Perenlimonade

Evenals in 2022 ben ik ook in 2024 een 'laatbloeier' zoals het lijkt. Alhoewel? In 2024 moet ik nog beginnen met vakantie vieren. Tot dusver heb ik gisteravond een tevergeefs fietstochtje gemaakt naar Steenwijk. Ik vier het met een ritje door het bos van Kallenkote naar de Van Helomaweg. Vanavond is dit stuk in tegengestelde richting het startpunt. In Kallenkote wil ik wel eens iets anders en ga De Wulpen op. Het idee is om het fietspad achter de nieuwe woonwijk om naar de A32 te fietsen. De koeien staan samen met jongen op het fietspad en dan vind ik het altijd een beetje riskant om er langs te fietsen. Ik fiets De Wulpen verder af en sta plots midden in Eesveen. Ik heb mijn klok thuis gelaten en gezien ik nog een boodschapje in Steenwijk heb, volg ik verder maar de Eesveenseweg naar het station. Het is dan even naar achten. In Steenwijk hebben ze vanavond 'De Nacht Van Steenwijk' en dat is wel het laatste waar ik op zit te wachten. De overige boodschapjes worden uitgesteld en ik ga voor het meest nodige. Bij de Albert Heijn in de Oostermeenthe haal ik een paar boodschapjes waaronder twee bekers ijskoffie. Als die achter de kiezen zijn, heb ik opeens allemaal plannen. De duister valt in en ik heb geen zin om weer in het pikkedonker door het bos te gaan. In plaats daarvan ga ik over Veendijk en wil dan het fietspad langs de Vaart pakken. Dat is momenteel afgesloten. Dan maar terug over Havelte.Nog even aan de deur gevoeld bij de chinees maar die is reeds dicht. Jammer, dan straks toch maar een maaltijdje in elkaar stampen.

In 2022 kom ik ook maar moeilijk op gang. Moeder ligt op dat moment in het ziekenhuis en het plan is dat ik meteen de eerste maandag haar zal bezoeken. Dan krijg ik zondag het nieuws dat moeder positief heeft getest voor wat het waard is. Enfin, mij niet gezien in een plastic pak, dus ik wacht wel even af. De eerste dagen slaap ik vooral heel veel. Op woensdag haal ik tussen twee slaapmomenten de huurfiets op uit Havelte en pas op donderdag begin ik in beweging te komen. Voor de vrijdag heb ik een héél ambitieus plan. Het ontstaat als ik op Soul-xotica schrijf over de 'overval' in Dokkum. Plots heb ik weer zin eens in Dokkum te kijken, hoewel het eerdere plan al snel van de baan is. Er blijkt nergens in Dokkum een afgesloten plek te zijn om een elektrische fiets te stallen en te laden. Nu Dokkum van de baan is, kan ik ook net zo goed weer een 'gewone' fiets huren. Zo komt Earnewâld in het vizier. Een dorp waarover ik veel gehoord en gelezen heb maar waar ik nog nooit ben geweest. Ik heb de knooppunten nog altijd in de telefoon staan en zou morgen zomaar een herhaling kunnen doen als ik wil. Door het Drents-Friese Wold volg ik de NAP-route met het verschil dat ik vanaf Terwisscha nu naar Oosterwolde fiets. In het centrum haal ik wat boodschapjes voor onderweg en fiets weer verder. Hoewel ik helemaal niet gek ver van huis ben, is dit toch een vrijwel onbekende omgeving voor mij. In de buurt van Donkerbroek en het gehucht Moskou hou ik een lunchpauze. Daar is de bovenstaande foto ook gemaakt. Via Hemrik zet ik koers naar Beetsterzwaag. Volgens de eerder geraadpleegde routeplanner zou ik aan de rand van Drachten uit moeten komen, maar ik blijf wonderwel buiten deze plaats.

Op dit moment kan ik even niets wijzer worden uit het kaartje. Ik moet langs Kortehemmen hebben gefietst maar kom niet uit in De Wilgen. Er gaan echter niet veel wegen naar De Veenhoop. Daar heb ik mijn eerste pontje. Ik check even wanneer de laatste terug vaart want ik heb nog altijd geen idee wat ik in Earnewâld ga aantreffen. Ik hoop op iets als Kalenberg of Giethoorn en dat ik me hier gemakkelijk een paar uren kan vermaken waarna ik via een iets andere route weer terug naar huis kan. Het volgende pontje is bij Earnewâld zelf. Nee, het is geen Kalenberg, Dwarsgracht of Giethoorn. Er is in Earnewâld zelf helemaal niets te beleven buiten een cafetaria. Daar eet ik een ijsje en hou het dan voor gezien. Ik fiets iets meer het noorden in. Ik zou met de pont over kunnen gaan naar De Burd bij Grou maar kies ervoor om bij Warten de oversteek te maken. Ik zit vlakbij Leeuwarden en heel even speel ik met dat plan. Nee, toch maar niet! Ik vervolg de weg naar Wergea en zwaai dan af naar Grou. Daar heb ik behalve een paar boodschapjes ook een idee. De Rietlandenroute! Zoals beschreven in 'Dollemansrit' en de fietsroute die blijkbaar is verdwenen. Het stuk naar Akkrum en Âldeboarn weet ik te herinneren.

Met het kaartje voor de neus weet ik nu het pontje wel te vinden. Het is de oversteek van Nij Beets naar Tijnje bij de Ûlesprong. In 2022 ga ik over Gersloot naar Tjalleberd en duik de A7 onderdoor. Er zijn langzamerhand twee zaken die gaan opspelen. Ik kan wel wat rust gebruiken én ik moet een toilet opzoeken. Als ik in Nieuwehorne uit kom, zie ik een cafetaria en is het plan snel gemaakt. Ik ga hier mijn maaltijd nuttigen en na afloop naar het toilet. Dat blijkt een schot in de roos. Ik kan alle patat niet eens op en mijn buikje zit propvol. Het toiletbezoek is ook een hit. Als ik weer op de fiets ga zitten, voel ik me als herboren. Muziekje op en ik sjees de Stellingwerven door. Het begint serieus donker te worden als ik in de buurt van De Eese ben en dan is het inmiddels gesneden koek voor mij. In Steenwijk haal ik een fles perenlimonade, een drankje dat ik nog regelmatig nuttig en dat me altijd terug brengt naar deze bijzondere 2 september in 2022. Eenmaal thuis ben ik een halve dag van huis geweest en ben moe maar voldaan.

De zaterdag is voor één ding gereserveerd: Een telefoongesprekje met moeder in het ziekenhuis. De zondag is opnieuw een erg fraaie fietstocht. Wellicht dat ik die volgend jaar op herhaling doe op Soul-xotica. De maandag is ook niet onaardig qua fietsen maar het is een teleurstelling dat de winkel in Emmen dicht is en bij Gees voelt het alsof ik hoognodig een toilet moet opzoeken. Het probleem is echter dat het een maandag in september is en dus alle horeca op slot zit. De woensdag moet de ultieme klapper worden maar dan krijg ik dinsdagavond telefoon van mijn zus. In plaats van de klapper ga ik met trein en bus naar moeder. De tweede september in 2022 pakken ze me nooit meer af!