Singles na een mislukte vriendschap

Een dag met een zeer dubbel gevoel. Ik voel me weer net zo huiverig als op die dinsdag 27 september, terwijl de kachel vrolijk brandt en ik me stevig heb aangekleed. De recensie van vorige week zaterdag was niet bepaald lovend en ik heb een week zitten dubben of ik Marissa nog een mailtje zou sturen hierover. Gisteravond had ik daar eindelijk de moed voor, bovendien had ik 48 uur uitgetrokken voor de juiste woordkeuze. Toen ik op 'verzenden' drukte, had ik al een slecht voorgevoel. Vanavond zie ik op Facebook dat ze in een kort tijdsbestek driemaal heeft gereageerd. De f-woorden vliegen me om de oren. Hoe ik het durf om haar zo'n email te sturen? En ja, ze gaat me blokkeren...

Dat is echter nog maar het begin, want ik heb mezelf er aardig snel mee verzoend. Ik hoef haar immers niet meer 'live' te zien na zaterdagavond en haar platen werden ook steeds minder interessant. Toch ontstaat er nog een welles-nietes met nog veel meer schuttingtaal. Mijn 'excuses' maken voor de mail, dat kan ik niet! Ik heb een fout gemaakt, een hele grove fout.

Als je een muzikant of, in dit geval, een zangeres bewonderd, zet je haar als het ware op een voetstuk. Idolen zijn niet echt, de mensen erachter wel. Bij idolen kun je niet-menselijke verwachtingen hebben en die had ik inderdaad ook bij Marissa. Door een vriendschap aan te gaan met iemand, waarvan 2 jaar geleden al bleek dat we niet op dezelfde golflengte zaten, is dan een riskante zaak. De mail was meer eentje aan een vriendin die me iets had gelapt wat voor mij niet door de beugel kon. Fout natuurlijk! Marissa zit vol van haar zelfmedelijden en als je daarin mee wilt gaan, ben je bij haar aan het goede adres. Ga je er tegen in, dan wordt je geblokkeerd. Simpel! Als je niet kan garanderen dat je tussen acht en vijf optimaal kan presteren bij je baas, moet je geen acht tot vijf-baan nemen. Als je reis- en concertschema's niet op elkaar afstemt en dan de zware reis als excuus gebruikt voor een matig concert, ben je gewoon niet geschikt als reizend muzikant. Dan moet je in de studio gaan wonen...

Vanaf heden is Marissa Nadler die stem van de elpees en niks meer. Ik ben nu alleen nog maar liefhebber en zal me nooit meer 'fan' noemen...

Toch nog een aardige surprise vandaag? Jazeker, Albert had me al beloofd een pakketje singles toe te sturen en die is gearriveerd. Enkele zijn mooie reserve-platen voor blauwe bak-residenten, twee waren al aan vervanging toe en de anderen zocht ik al een tijdje:

* Bob & Earl- Harlem Shuffle
De vorige was verteerd door de sappen van rottende kiwi's (zie: Vinylsap, september 2010).
* Crazy World Of Arthur Brown- Devil's Grip
* Electric Indian- Keem O Sabe
* Equals- Police On My Back
* Four Tops- Bernadette
* Jackpots- Jack In The Box
* Joe Jeffrey Group- My Pledge Of Love
* Alan Price Set- Hi Lili Hi Lo
* Sam & Dave: You Don't Know What You Mean To Me
* Soulful Dynamics- Mademoiselle Ninette