Primitief plassen

Zoete lieve Gerritje heeft heel wat uitgespookt in zijn jonge jaren en is er altijd mee weg gekomen. Hoe vaak ben ik aangehouden met de Solex terwijl ik geen licht heb? Het is altijd bij een waarschuwing gebleven. Ik heb dikwijls een grote mond gehad tegen een agent. Niks geen gevolgen. Ik kan me zelfs herinneren dat ik een telefoonhoorn kapot heb gehakt bij de ingang van het politiebureau. Ik neem aan dat er wel camera's hebben gehangen maar heb er nooit iets over gehoord. Tot deze ene vrijdagavond in 2004 in Rotterdam. Jawel, het is precies twintig jaar geleden dat ik mijn eerste en enige bekeuring heb gehad. Ik hoop dat de nood niet al te hoog is zodat ik even in het midden kan laten waarvoor ik de boete heb gekregen. Wat moet een mens in Rotterdam? Welnu, in 2004 ben ik tijdelijk 'Sideburner' en helemaal in de 'rrrawck and rowllll'. Rotterdam is de eerste plek in Nederland waar besloten wordt een festival op poten te zetten: Drie dagen niets anders dan garagerock, beat en rock'n'roll. Het Primitive!-festival zal het uiteindelijk vol houden tot omstreeks 2010. De lectuur die ik anno 2004 tot me neem kondigt maanden van tevoren al het Primitive!-festival aan en natuurlijk moet ik daar bij zijn. De mop van de twee Belgen mag achterwege blijven, dit bericht beslaat vijf dagen: Van woensdag 30 juni tot en met maandag 5 juli in 2004.

Ik heb Robert genoemd in het verhaal over Dave Mason. Volgens mij is hij op 3 juli jarig maar viert het in 2004 op woensdagavond 30 juni. Is daar een reden voor? Jazeker! Ook dan is het EK voetbal en Nederland speelt deze avond. Het idee is om achter huis te zitten met een stel kameraden en samen de wedstrijd te kijken. Nederland staat dan in de kwartfinale en speelt tegen Portugal. Ik weet twintig jaar later nog wel te herinneren dat we roemloos ten onder zijn gegaan op deze avond. Dat het 2-1 is geworden hebben we te danken aan een eigen doelpunt van Portugees Andrade. Als iedereen van de schrik is bij gekomen, klinkt er opeens muziek uit de woonkamer. Robert heeft zijn single van André Hazes en het Nederlands elftal gevonden. Nog eenmaal zingen we met zijn allen uit volle borst 'Wij houden van Oranje' mee. Jaren later zijn er nog altijd buren die dit voorval weten te herinneren. Deze avond zakt er ook iemand door de vloer van de keuken bij Robert. We wonen in dezelfde krotten. Bij Robert zit het gat midden in de vloer, bij mij zal de wasmachine compleet door de vloer gaan.

Het Primitive!-festival begint op donderdag maar ik word wakker met een kop als een bushokje. De reis wordt een dag uitgesteld. Het schijnt dat The Chesterfield Kings wel een erg goede set hebben gespeeld. Op vrijdag moet het dan gaan gebeuren. Het is vreemd: Enerzijds kijk ik uit naar Primitive!, maar er is ook iets dat me tegen houdt. De eerste gedachte wint maar de tweede gedachte breekt me binnen een halve dag op. Ik heb voor deze nacht een slaapplek gereserveerd in een jeugdherberg maar weet niet of ik ook iets voor zaterdagavond heb georganiseerd. Ik ga vanaf het station rechtstreeks naar Waterfront en maak het concert mee van Sonic Litter. Ik beloof hen een optreden in de Co-9, niet wetende dat dit volgende week ontruimd gaat worden. Het is een paar uur pauze tot de avondprogrammering en dus ga ik inchecken bij de herberg. Deze vrijdagavond is The Buff Medways de grote naam op het affiche. Ik heb zelfs een elpee van The Buff Medways gekocht maar ben daar niet zo zeker over. Ik hoor Billy Childish liever in de vuige garagerock dan deze matige Jimi Hendrix-imitatie. Hoogtepunt van de avond is The No-Goods uit Meppel, maar ja... daarvoor hoef ik niet naar Rotterdam te reizen. Het is halverwege de avond dat de beat me tegen gaat staan. Ik hang veel rond bij de dj's die, naar het schijnt, Northern Soul draaien. Kijk! Dit vind ik dus wél leuk, hoewel ik mezelf niet kan overtuigen dat ik hier een kaartje voor heb gekocht. Na The Buff Medways heb ik hem aardig hangen en moet ik maar eens beginnen aan de wandeling van Waterfront naar de herberg.

De kroegen zijn al dicht en het is nog een redelijke wandeling tot de herberg. Ik besluit een steegje in te duiken om daar de blaas te legen. Als hij terug zit in de broek en ik verder wil lopen, word ik opeens aan de schouder getrokken. Ik kijk om en zet mijn koptelefoon af. Het zijn twee agenten. 'Niet zo netjes van u om tegen een gevel te urineren'. Ja sorry, het moest er uit. 'Als u het nu in het bos zou doen?'. 'Ik ben onderweg naar het bos' antwoord ik maar het biedt geen soelaas. Het bonnenboekje is al gepakt. 'Kunt u zich legitimeren?'. In principe wel. 'Mag ik uw legitimatie zien?'. Nee. Pas als duidelijk wordt welke ellende ik me op de hals haal als ik niet mee werk, laat ik hem toch maar mijn kaart zien. Kost dat? Zoveel geld? Nou, het valt reuze mee, zeker in 2024. De boete bedraagt vijfendertig euro en ik geloof dat dit nu de administratiekosten zijn. Ik kijk regelmatig naar programma's over handhavers en ik geloof dat voor wildplassen nu een bedrag staat van boven de honderd euro. Een koopje dus!

Op de vrijdagavond heb ik een flyer gekregen van een vintage kledingboetiek in Baak en dat ziet er interessant uit. Daar wil ik wel even kijken op zaterdagmorgen. Qua kleren ben ik snel klaar maar dan zie ik een bakje met singles staan. Daar koop ik 'What's Good About Goodbye My Love' van The Flirtations voor vijf euro mét fotohoesje. Dat zal heel stiekem de start zijn van de interesse voor de Northern Soul plus de herinnering aan de dj's van de voorgaande avond. Die middag hang ik rond in Waterfront maar kan mijn ei niet kwijt. Ik zie nu op de flyer dat een dj van Crypt Records heeft gedraaid en ik koop deze middag een elpee van The Oblivians bij hem. Dan ga ik weer de stad in op zoek naar een chinees voor het avondmaal. Als ik uitgegeten ben, heb ik een radicaal besluit genomen. Ik ga mijn kaartje voor de deur verkopen en ga naar huis! Het hoeft van mij niet meer. Het kaartje ben ik in een oogwenk kwijt. Ik zit alleen te twijfelen hoe het zit met de herberg. Wellicht dat ik me niet druk heb gemaakt over de kosten voor een nachtje Stayokay want bij Waterfront vandaan stap ik meteen op de trein. Wegens werkzaamheden moet ik omreizen over... Deventer!

Dan herinner ik me opeens dat het dit weekend Plantsoenpop moet zijn, het festival waar ik in 2002 met Da Skoda's ben geweest en waar ik in 2003 eveneens als vrijwilliger heb gewerkt. Als ik arriveer bij het terrein word ik herkend door de security. De zondag werk ik op het festival en ook de maandag help ik bij het afbreken en opruimen. Na het traditionele etentje stap ik op de trein naar huis. Een paar weken later ontvang ik de herinnering aan Rotterdam en voldoe deze maar om verdere problemen te voorkomen.