maandag 20 september 2010
boem boem boem klap!
Toeval bestaat niet. Noem het een samenloop van omstandigheden dat Moloko hier op Soul-xotica verschijnt. Vlak voor de vakantie schreef ik (juli, 'Überpositiviteitsfietsmuziek) over een speciale voorkeur voor muziek voor op de pedalen. Mijn dagelijkse portie vinyl getuigt enigzins van een stijve hark, die zich ver van de dansvloer houdt en van electronische klanken. Vanavond even Moloko opzetten? Alleen als ik bepakt en bezakt in het diepe zuiden en het verre oosten over 's-Heeren's wegen scheur.
November 2007. Mijn tweede lange weekend in mijn loopbaan binnen het kunststof. Vrijdag heb ik plaatjes gedraaid tijdens de Jazz en Blues-kroegentocht, zaterdag had ik Kerwin geholpen De Buze voor Halloween om te toveren tot een spookhuis en zondag bij Pico geweest voor goede muziek en jointjes. Deze grijzige maandag krijg ik een lumineus idee. Ik kan wel even naar Leeuwarden. Om tijd te doden, koop ik bij cd-boer Beute een paar schijven in de uitverkoop. Een van de laatsten van Pet Shop Boys, 'Meds' van Placebo, Shapeshifters en 'Catalogue' van Moloko.
Als ik later die middag in café Mukkes zit, komen mijn cd's ter sprake. Placebo had ik ter plekke met dikke winst kunnen verkopen. Het meisje achter de bar noemt de aanwinst van Moloko 'een leuke plaat', maar 'je wordt wel kierewiet als je er langer dan een half uur naar luistert'.
Bijna twee jaar later, op zondagavond 20 september 2009 zit ik in Diever er flink doorheen. Ik heb die dag reeds 120 kilometer gefietst, nog 20 voor de boeg. Luisteren naar 'all time favourites' op de discman bezorgt me hoofdpijn. Ik wil een monotoon ritme, muziek waarbij ik niet hoef na te denken. Moloko is het ultieme amusement. De ritmische wegwerp-danspop nodigt uit tot jagen. Vlak voor Vledder bereken ik dat ik 26 kilometer per uur fiets. Ik kom niet meer thuis! Even na Vledder ligt een tak op de weg. De rest is geschiedenis...
'Fee-fo-fum, fun for me'. Ja ja... Met je kop op de klinkers knallen! 'Nothing can come close to this familiar feeling'. Geen speld tussen te krijgen! 'Sing it back'. Ik ben bezig, dat zie je toch! 'I just cannot, just cannot contain this'. Wat? De liters bloed dat uit mijn schedel vloeide of de alcohol waarvan de chirurg meent dat ik het heb gebruikt? Sindsdien heb ik de cd nog maar tweemaal gedraaid. En was de cd helemaal geen aandacht waard geweest, als deze niet op het moment supréme aanwezig was geweest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten