Een vergissing is menselijk? Ik twijfel al sterk als ik naar de lijst kijk voor de singles van vanavond. Het klopt wel... ik heb hem in 1999 in Manchester gekocht. Volgens mij heb ik hem ook niet in Engeland laten liggen, hoewel de single in een erbarmelijke staat is. Hij staat hoe genaamd wél in mijn papieren archief. Dan zie ik de fout: Ik heb een paar jaar geleden een Engelse persing van 'Sylvia' gekregen van Baz en heb deze waarschijnlijk weg geschreven als 'Hocus Pocus'. De plaat zélf staat niet in de bak, wel de Engelse 'Sylvia'. Dat betekent dat we vanavond slechts vijf singles hebben in 'Het zilveren goud', maar ach... er zijn ergere dingen. Vanmorgen hoorde ik bijvoorbeeld 'Together Again' van Janet Jackson op de radio en herinnerde toen dat ik bij dit bezoek aan Manchester ook haar 'Again' uit 1993 op single heb gekocht. Ook die ben ik kwijt geraakt. Vanavond dan de laatste vijf uit Manchester van juni 1999 en de eerste van augustus 1999. Volgende week presenteer ik jullie de laatste zes uit augustus 1999. De vakantie is dan al afgelopen en langzaam aan werk ik toe naar het einde in Mossley. Maar eerst ga ik weer even vakantie vieren in Nederland met als hoogtepunt de zonsverduistering van 11 augustus 1999.
Ditmaal ben ik wel op tijd voor de National Express van Oldham naar Hull alleen ben ik vergeten een stoel te reserveren. Omdat de stoelen al zijn bezet, rest voor mij het gangpad. Gelukkig stopt de bus onderweg alleen in Bradford en York en dan moet ik even plaats maken voor passagiers die uitstappen. De reis is verder het bekende verhaal. Met de boot van Hull naar Rotterdam, met de bus van Europoort naar Rotterdam Centraal en dan de rechtstreekse trein naar Leeuwarden. Uitstappen in Heerenveen en even wachten op vader. Het verschil met 1998 is dat ik dit jaar een extra vakantie heb ingepland. Ik ga op de woensdag met het openbaar vervoer naar Spijkenisse en verblijf een week bij Kees. Een week later rijden we samen naar Friesland om bij mijn ouders een hapje te eten. 's Avonds rijden we naar het Woodstock-terrein. De caravan staat er nog altijd en dat wordt weer mijn onderkomen voor de komende dagen. Des arriveert in een prachtige ouderwetse Mercedes ambulance. Ik geloof dat Kees een tentje heeft meegenomen. Ik heb het rijk voor me alleen in de caravan. Overdag hangen we veel rond bij de Friese broers en ondernemen bijvoorbeeld een erg fraaie wandeling. 's Avonds is het biertje drinken bij de Pipo-wagen, gezamenlijk eten en later naar het Woodstock-terrein. Fleetwood Bag heeft besloten zichzelf op te heffen waardoor er een gaatje in het programma valt.
De L.A. Doors zijn beschikbaar voor deze avond en wij staan vooraan. De 'Jim Morrison' heeft een horecafles Jack Daniels bij zich. Het etiket zit ondersteboven. Het lukt me om de Jack Daniels te ruilen tegen een jointje. De fles gaat rond in ons clubje en dan wil Jimbo hem weer terug hebben. Niks daarvan! Ik zet de fles aan mijn mond en klok hem ineens leeg. Glaswerk is niet toegestaan op het terrein maar ik weiger de lege fles af te geven omdat ik hem van Jim Morrison heb gekregen. Ik weet niet wie het zijn maar een paar gasten brengen me naar de caravan. Daar val ik letterlijk om van de drank. Ik word tweemaal wakker. De eerste keer ben ik té brak om uit mijn positie te komen en kots in de caravan. De tweede keer een dreun op het dak van de caravan. Dat laatste blijkt een stoel te zijn en helaas is die dwars door mijn zonnedak gegaan waardoor het vanaf dit moment 'open huis' is in de caravan.
Op zaterdagmiddag is de zonsverduistering ter sprake gekomen en de ene Friese broer heeft verteld dat hij vorige week Altar heeft gezien. Omdat ik niet over voldoende middelen beschik om mee te gaan naar Duitsland om de volledige verduistering te zien, wordt er een deal gemaakt. Ik geef mijn Altar-shirt en hij zal voor me zorgen gedurende de week. Op zondagmiddag haal ik met Des 'in de ambu' mijn paspoort en het Altar-shirt. Natuurlijk staan mijn ouders niet te springen. Het is ook wel wat: Komt zoonlief een paar weken terug vanuit Engeland, is hij de helft van de tijd op reis met vrienden? Ik weet niet meer goed wat ik maandag heb gedaan. De Friese broers hebben hun gezinnetjes en een reisje als dit heeft enige voorbereiding nodig. We rijden op maandagavond weg. Het is een bijzondere colonne. De ene Friese broer in een gele Mercedes 508 uit de jaren zeventig, vervolgens Des met zijn opvallende ambulance, een kennis van de broers in een Subaru Mini Jumbo en tenslotte de andere Friese broer in een Opel bestelwagentje. Wij hebben gezelschap gekregen van Anna. Een jong meisje waar ik niet goed hoogte van krijg. Volgens mij is ze vooral een beetje verliefd op Des en daar kan ik me alles bij voorstellen. We rijden die avond rechtstreeks naar Trois Ponts, een dorpje nabij Francorchamps. De broers hebben dit plekje bij toeval ontdekt. Het is een plekje dat alleen bekend is bij de lokale bevolking. Het heeft een wensput, gelegen aan een beek en even verderop een steile heuvelwand.
Op dinsdag rijden we teveel. We kijken even in Trier maar het weer is overdag nogal troosteloos. Des heeft niet de juiste rubbers kunnen vinden voor de ambu maar heeft het wel goed gelast. Na een stevige regenbui zit ik met mijn voeten in een bad met water. Even verderop met een bakje het water uit de auto scheppen en weer verder. In Trier gaat het bijna even helemaal mis tussen de beide broers. Ik heb er weinig last van want ik geniet met volle teugen. Het is mijn optimistische stemming en gevoel voor een grapje dat de ploeg bijeen is gebleven. We vinden uiteindelijk een prachtig weiland waar we de auto's parkeren en de tenten opslaan. De volgende ochtend hebben we wekdienst van de boze boer. Ik lig ditmaal eens achterin de 'ambu' en heb de eer om in steenkolenduits de man tot bedaren te brengen. Voorbij Kaiserslautern zou de volledige eclips waarneembaar zijn maar even voor de stad horen we op de radio dat het verkeer rondom de stad potdicht zit. Dan zien we dit heuveltje in een dorpje vlak voor Kaiserslautern en parkeren daar de auto's. Als het bijna gaat gebeuren en ik klaar zit met trommeltje en negatieven met sellotape op mijn zonnebril betrekt ineens de lucht. Het wordt grijs en het gaat regenen...
Jullie zullen een week moeten wachten op het vervolg, laat me nu verder gaan met de singles.
3199 Wrapping Paper - Cream (UK, Reaction, 1966)
3200 Hi-Lili Hi-Lo - Alan Price Set (UK, Decca, 1966)
3201 Delilah - Sensational Alex Harvey Band (UK, Vertigo, 1975)
3202 Goin' Back - Dusty Springfield (UK, Philips, 1966)
3203 Meet The Flintstones - The B.C.52's (UK, MCA, 1994)
Vijftig pence. Wat kocht je daarvoor in 1999? Een pakje vloei? En 'Wrapping Paper' van Cream, de debuutsingle van de 'supergroep' van Eric Clapton, Jack Bruce en Ginger Baker. Wel in een totaal afgedraaide staat. Alan Price Set heb ik inmiddels ook in de Nederlandse uitvoering met fotohoes. Dusty Springfield heb ik een paar jaar geleden vervangen door een beter exemplaar. The B.C.52's is de eerste single van augustus 1999. Het is dan net een week na thuiskomst uit Nederland. Er zal op zondag een markt zijn in Ashton-under-Lyne en daar koop ik een flink aantal singles. Anno 2024 heb ik daar zeven van over, de laatste zes krijgen jullie volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten