Afgelopen zondag heb ik de show op slot gegooid na één plaatje omdat de microfoon niet lekker wil meewerken. Ik ga morgen nog eens de schade opnemen en anders morgen of vrijdag even zien of ik een andere microfoon kan bemachtigen. De show van komende zaterdag is een mooie uitdaging om naar toe te werken. In de afgelopen weken van The Vinyl Summer Spirit heb ik steeds de nieuwe releases en heruitgaven uit het bewuste jaar in het tweede uur proberen te draaien. De afgelopen twee weken ga ik al over het uur en komende zaterdag kan ik een volledige show presenteren met louter persingen uit 2021. Voor 2022 (de laatste in de serie) moet ik zelfs een selectie maken om het in drie uren te redden. Ik moet deze week streng zijn want de Week Spot moet dan ook echt uit 2021 komen. Ik kijk nog eens de lijst door en zoek even snel of de plaat van mijn keuze al Week Spot is geweest. Dat is niet het geval en dus mag deze de Week Spot zijn. Een plaat die eigenlijk méér 2022 en 2023 is dan 2021, maar oorspronkelijk in het laatste jaar is uitgebracht. De Week Spot gaat deze week naar 'Do It Again' van Moniquea.
Het is pas sinds een paar jaar dat ik veelvuldig gebruik maak van Bandcamp. In vroegere tijden heeft iedere zichzelf respecterende muzikant, band of dj een eigen MySpace. In 2008 kon je vaak maar één liedje downloaden van MySpace, tegenwoordig zijn het complete albums. Alleen zijn het dan geen muziekalbums maar fotoalbums van schaars geklede dames. Zelfs Tom heeft de benen genomen! Ik weet niet of je MySpace helemaal kan vergelijken met Bandcamp. Bandcamp werkt meer zoals Vinted met de kleding. Als klant betaal je aan Bandcamp en deze zorgt weer dat een groot deel van het geld terecht komt bij de artiest in kwestie. Ik denk dat de 12"-single 'Soul Train' van Tom Glide & Hil St. Louis mijn eerste aankoop is via Bandcamp. Een plaat die ik gruwelijk heb gemist in de Vinyl Summer Spirit Of 2018, maar goed... Het is mede dankzij LRK Records en 'The Untapped Project' van collega-presentator Lee dat ik vaak even een bandje of artiest opzoek op Bandcamp. Op een bepaald moment heb ik, geloof ik, net 'Pegasus' van Adesha & Vincent Kwok gekocht via Bandcamp als Moniquea verschijnt in de suggesties. Ik ga ervan uit dat Bandcamp me alleen hagelnieuwe releases aanbiedt en dus heb ik het gevoel dat ik een compleet nieuwe en onontdekte plaat te pakken heb. Het is een beetje teleurstellend om te concluderen dat de plaat dan al twee jaar oud is. De teleurstelling is van korte duur want inmiddels is de plaat net zo'n 'gouwe ouwe' als de voorgenoemde plaat van Adesha en is het één van de prijsnummers uit de collectie van 'nieuwe' releases.
Moniquea Roberson is een volledige naam die voorbij komt op haar releases. Over een leeftijd wordt niet gesproken maar ze zal ergens in de vijftig zijn. Ze wordt geboren in Gary in de staat Indiana maar groeit op in Pasadena in het zonnige Californië. Haar moeder is leadzangeres van een lokaal soulbandje en Moniquea (vast 'gewoon' Monica, maar aangepast om verwarring met de r&b-zangeres te voorkomen?) groeit op te midden van de jaren zeventig soul en de geluiden uit het daaropvolgende decennium. Ik vermoed dat de zangeressen uit de jaren tachtig desgevraagd zullen verklaren dat ze de mosterd hebben gehaald bij de legendarische soulmuzikanten uit de jaren zestig, maar dat ze gewoon gebruik maken van de nieuwe studiotechnieken. Voor Moniquea liggen de zaken anders, zij heeft meteen een enorme fascinatie voor de stevige jaren tachtig-funk met de harde elektronische beats en vooral veel synthisizers en wil in de nieuwe eeuw deze tijd opnieuw tot leven brengen. Haar eerste album stamt uit 2011 en is in eigen beheer opgenomen. Daarna vormt ze een partnerschap met producent en muzikant XL Middleton. Deze heeft dan net zijn Mofunk-label opgezet. Sinds zijn oude businesspartner in 2018 is opgestapt, bestiert hij het label met Moniquea. Als ik me niet vergis hebben de twee ook een liefdesrelatie.
Volgens Discogs zou 'Los Robles & Washington' uit 2020 haar meest recente album zijn geweest maar ik geloof dat ik onlangs nog een aankondiging heb gezien van nieuw werk. In ieder geval zal ik de platen niet snel meer bestellen want ze moeten uit L.A. komen en brengen vaak nog 'import charges' met zich mee waardoor de platen ietsje té duur worden. 'Do It Again' is in ieder geval een héérlijke plaat die je meteen met beide benen in de midden jaren tachtig plant. Denk aan de boogiefunk van bijvoorbeeld Chaka Khan en je zit in de juiste hoek. Ik kan tot slot nog melden dat ik juist ben geweest over de affaire. Op het label staat de naam 'Hudgins' en XL Middleton blijkt in werkelijkheid Matthew Hudgins te heten. Moniquea Hudgins is dus verantwoordelijk voor de tekst en zang. Ook weer opgelost!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten