit echter niet gedaan door The Ad-Libs, hoewel hun muziekstijl natuurlijk wel wat eentonig was. Geen 'girls from Boston', 'the boy from New York City is back' of dergelijke variaties voor The Ad-Libs. Een grote stroomstoring in New York in 1968 leverde John T. Taylor de inspiratie voor zo'n nummer: 'New York In The Dark'. Overigens zou dat ogenschijnlijk zwakke electriciteitsnet van New York later nog eens op de dansvloer terecht komen. Een kwispeltje voor na de kerst: Wie had later een hit met een plaat over een stroomstoring in New York? Reageren op dit blog schijnt enigzins onmogelijk te zijn, stuurt anders een email. De winnaar mag mijn kerstpakket hebben!!! (Ik had er geen...)

'New York In The Dark' is minder opgefokt dan 'The Boy From New York City', bijna een beetje midtempo. Wel een bijzonder gewilde opname in het northern soul-circuit. The Ad-Libs zullen nooit verdwijnen. Hoewel al drie van de oorspronkelijke leden ons zijn ontvallen en eentje zich heeft voorgenomen zijn stem alleen nog in dienst van de Here te stellen, maakte The Ad-Libs in 2006 hun (voorlopige?) laatste plaat. 'The Boy From New York City' werd in Europa nooit een hit voor The Ad-Libs, dat staat sinds 1978 op naam van de Engelse rock'n'roll-revivalisten The Darts. De versie van The Ad-Libs staat echter wel op menig verzamel-cd. 'New York In The Dark' moet dan eerder in de hoek worden gezocht van de northern soul-verzamel-cd's. De mp3 klinkt ook te zuiver voor een vinylsingle...