Het elektronische apparaatje van de SNS bank is weer eens zoek. Dat is op zichzelf niet een heel groot probleem. Het ding valt meestal in een bak singles en daar vind ik het meestal ook terug. De SNS is voor de dagelijkse boodschapjes en een paar vaste betalingen. Doordat ik dit apparaat niet kan vinden en ik steeds vergeet om mijn saldo te checken als ik in de buurt van een pinautomaat ben, ben ik een beetje terughoudend met het kopen van méér singles. Vandaar dat ik gisteren ook niet naar Meppel ben geweest. Ik wil kijken of ik deze week een betaling richting Mark kan doen en dat zou in het gunstigste geval nog een aantal Blauwe Bak-singles kunnen opleveren. Verder kan ik jullie deze week een 'Singles round-up' aanbieden van hagelnieuwe soul welke in de afgelopen weken zijn binnengekomen. En dan zal ik eveneens met de billen bloot door te laten zien wat ik vorige week donderdag op de kop heb getikt in Dwingeloo. We hebben het momenteel in 'Het zilveren goud' over 1997 en eigenlijk moest ik ook een album van precies vijfentwintig jaar geleden eens met een berichtje eren. Nu ga ik echter in sneltreinvaart door 1997. Meer uitgebreide verhalen van het stuk uit het laatste eind 1997 kunnen jullie in 'Het zilveren goud' terug zien. Of jullie moeten helemaal willen terugbladeren naar 2017 toen ik de periode al eens heb beschreven. Van de jaren negentig is 1997 één groot warm bad geweest, zowel muzikaal als qua avonturen. Het is bijna als een spannend jongensboek. Ik begin echter bij de eerste weken van 1997.
Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad op de redactie van het Sneeker Nieuwsblad. Petje af voor mijn collega's want ook ik zou 'hem' anno 2022 wellicht achter het behang hebben geplakt. Als 'punker' naar één van de grootste adverteerders en vervolgens een interviewtechniek aanwenden die ik op de cursus heb geleerd. En uiteraard de 'scoop' van de peperdure appartementen die moeten worden afgebroken vanwege een fout in de fundering. Functies in het kader van het Jeugdwerkgarantieplan mogen geen bestaande banen zijn en ik hou gedurende een half jaar de stoel van een stagiair warm. De gemeente heeft echter alle vertrouwen in mij en kijkt creatief naar mijn andere hobby: De muziek. Dat levert een baan op als assistent-beheerder van de muziekoefenruimte in Sneek. Al na een maand word ik in het diepe gegooid als mijn collega Jan op tournee gaat met zijn band, maar hee... we hebben het maar mooi gered! Later in het jaar zal de Popkelder een 'afterparty-kroeg' worden waarmee ik eens niet bewijs dat ik een goede beheerder ben. Ik heb vóór 1997 een chronisch gebrek aan 'jankracht' in mijn leven, in 1997 zijn er opeens twee Jannen die een hoofdrol spelen in mijn film over het jaar. Collega Jan zal de enige blijvende Jan zijn. Hoewel we elkaar sinds 2015 of 2016 niet meer hebben gesproken, weet ik zeker dat het 'goed' is als we elkaar weer tegenkomen. Van de andere Jan heb ik omstreeks 2009 heel bewust afstand genomen. Oh, dan vergeet ik bijna nog de Jan van de Youth For Christ. Met hem ben ik nog altijd bevriend op Facebook.
Mijn religieuze escapades komen in april 1997 voorlopig tot een einde als ik in de kerk een 'Toronto Blessing' mee maak. Doodenge materie en dus hard weg rennen! Ik kijk nog wel om het hoekje bij een paar andere kerken maar al snel breekt de zomer aan en lonkt het nachtleven. Het nachtleven dat veroorzaakt dat ik niet meer de moed hem om naar Sneek te fietsen voor een kerkdienst. Dat gaat tot oudejaarsdag 1997 op slot. Het clubhuis van de Youth blijft nog wel een tijdje een favoriete hangplek en dat duurt tot ongeveer september 1997. Dan zijn er al een paar vervelende dingen gebeurd waardoor de vriendengroep aldaar een deuk oploopt. Ook in mijn persoonlijke omgeving verandert veel. Ik word verliefd op een oudere vrouw hoewel ik haar achteraf gezien zou willen typeren als een allemansvriendin. Niet in de negatieve zin van het woord, maar haar liefde, zorg en aandacht doet een vlammetje aanwakkeren in mij. Een paar weken later zal ik opnieuw verliefd worden op een oudere vrouw (zelfde leeftijd als de eerste) en ditmaal is het een dame met een hoge 'sex drive'. Hier kan ik niet helemaal aan voldoen en dus moet ik dulden dat ze er 'one night stands' op na houdt. Dat gaat een maand goed en de jaloezie wordt vooral opgewekt door een tankwagen aan alcohol. Het zal de reden zijn om oud en nieuw even ergens anders te vieren. De Moordlijst van de VPRO brengt me op het idee om naar York te gaan. The Verve heeft hoog gescoord in de lijst maar op dat moment moet ik nog weinig van de band hebben. Dat komt eigenlijk pas bij de oversteek naar Engeland als ik het zeven keer op een avond hoor. Achteraf gezien is de titel wel van toepassing op het jaar 1997. Helaas is 'Exit Music (For A Film)' van Radiohead niet op single uitgebracht. Ik zal het maar meteen verklappen: Het album uit 1997 waarover ik nog wil schrijven is 'OK Computer' van Radiohead en dus kies ik voor The Verve als fotomodel.
Via de eerste vriendin van 1997 kom ik terecht op een feestje in Ruigoord, de plek waar ik in mei 1996 een enorm verlangen naar heb. Allemaal naar aanleiding van een artikel in de 'Highlife', het vakblad van de wietrokers. Ik ben meteen verslingerd aan deze hippie-omgeving. De kerk en twee huizen midden in een kale groene woestijn. Omringd door caravans en zelfgebouwde huisjes. We maken eveneens een wandeling over Groenoord, het actiedorp tegen de aanleg van een nieuwe haven. Ik maak meteen plannen om hier de herfstvakantie door te brengen. Een week vóór de vakantie hoor ik op het nieuws dat Groenoord is ontruimd. Een week later ga ik met de scooter naar Ruigoord en sluit me aan de bij de groep welke dan in legertent en tipi's aan de rand van Ruigoord staan. De groep valt uiteen en een deel wil krakers in de stad assisteren. Met een tijdelijke Oostenrijkse vriend kom ik zo terecht op de ADM in het westelijk havengebied. Het is de tweede keer dat het wordt gekraakt. Hoewel ik sinds december 1997 niet meer op het terrein ben geweest, heb ik de zaak nog wel lange tijd gevolgd. Ik ben dan ook best wel een beetje trots dat ze het ruim twintig jaar hebben uitgehouden. Hierover heb ik in 2017 al geschreven en mag ik binnenkort opnieuw beschrijven, nu met nóg meer afstand als in 2017.
Nieuwjaarsmorgen in 1997 vier ik het met vrienden in de feesttent in Hommerts. Ik voel me een beetje 'apart' hier omdat ik de deathmetal de rug heb toegekeerd en voor God heb gekozen. Toch is het best gezellig in de tent en daarbuiten! Toch zie ik dit niet als optie voor de nieuwjaarsochtend van 1998. In plaats daarvan stap ik op 30 december 1997 op de boot naar Engeland. Het idee is om op 2 januari 1998 de boot terug te nemen, maar dat zal anders lopen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten