Liefste Astrid,
Moet je niet te vaak doen. Wat? Mij uit de slaap houden. Net als bij De Nachtdienst het geval was, kan ik het nu ook niet over mijn hart halen om de knop om te zetten en de radio tot zwijgen te brengen. En ik kan natuurlijk niet elke vrijdagochtend pas na zes uur gaan slapen...
Je Nachtdienst-collega Johan noemde je altijd 'de koningin van de nachtradio'. Gelukkig heeft Omroep Max dat ingezien en hebben ze je deze vier uren op de vrijdagochtend gegeven. En zo kunnen wij, of tenminste ik, weer van je stem genieten.
Ik wil je nog steeds een complimentje maken. Bij de laatste Nachtdienst heb je niet gehuild in de uitzending! Ik zat al klaar met een tissue. Als Astrid moet huilen, hou ik het ook niet meer droog. Je kwam bij het doven van het kampvuur eerder nonchalant over, alsof je het ritueel nogal gênant vond. Waardoor ik afscheid kon nemen met een onderdrukte glimlach. Dank je wel daarvoor!
Vanochtend was pas je tweede 'Nachtzuster' bij de seniorenomroep Max (waar je, naar eigen zeggen, de komende twintig jaar 'aanstormend talent' bent), maar nu alweer heb je je stempel gedrukt. Je lach, oprecht en spontaan, klinkt weer alom. Noem het geen 'gegiebel'. En dan je stem. Fris als een lentemorgen, zorgzaam, maar ook duidelijk als het gesprek uitmondt op een herhalingsoefening.
Ik volg sinds enkele weken je berichten op www.astriddejong.nl, ik ben veels te ouderwets voor Twitter, maar misschien lukt het jou om me over de streep te trekken. Het is je immers ook gelukt bij Johan! Nee, ik doe nog aan een weblog. Juist, dat was acht jaar geleden ontzettend hip! Nu ik je een beetje volg, zou je mijn vierde geregistreerde volger willen worden?
Dan ga ik binnenkort voor jou eens een posting over poezen en/of baby's doen! Of zoiets...?
Kusjes,
Anoniempje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten