De vakantie staat voor de deur en omdat ik nog niet helemaal in een vakantiestemming ben, wil ik dit graag motiveren met een vakantieverhaal uit de oude doos. Het is de legendarische vrijdag van de vakantie in 2022. De dag dat ik op de fiets naar Earnewâld ga en niet weet wat ik kan verwachten van het dorp. Als dit danig tegenvalt (buiten een fraaie omgeving), fiets ik even later van Wergea naar Grou. Dan heb ik een plannetje: Ik kan de Rietlanden-route volgen tot aan de Linde bij Wolvega en dan door naar Steenwijk? In Grou valt het me al op dat ik geen bordjes tegenkom maar hee... ik weet bepaalde stukken nog te herinneren. Eentje daarvan is dat ik Grou moet uit fietsen, over het aquaduct en dan parallel aan het water richting Akkrum. Het kost geen moeite om deze weg te vinden maar... nog altijd geen bordjes van de Rietlanden. In de buurt van Âldeboarn (ja, het is wat met die Friestalige gemeentes) moet ik concluderen dat de route niet meer bestaat. Bij thuiskomst Google geraadpleegd en, inderdaad, de Rietlanden ontbreekt in de lijst van LF-routes. Ik zie de bordjes voor het eerst in juli 2009 in de buurt van Wolvega. Als mijn aanvankelijke fietsvakantie in het water valt als een energiemaatschappij plots heel veel geld van mijn rekening gaat trekken, wordt het opeens een Plan B. Op woensdag naar Jutrijp fietsen, ouders lief aankijken en de volgende dag word ik met fiets afgeleverd in Goutum, vlak onder Leeuwarden.
De heenweg hoeft niet toeristisch te zijn. Het is gewoon zaak om zo snel mogelijk van Goutum in Holwerd te komen en daar de bordjes op te zoeken. Vanuit Holwerd neig ik iets naar Dokkum en even hoop ik de stad te kunnen aandoen, maar helaas... het gaat de landerijen in en langs de Dokkumer Ee. Ik kom uiteindelijk uit bij Bartlehiem met het iconische bruggetje van de Elfstedentocht. Traditiegetrouw gaat een LF dwars door een stad en langs het station en Leeuwarden is geen uitzondering. Ik kom vanaf Wyns de Friese hoofdstad binnen en ga met een gigantische omweg langs het station om uiteindelijk weer in Goutum te belanden. Het is inmiddels vijf of zes uren later sinds dat mijn ouders me hier hebben gedropt. Ik ga de landerijen in en fiets op Grou aan. Onderweg geniet ik van muziek van de discman en hier in de buurt luister ik naar 'Ogdens Nutgone Flake' van Small Faces welke ik een paar weken eerder tijdens de Vechtetal-route in Duitsland heb gekocht. Vanaf Grou het zojuist beschreven stuk naar Akkrum en door naar Âldeboarn. Daar zou ik de rimboe moeten induiken maar anno 2022 kan ik de weg niet vinden. Het leidt uiteindelijk naar een zelfbedieningsveer en even later kom je dan het dorp Tijnje binnen. Daar tref ik een camping en zet ik mijn tent op. Helaas zijn de winkels al dicht en zit er evenmin een snackbar in de omgeving. Ik fiets naar een tankstation aan de snelweg bij Terwispel en haal daar een zak chips. Dat is mijn avondeten.
Tot zover is het nog niet echt een dollemansrit maar dan... de vrijdag. Ik vertrek vanaf Tijnje en neig naar Heerenveen. Hoewel dit ook een station heeft, vindt de routemaker dit niet zo belangrijk. Gelukkig maar! Ik blijf in de bossen van Oranjewoud en steek zo de Tjonger over naar de Stellingwerven. Ook Wolvega wordt overgeslagen en ik passeer het fietspad langs de Linde waar ik een paar weken eerder voor het eerst een bordje heb gezien. Het gaat verder langs de Linde richting Oldemarkt en zwaait dan af naar Driewegsluis. Daar neem ik plaats op een terrasje en ik geloof dat ik hier een zuinig patatje heb gegeten. Verder de polders door naar Spanga en bij Ossenzijl verneem ik dat ik de Zuiderzee-route moet blijven volgen tot Kampen. Deze laatste route bestaat anno 2024 nog wel. Het betekent dat ik via Ossenzijl het fietspad langs mag door Kalenberg naar het gehucht Nederland. Dwars door Blokzijl richting Vollenhove en dan via Kadoelen en Sint Jansklooster naar Zwartsluis. Daar gaat het ietwat regenen en ik schuil even bij de buurtsuper waar ik enige etenswaren koop. Omdat het hier niet wil stoppen met regenen, stap ik toch maar op de fiets. Ik moet de pont over naar Genemuiden en deze zien jullie op de bovenstaande foto. Aan de oever van Genemuiden staat een overdekte abri met een bankje en daar warm ik wat eten op. Wat het precies is geweest, weet ik niet meer. Veel te weinig voor een prestatie zoals die van vandaag, dat weet ik nog wel!
Via Genemuiden vervolg ik de weg langs de Kamperzeedijk naar Kampen. Dezelfde route heb ik in april op de heenweg gefietst, hoewel ik me later afvraag waarom ik in hemelsnaam over Kampen ben gegaan. Okay, ik wil niet door Staphorst en Rouveen en dwars door Zwolle, maar hemelsbreed schiet het niet echt op. Ik geloof dat het een uurtje of acht is als ik bij de brug van Kampen sta. Camping zoeken! Daarvoor ga ik niet Kampen in maar gok ik dat ik wel iets in Wilsum moet treffen. En zo fiets ik langs de IJssel naar Zwolle maar kom onderweg geen camping tegen. De enige camping in Zwolle die ik weet is helemaal aan de andere kant van de stad bij de weg naar Dalfsen. Als ik daar naartoe fiets is het echt pikkedonker en ik wil mijn tent niet in totale duisternis opzetten. Ik ben in de buurt van de oude CO-9 en dus is het gesneden koek voor mij om uit Zwolle te komen. Ik denk nog eens goed na en... ik spurt Zwolle uit!
Ja, we gaan het doen! We vergeten de tent achterop de fiets en gaan gewoon terug naar Steenwijk fietsen. Langs de wijk Stadshagen en via toeristische maar ook o zo duistere kronkelweggetjes naar Hasselt. Daar is het druk in het centrum. Bij een café bestel ik een paar colaatjes of hebben ze speciaal koffie voor me gezet? Ik weet het niet meer. Nog even naar de wc en dan gaan met de banaan. Ik ben blij dat ik de batterij van de telefoon heb gespaard want nu mogen de 'Telefoontoppertjes' me gaan vermaken. 'Sex On Fire' van Kings Of Leon brengt me altijd weer terug naar deze bizarre fietstocht maar ook 'Ragamuffin Man' van Manfred Mann, de nummer 2 in de Gele Bak Top 100. De laatste loodjes wegen het zwaarst en onderweg ben ik een paar keer flink kapot maar haal Steenwijk zonder verdere kleerscheuren. Aan het aantal kilometers wil ik niet eens denken. Reken maar van Tijnje naar Kampen naar Zwolle en terug naar Steenwijk. En dan met flinke bochten om want het is een toeristische route. Feit is dat ik véél te weinig heb gegeten en dat moet me nog eens opbreken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten