Vanmiddag heb ik twee Nieuwjaarstoosten uitgebracht op de Marktstraat in Sneek. Ik had Jan voor het laatst gezien toen hij in De Buze optrad als Zen Heiser, zaterdag 3 mei 2008. Er is veel gebeurd aan beide kanten. Jan heeft een punt achter zijn werk in de Popkelder en Het Bolwerk gezet en is muzikaal zeer passief, hoewel het wel begint te jeuken. Als alles goed gaat, was ik vanmiddag getuige van de geboorte van een new wave-band. Ikzelf ben intussen gestopt met drinken en hoor mezelf zeggen 'dat ik wel gehad heb met bandjes'. Of het moet om WTGW&AMFOAMMPS&O gaan natuurlijk. Die naam komt straks nog wel voluit...
Ik leer Jan als helft van Megakronkel kennen. Laten we het maar avantgarde noemen. Het lijkt nergens op en is gestoeld op improvisatie. Voor een aan 'hokjesgeest' lijdende recensent, dus iedere recensent, een nachtmerrie. In een interview van Leeuwarder Courant-collega Jacob Haagsma laat Jan op een bepaald moment ontvallen: ,,Als ik een rockplaat in huis zou hebben, zou ik hem vandaag nog breken". Desondanks klinken de gitaren op de debuut-cd dermate 'trashy' dat ze als opener op het metalfestival Wâldrock terecht komen. Ze huren een saxofonist in en maken er een jazzy improvisatie van.
Jan en ik worden collega's als ik in 1997 als assistent-beheerder van de Popkelder word aangesteld. Jan leert me Captain Beefheart kennen, maar ook Tom Waits en Mr. Bungle. Gelukkig blijkt hij ook 'gewoon' een cd van Vanilla Fudge te hebben en blijkt zijn eerdere uitspraak louter provocatie.
In het seizoen 1997/98 begint Het Bolwerk op donderdagavond met 'tegenpoolavonden': Twee totaal verschillende genres op een avond. Zo ontstaat het idee om samen iets te gaan doen. De naam bedenk ik 'on the spot' na een fles Zuidafrikaanse wijn. Daar komt-ie:
Winston 'The Great' Watson & Aldous McFinley's Original And Magical Mushroom Pie Showband & Orchestra.
De biografie is legendarisch. Winston was de schoenmaker van George Harrison, ze waren stemmers van de E-snaar van de basgitaar uit het orkest van een of ander en zouden in 1972 groupies bij Janis Joplin worden (die een jaar ervoor doodging).
'Koektok' werd een culthit. Ik deed een verkouden haan na. We playbackten 'I'm In The Mood For Dancing' van The Nolans en vreeën (!) op 'Je T'Aime Moi Non Plus'. Het publiek wist niet wat ze ermee aan moesten. De groupies hadden afgezegd, maar ik zou die nacht nog één van de spaarzame amoureuze aanvaringen hebben.
Winston heeft nog met showband, orkest en een kippenkoor meegedaan aan de Kleine Prijs Van Sneek. Aldous leed honger in Engeland. 'Dit is geen muziek, maar cabaret', schreef het juryrapport. Ze hadden ook al tot twee keer toe een kroeg leeg gespeeld. Nee, ik kon trots zijn op mijn pupillen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten