Van Der Laan heeft een bak singles vooraan bij de kassa en een tweede, meer uitgebreide, achterin. Ik kijk eerst in de bak voorin en selecteer een aantal. Om niet in de war te komen met de andere, goedkopere, singles besluit ik ze even achterin de bak te zetten. Als ik klaar ben om te betalen, pak ik de singles uit de bak en eentje glipt bijna uit mijn vingers. Ik hoor iets knakken maar denk eerst nog aan een plastic adaptor. Eenmaal thuis blijkt Shirley & Company het slachtoffer. De single heeft een scheur over de helft van de plaat. Een minuut geleden pak ik de singles in Uffelte uit het koffertje en knak hem dan definitief. Vandaar dat we nu zes singles en een leeg fotohoesje hebben. Op zichzelf geen grote schade. De single is een euro en ik heb hem al in de Nederlandse uitdossing. Het had erger gekund. Nu eerst maar de laatste zes van deze maand.
* Johnny & Orquesta Rodrigues- Hey Mal Yo (NL, Negram, 1975)
Ja, ik weet het. De keuze is niet reuze bij de kringloop in Tuk en dus neem je deze maar weer eens mee, maar... ik heb hem al tachtig keer. Misschien is dit toch wel de beste die ik heb getroffen? Tijd voor een upgrade!
* Ricky King- Verde (NL, Omega International, 1976)
O ja hoor, nu herken ik hem wel. Iets met een zeer vroege jeugdherinnering. Van de radio uiteraard want er is niemand in de familie die het de moeite waard vind om hier het zuurverdiende geld in te stoppen. Voor vijftig cent vind ik het nét kunnen. Gewoon zo'n instrumentale oorwurm zoals ze er in de jaren zeventig patent op hebben. Gezellig voor een zondagavond!
* Match- Maggie's Ambiious Mother (NL, Poker, 1977)
Na een paar hits met Lucifer houdt Margriet Eshuys het voor gezien en na wat bezettingswisselingen gaat de band verder als Match. Nog altijd met Hans Vermeulen als de producent en deze tekent ook voor 'Maggie's Ambitious Mother'. Dat is op zichzelf geen gekke plaat, ook al hoor ik liever Lucifer. Het hoesje is zeer afwezig maar verder heeft deze de strijd aardig doorstaan.
* Cheryl Pepsii Riley- Me, Myself & I (NL, CBS, 1988)
Ja, je moet soms een gokje wagen. Dat doe ik maar met deze single omdat het geschreven en geproduceerd is door Full Force. Misschien is het wat? Heel misschien? Oef, dat is niet slecht. Een moddervette jaren tachtig-productie. Het is nooit een hit geweest en dat maakt het interessant voor de soul-collectie, ook al vind ik het erg op het randje van de pop. Ach vooruit, ik zet hem in de Blauwe Bak!
* Telly Savalas- If (NL, MCA, 1975)
David Gates' tekst is nimmer beter vertolkt dan op deze wijze. Onze grote vriend Kojak declameert het nummer met zijn zware stem waardoor de tekst alleen maar mooier wordt. Het is niet voor te stellen maar ik ben erg in mijn nopjes met deze plaat.
* Frank Sinatra- Nancy (NL, Philips, 1958)
Roep je een week geleden nog dat je geen fan bent van Frank Sinatra en dan koop je twee singles van de man binnen een maand? Tja, bij deze Philips Minigroove ben ik weer niet sterk genoeg. Als ome Frank zou weten hoe Nancy tekeer is gegaan bij de verdeling van zijn erfenis dan had hij waarschijnlijk een nummer over een oorlogsschip opgenomen, maar dat terzijde. Het gaat weer ouderwets gezellig worden op zondag met deze plaatjes!
Straks deel 1 van de 'Eindstreep'. Dit is een top tien van de Gele Bak-singles. Van de Blauwe Bak-singles ga ik eentje doen als ik ze allemaal heb beluisterd (en waarschijnlijk behandeld in de 'Singles round-up').
Geen opmerkingen:
Een reactie posten