Singles round-up: augustus 7

Spijt? Nee, dat kan ik niet zeggen. Het is pas afgelopen week dat ik plots het verlangen heb om weer eens ouderwets in Duitsland te fietsen. Ook op dat moment zijn de kamers vijftien euro duurder dan volgende week. Het is niet dat ik krenterig ben, maar dan spendeer ik het verschil liever aan 'Kaffee mit Kuchen' en een maaltijd buiten de deur. Aan de andere kant: Als ik deze week met vakantie was gegaan, was de kans groot dat ik ook de tweede week actief zou blijven. Vooralsnog is de vakantie er eentje van rust want ik ben er vandaag en gisteren niet uit geweest. Wellicht later in de week nog eens een fietstocht. Ik zal binnenkort in ieder geval naar Steenwijk moeten voor dampvloeistof en, als ik er toch ben, wil ik in Duitsland ook even hiervoor kijken. Het zou fijn zijn om weer eens een flinke smak nicotine binnen te krijgen met de vape en wellicht een met een smaakje. De singles blijven gewoon binnen rollen. Later deze week een 'Singles round-up' met nieuwe (soul-) releases en wellicht arriveert ook de Discogs-bestelling nog op tijd voor zaterdag. Wat ga ik doen met de zesentwintig 'overige' singles van Albert? Uitsmeren over twee afleveringen? Nee, ik doe dan liever nog een vakantieherinnering als extraatje en ga voor één bericht met maar liefst zesentwintig singles. De apparatuur mag aan!

* Paul Anka- Sweet Sweet Rosalie (Duitsland, RCA Victor, 1964)
* Alice Babs & Svend Asmussen & Ulrik Neumann- Side By Side (Zweden, Decca, 1959)
* Brigitte Bardot & Serge Gainsbourg- Je T'Aime Moi Non Plus (NL, Philips, 1967, re: 1988)
* The Blue Diamonds- Disco Dolly (Duitsland, Emidisc 1975)
Er zijn een aantal plaatjes weg gegaan omdat ik ze al zes keer heb of omdat ik ze domweg niet in de verzameling wil hebben. Ik heb ze zaterdag afgegeven bij een kringloopwinkel in de buurt. Dit zijn dan de eerste vier van de zesentwintig die ik interessant genoeg vind voor de verzameling hoewel ik ze nog niet heb gehoord. Paul Anka is één van de vele Amerikaanse tieneridolen van de late jaren vijftig en vroege jaren zestig die zijn marktaandeel ziet afnemen als The Beatles haar intrede doet. Paul heeft als handigheid dat hij inmiddels een aantal Duitse singles heeft opgenomen en dus doet hij hier nog een tijdje goede zaken. 'Sweet Sweet Rosalie' is een 'slop' volgens het label. Het is niet zijn allerbeste werk maar duidelijk wel een grote hit geweest bij de oosterburen. De labels van de Deense en Zweedse EP van Alice Babs zijn bijna identiek, het is de achterkant van het hoesje dat de doorslag geeft. Uit Zweden dus! Vier 'standards' op deze EP en het titelnummer van de EP klinkt erg fijn in de oren. De mannen complimenteren Alice' stem en als het even jazzy dreigt te worden, hebben we opeens een folky viool in het totaalpakket. Op papier leuker dan in werkelijkheid. Serge neemt het nummer oorspronkelijk op met Brigitte, maar de lief van de laatste staat niet toe dat de plaat wordt uitgebracht. De uitvoering hier is een soort van 'remix' met een hele harde jaren tachtig-drum en een psychedelische uitvoering van het orkest op de Jane Birkin-versie. Beetje jammer. Ik ken Emidisc alleen van de elpees en nooit geweten dat het ook singles heeft gemaakt. Ja maar, dit gaan we toch niet menen? Qua discogeluid is het precies gruizig genoeg om te passen bij veel werk in de Blauwe Bak en dus ga ik deze toevoegen aan de Blauwe Bak. Zie het als een ruil met Preston Epps. 'Dance Dance' op de flip is beduidend minder maar ik zou 'Disco Dolly' nog wel kunnen voorstellen als een 'cover-up'.

* Robert Cogoi- Pres De Ma Riviere (NL, Philips, 1964)
* Deco- Room With A View (NL, RCA Victor, 1979)
* The Exception- Rub It Down (NL, President, 1968)
* Four Seasons- Oh What A Night (NL, BR, 1988)
* George- You Turn Me On (NL, Norvox, 1965)
Robert Cogoi is een songfestival-nummer in een prachtige Favorieten Expres-hoes. Ik weet niet hoe de waarde ligt van deze singles op het moment, maar ik kan me herinneren van omstreeks 1990 dat deze hoezen erg in trek zijn. Ik kom dan vaak bij een antiekwinkel in Joure die zelfs lege hoezen voor vijf gulden per stuk in de aanbieding heeft. Muzikaal is het niet belangrijk voor mij. Omstreeks 1979 is er even een kleine opleving van de muziek uit de jaren twintig en dertig en 'Room With A View' van Deco is een van de 'novelties' uit die tijd. Het bereikt zelfs nog onze Top 40. Birmingham is één van de eerste steden in Engeland waar ska navolging vindt bij de lokale muzikanten. The Exception doet een goede poging met dit 'Rub It Down', later in hetzelfde jaar brengt The Locomotive ons 'Rudi's In Love'. Het klinkt authentiek als 'island ska' maar met een poppy 'edge'. President is namelijk een label van hits. The Four Seasons is de Ben Liebrand-remix van 'December 1963' en een klapper van een hit in de zomer van 1988. Het plaatje van George maakt me een week geleden al nieuwsgierig. George & The Rebels with Jenne Meinsma. George is George Dommering, de zoon van een zaaleigenaar in Winschoten. The Rebels schijnt weer de roots te hebben in Emmen. Op de keerzijde staat De Zamora's uit het Drentse Gieten. George heeft een ietwat lijzige hoge stem, een beetje zoals de zanger van Canned Heat. The Rebels is onvervalste Nederbeat en het levert een lichtelijk onderkoeld sexy beatnummer op. De Zamora's doet de 'Tennessee Waltz' nog maar eens dunnetjes over. Het is minder 'beat' dan de a-kant maar het valt niet tegen. Een nieuwsgierig plaatje! Je zou bijna gaan geloven dat Drenthe het episch centrum van de popmuziek is.

* Michael Jackson- I Just Can't Stop Loving You (NL, Epic, 1987)
* Jimmy James & The Vagabonds- I'll Go Where Your Music Takes Me (Frankrijk, Pye, 1976)
* Renate & Werner Leismann- Goldene Sonne Von Mexico (Duitsland, Ariola, 1963)
* Enoch Light- EP C'est Magnifique - Cha Cha (Spanje, Belter, 1961)
Wacko Jacko heeft me nooit echt kunnen bekoren, maar ach... een plaatje meer of minder in de jaren tachtig-bak kan geen kwaad. Bij Jimmy James kijk ik al snel naar de b-kant voor de Blauwe Bak maar bij deze single is dat een 'Part 2'. De hit zélf vind ik best wel aardig maar niet apart genoeg voor de Blauwe Bak. De andere twee singles geloof ik wel. Ze hebben mooie kleurige fotohoesjes en dat is de enige reden om ze in de bakken te zetten.

* Los Alegres & Sweet Okay Supersister- Coconut Woman (NL, Polydor, 1975)
* Los Marcellos Ferial- Sei Diventata Nera (Italië, Durium, 1965)
* Nick Mackenzie- Juanita (NL, Imperial, 1973)
* George Melachrino- Riders In The Sky (US, RCA, 1959)
* Mr. Mister- Kyrie (UK, RCA, 1985)
Ik heb altijd begrepen dat alleen Robert Jan Stips schuil gaat achter de naam Sweet Okay Supersister maar het hoesje toont een uitgebreide bezetting van Supersister met een uitgebreide Los Alegres. Ze maken in ieder geval wel een feestje van het Harry Belafonte-nummer. Op de flip een nummer van Stips met een lekkere Moog, maar het slaat al snel over naar een swingend nummer in de Los Alegres-stijl. Het is dan wel weer opvallend dat op de keerzijde van het hoesje alle albums van Supersister worden aangeboden. Een curieus plaatje! Los Marcellos Ferial mag alleen al blijven vanwege de dame op het hoesje. De plaat klinkt ook erg gezellig. Nick Mackenzie hoef ik niet te draaien om te weten wat ik ga horen. Ook erg leuk voor op een zondagavond. 'Living stereo', staat er op het hoesje en, ja, dat is in 1959 een echte noviteit. Zodanig dat het zelfs een fotohoesje mag hebben. Het is fraaie westernmuziek met een orkest in kraakheldere stereo. Mr. Mister is zo'n band waar ik normaal gesproken weinig mee op heb, maar hee... dit is de Engelse persing. Er valt muzikaal niets op af te dingen natuurlijk.

* Rune Overman- Smorgasbord (België, Ronnex, 1963)
* Pandemonium- 1941 (NL, Poker, 1977)
* Rita Reys- Meditation (NL, Philips, 1963)
* Jack Ross- Happy José (NL, London, 1961)
Rune heet eigenlijk Axel Ivar Rune Öfwerman, maar Rune Overman bekt beter voor de internationale markt. Dat de plaat in België is uitgegeven, is een kleine gok. Ronnex is vooral heel erg bekend in België en doet onder andere ook de Little Richard-singles in de jaren vijftig. Ik denk eerst nog een connectie te zien met The Runestones maar deze is vernoemd naar Rune Gustafsson. 'Smorgasbord' is een olijk instrumentaal nummer. Er zijn twee acts met de naam Pandemonium. De groep van '1941' komt uit Amsterdam en bestaat uit voormalige Maskers-leden Jaap De Groot en Ador Otting. De Groot maakt ook platen als Mike Rondell en zal later presentator worden bij de NCRV. '1941' is een nummer uit de pen van Harry Nilsson. Het is zelfs een erg goede cover! Het is een bekend mopje in de Nederlandse jazz dat Pim Jacobs een fervent verzamelaar was van antiek en dat zijn eerste artikel Rita Reys was. Natuurlijk hoef ik die vanavond niet te draaien! Jack Ross geloof ik ook wel.

* The Serendipity Singers- Beans In My Ears (NL, Philips, 1963)
* Paul Simon- Me And Julio Down By The Schoolyard (NL, CBS, 1972)
* Bob Smit & Duke City Sextet- Ik Heb Me Weer Vergist (NL, Delta, 1965)
* Bobby Solo- Non Ce'Piu' Niente Da Fare (NL, CBS, 1967)
'Beans In My Ears' is een leuke novelty voor op een zondagavond. Paul Simon is een schot in de roos. Ik kan me heugen dat ik de plaat een paar maal ben tegengekomen op een vlooienmarkt in 1991. Net als ik het geld bijeen heb verzameld om ook deze te kopen, blijkt die net te zijn verkocht. En het is wederom zo'n plaat die ik 'vergeet' te zoeken. Het is nu dan opgelost. Bob Smit valt me ook niet echt tegen moet ik bekennen. Hij schrijft zijn eigen liedjes, iets dat in 1965 al vrij uitzonderlijk is voor een zanger van zijn formaat. 'Ik Heb Me Weer Vergist' doet blijk van een eenvoud, bijna in de stijl van Bob Bouber. Uit het leven gegrepen. Tot slot Bobby Solo. Hij heeft een paar hits in 1964-65 en deze plaat is uit 1967. Hij heeft geen grote veranderingen gezien in deze jaren, maar het resultaat mag er zeker zijn.