Soul-X op wereldtournee! We schrijven augustus 2008. Op donderdagavond met De Nacht Van Steenwijk in Het Pandje en de volgende avond in Hellevoetsluis. Daar mocht ik een concert met drie bands omlijsten, ware het niet dat deze muziekgroepen over dezelfde eindversterker speelden. En na een flinke dosis vuige rockabilly en punky rock was deze overspannen geraakt. Dan komt er ook nog iemand die vinyl gaat draaien. Het eindigde ermee dat de eindversterker uit sprong wanneer de naald het vinyl raakte. Meteen werd besloten dat ik de volgende avond een herkansing zou krijgen.
Zaterdagmiddag grijp ik de kans aan om naar Rotterdam te gaan. Kledingboetiek Very Cherry is snel gevonden. In de kelder staan enkele honderden singles, de meeste een euro per stuk. Allemaal northern soul, mod en sixties. 's Avonds zal ik met de nieuwe aanwinsten mijn eerste northern soul-set doen. Vooraf beluister ik ze via de hoofdtelefoon.
'Hold On To What You've Got' in de originele Nederlandse Atlantic uit 1965 kom je niet gauw tegen. Dat nummer ken ik van een sixties-compilatie. Niet zomaar een zwijmelnummer, traag als stroop en Joe Tex op zijn meest romantisch. Benieuwd naar de b-kant leg ik 'Fresh Out Of Tears' op. Wat een feestje! Lekker ritme, fijne blazers en een krijsende Joe Tex. Het nummer zal die avond en elk ander optreden een prominente plek in mijn set verdienen.
Joe Tex is binnen het roster van Atlantic een vreemde eend. Hoewel hij een zeer divers repertoire heeft, kan Tex in tegenstelling tot Otis Redding, Percy Sledge en Aretha Franklin zich echt laten gaan in de snelle nummers. Op bovenstaande hoes staat hij in een zelfde houding als James Brown en qua zang hebben de twee veel gemeen. Tex' muziek is rijker aan diversiteit dan de basis-stoten van James Brown, dat zal uitmonden in de funk.
Intussen heb ik nog twee oude Joe Tex-singles opgesnord, waaronder deze waar de flip het beste van is. De andere favoriet is 'I'm Going To Get It' uit 1968, een lekker felle stamper.
Vreemd is toch wel dat northern soul-dj's over het algemeen buiten beschouwing laten. Opvallend is dan dat Tex een overeenkomst met zijn northern soul-collega's heeft. Ook hij is na 1970 uitgerangeerd, maar hervat zichzelf met succes als in 1976 de disco-rage losbarst. En gaat hij op 'Ain't Gonna Bump No More' net zo tekeer als in bijvoorbeeld 'Fresh Out Of Tears'. Verschil is dat Tex anno 1977 er nog een paar stuivers aan verdient!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten