Door de bomen het bos niet meer kunnen zien? Ik heb omstreeks mei al eens de hoes van 'Ta Det Lugnt' gedownload en volgens mij ook een concept geschreven. Die werd halverwege afgekeurd. Mocht ik toch al aandacht hebben besteed aan dit album, dan mijn excuses, hoewel ik hem ditmaal wil behandelen omdat het voor mij 'buitencategorie' is gebleken. Sterker nog: Ik heb vanmiddag besloten dat dit mijn nummer één is. Sorry Moody Blues, sorry Marissa Nadler, sorry andere briljante albums. Dit is jullie meerdere!
Dungen heeft onlangs zijn vijfde album 'Skitt I All' uitgebracht. Laten we die titel maar gewoon in het Zweeds houden, het is een verwensing... Zelf ben ik Dungen al met 'Tio Bitar' uit 2006 kwijtgeraakt. Waar Dungen op 'Ta Det Lugnt' als solist nog door vrienden uit de brand werd geholpen, daar is Dungen na dat album een band geworden met, naar mijn mening, teveel 'jammen' en onnodige krachtpatserij op de gitaar.
Toen ik 'Ta Det Lugnt' in december 2004 kocht, was het feitelijk het album dat ik al jaren zocht. Een psychedelische jaren zestig-elpee, stilistisch zeer divers, mooie melodieën, 'mindblowing' geluidseffecten etc. etc. enz. Dungen had dit album (speciaal voor mij?) in 2004 opgenomen. Voordat het een band werd, was Dungen Gustav Ejstes. Een Zweedse knaap, zoon van een folkveteraan, die aanvankelijk meer van hiphop hield. Het noodzakelijke samplen van oude soundtracks begon hem te storen, want hij kon zelf immers ook die muziek maken. Bovendien kwam het Engels niet bepaald accentloos uit zijn mond, dus besloot hij maar in zijn moedertaal te gaan zingen.
Omdat muziek zijn belangrijkste wapen is, stoort geen Amerikaan of Europeaan zich aan het feit dat we Gustav niet verstaan. Volgens een Zweed zijn de teksten allesbehalve diepgravend. Eerder puberale liefdesverhaaltjes. Maar wie kan dat nu wat schelen? Die muziek. Die diversiteit.
'Ta Det Lugnt' switcht tussen pure pop ('Du Ar For Fin For Mig'), stonerrock ('Gjort Bort Sig') en psychedelische symfonieën ('Sluta Följa Efter') en al wat vroege hints voor de latere improvisatie (het jazzy einde van de titeltrack, de brommende gitaarsolo aan het eind van 'Du Ar For Fin For Mig'). Iedere noot, ieder piepje, alles komt uit het geniale brein van Ejstes.
Ik stond op met een stukje 'Mon Amour' van 'Tio Bitar' in mijn hoofd, maar kreeg ineens trek in 'Ta Det Lugnt'. Dat album is en blijft onovertroffen. De cd schijnt de tracks van de 12"-EP 'Tyst Minut' als bonustrack te hebben. Zal ik mezelf daar nog eens op trakteren? De échte kick blijft echter bij het vinyl!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten