Singles round-up: juli 5

Mag ik ook eens? Wat is dat UPS een strontbedrijf. Alsof ik van de handelaar niet krijg te horen dat het pakket is opgestuurd en wanneer het aankomt bij het afhaalpunt? UPS doet er nog een schepje bovenop want bij iedere handeling krijg je meteen een sms en een email. Sms kun je uitzetten. Hoe dan? Welnu, de code overnemen die in het scherm staat en dan... 'oeps... we kunnen je hiermee niet helpen'. Dan krijg je een chatbot die het overneemt en deze 'leert nog iedere dag'. Nou leuk dan! Het betekent wel dat ik de telefoon niet als wekker kan gebruiken door dat idiote UPS terwijl het pakketje niet eerder dan vrijdag op het afhaalpunt is. Ik ga morgen maar eens een telefoontje plegen om ervoor te zorgen dat ze me nóóit meer gaan sms-en. Zo, dat moest er even uit! Nog meer platen? Nee, ditmaal betreft het kleding. Zomerkleding koop ik in de winter als ik sta te rillen als ik de nieuwe aanwinst ga passen, winterkleding bestel ik als de mussen dood van het dak vallen. Dat is de logica volgens ondergetekende. Nu ga ik verder met de 'Singles round-up' welke eens niet op alfabetische volgorde is maar in chronologische volgorde. In deze aflevering zeven singles uit de jaren 1968, 1969 en 1970.

* James Coit- Black Power (US, Phoof, 1968, re: 1977/1979)
In 2002 ben ik min of meer 'thuisloos'. Mijn spullen staan onder dak bij Jan in Steenwijk maar ik kan daar zelf niet vertoeven. Ik vlucht naar Leeuwarden en ga kort daarop de daklozenkrant verkopen in Dokkum. In Leeuwarden maak ik een klopjacht mee van junks die een 'dealer' achteraan zitten. De laatste heeft namelijk (geurloze?) wasmiddel verkocht als cocaïne. Leuk verhaaltje, Gerrit, maar wat doet dit in een 'Singles round-up'? Welnu, er is omstreeks 2010 een download in omloop van dit nummer van James Coit dat per ongeluk de titel 'Black Powder' heeft gekregen. Ik heb hem op de 'Northern Soul Jukebox' staan en collega Lee is er ook bekend mee. Vandaar dat we het altijd over 'Black Powder' hebben als het over James Coit gaat. Dit is meer een 'counterfeit' dan een bootleg. Qua label oogt hij als het origineel. De uitloopgroef is anders en op de b-kant staat een heel klein stempeltje in de 'deadwax' welke wijst op de latere uitgave. Hij is in 1977 en 1979 geperst en in dat laatste jaar verschijnt de plaat ook op het officiële Destiny-label. 'Black Power' is een echte Northern Soul-klassieker. Het styreen is flink afgedraaid maar ach... dat heeft zo zijn charme. Nu eens luisteren naar het grote onbekende 'Philandrine'. Het is meer ingetogen. Helemaal geen gekke kant hoewel het hier vooral gaat om de klassieker natuurlijk. Zeer geschikt voor 'Beside The A-side' als je het mij vraagt.

* Laura Lee- As Long As I Got You (US, Chess, 1968)
Laura Lee op Chess. Meer hoef ik niet te weten om meteen 'fan' te zijn. Ook in 1968 is er van alles aan de hand in de wereld als je het nieuws mag geloven, maar ook dan is het niet belangrijk zolang als ik jou heb. Wie de 'jou' ook mag zijn. Een productie van Rick Hall en zijn personeel en dat betekent dat het een dijenkletser is als je van het Chess-geluid houdt. Op de flip staat 'A Man With Some Backbone'. Oef, dat klinkt ook erg fraai. Het is iets meer bluesy maar dat geeft Laura de gelegenheid om nog nét ietsje 'dieper' te gaan. Een uitstekende 'double-sider'.

* The Upsetters Featuring Jimmy Wess- Always At The Wrong Place At The Wrong Time (US, ABC, 1968)
Toch maar even voor de goede orde: Dit is uiteraard niet de reggaegroep van Lee 'Scratch' Perry. Gewoon een Amerikaans bandje met deze naam. 'Always' is de b-kant van deze promo-single op ABC en dat is een ouderwetse ballade met een hoog Southern Soul-gehalte. Toch gaat Jimmy niet helemaal loos waardoor het meer stad blijft dan het platteland. Op de a-kant staat 'Tossin' And Turnin' en dat is duidelijk geënt op de snelle Stax-soul. Jullie weten inmiddels vast wel dat ik daarmee niet zoveel op heb.

* Compass- Her Sadness Primer (US, AJP, 1969)
Dat ik niet van snelle Stax-soul hou, betekent niet dat ik een hekel heb aan snelle stampers. Compass is namelijk een '100 miles per hour'-stamper Weinig subtiliteit aan deze kant van de single maar het wordt overtuigend gedaan en ik lust er wel soep van. Op de keerzijde staat 'Later In The Day' en dan is de band flink uitgeraasd en gaat over in een poppy ballade. Het is op zichzelf niet onaardig maar niet voor 'Do The 45'.

* Specialities Unltd- Hold On To Your Man (US, Sack, 1969)
Ik zie nu opeens een naam op het label staan. Toch even op Discogs kijken? Specialities Unltd bestaat uit Alex Brown (waarvan ik 'I'm In Love' op Tangerine heb), Clydie King (van 'My Mistakes Of Yesterday') en Mamie Galore (diverse singles in de Blauwe Bak). Mamie heeft beide nummers geschreven met Virginia P. Bland onder de naam Vee Pea. Bland is de echtgenote van arrangeur Monk Higgins. Specialities is dus een beetje een 'supergroep' en toch is het niet verder gekomen dan deze single. Deze drie markante soulstemmen samen levert kippenvel op voor mij. Een soort van The Emotions maar dan in een crossover-setting. Wat is dit een héérlijke plaat! 'You Owe'd Me' is de eigenlijke a-kant en dat is meer upbeat en ietwat in de 'sista funk'-stijl van weer The Emotions. Niet slecht maar 'Hold On' is voor mij dé kant.

* The Blossoms- Break Your Promise (US, Bell, 1970)
Gisteren heb ik op Youtube een aflevering gezien van een oudere serie waarvan ik nog zeker een paar ga checken. In 'Vinyljunkies' komen vooral verzamelaars van piratenmuziek aan het woord maar niet minder interessant. De verzamelaar die ik heb gezien moet alles hebben. Een lettertje verschil op het label en hij heeft het in zijn collectie. Bij een grote hit heeft hij keuze uit dertig exemplaren. Hij zal vast niet The Blossoms in zijn koffers hebben maar anders zou hij ook geïnteresseerd zijn in deze. Dit is de originele eerste persing, de tweede verschijnt een paar weken later met een 'B-' voor het catalogusnummer. Deze eerste persing is een fortuin waard en ook de mijne is niet goedkoop geweest. De muziek is daarbij het belangrijkste argument. 'Break Your Promise' is overheerlijke crossover van de dames. Geschreven door Thom Bell heeft het een Philly-gevoel. 'One Step Away' klinkt meer als een 1970-uitvoering van de liedjes die ze vijf jaar eerder maakten.

* Eddie Simpson- Stay That Way (US, Back Beat, 1970)
De laatste alweer? Ik ben net zo lekker bezig! Eddie Simpson brengt ons lekkere gruizige funk met fijne blazers. Het is niet heel erg essentieel maar kan ongetwijfeld een dansvloer in beweging krijgen. 'Stone Soul Sister' is in hetzelfde stramien maar iets minder drammerig in mijn oren. Eigenlijk is dit gewoon de betere kant voor mij. Ik wil eigenlijk niet meer dan twee keer publiceren per dag dus de kans is groot dat ik morgenavond de 'Singles round-up' vervolg. Ik ga de foto's wel alvast maken.