Ja, dat klopt. Geen 'Classic Week Spot' zoals ik dat anders zou doen, maar wellicht zou het dan een erg gemengd gezelschap gaan worden in de komende weken en dat wil ik liever voorkomen. In de wetboeken van de Week Spot staat ergens genoteerd dat een Week Spot maximaal 52 weken daarvoor gekocht moet zijn. Als het langer is geleden hoort het aangeduid te worden als 'Classic Week Spot'. De afgelopen twee zomers heb ik steeds 'digitale' shows gedaan op de zondagavond met de best verkochte singles in Engeland gedurende een bepaalde zomer. Ik heb nog genoeg Top 100-lijsten om een seizoen te vullen, maar toch wil ik iets anders. Het is rond mijn verjaardag dat ik het idee opvat om één jaar centraal te stellen gedurende een weekend. Op zaterdagavond kan ik dan de Blauwe Bak-singles uit dat jaar draaien en op zondag de singles uit de Gele Bak. Toch is het ook traditie om op de eerste zaterdag van juli alle Week Spots van het voorgaande jaar te draaien en dus kies ik voor zondag een jaar waarmee ik niet zoveel kan in 'Do The 45'. Het centrale jaar is dit weekend 1982 en daarvan heb ik slechts vijf of zes in de Blauwe Bak. Die ga ik zondagavond draaien in 'The Vinyl Countdown' met de Gele Bak-singles. Ik kies deze week echter wel een Week Spot uit 1982 en dan mag het Stacy Lattisaw worden met 'Down For You'.
In 2012 staat de single nog in de Blauwe Bak, daar heb ik nog een herinnering bij. De single heb ik slechts een paar jaar eerder gekocht. Ik heb het dan over 'Jump To The Beat' van Stacy Lattisaw. Weliswaar té modern voor de Blauwe Bak in 2012 maar met ruim vijf minuten wel een 'adempauze' in de set en dus mag het in de koffers staan. In november 2015 ben ik eigenlijk wel een beetje klaar met de single en gaat het de jaren tachtig-bak in. Dan ga ik naar de platenbeurs in Zwolle en koop enkele tientallen singles waaronder een gokje van Stacy Lattisaw. Ik vind 'Down For You' echter meteen interessant genoeg voor de Blauwe Bak. Het staat echter de meeste tijd in de reserve-Blauwe Bak. Als ik in februari een 'Do The 45' doe met singles uit de betreffende reserve-Blauwe Bak en deze voorbij komt, kijk ik opeens heel anders aan tegen de plaat. Nu past het namelijk wél. Na aanschaf van de derde koffer is het terug in de koffers en voelt het aan als een 'nieuwe' aanwinst. Vandaar dat ik het niet echt 'Classic' kan noemen.
Stacy Lattisaw komt op 25 november 1966 ter wereld in Washington. Over haar kindertijd is weinig bekend, maar ze wordt plotsklaps wereldberoemd als ze praktisch gezien nog een kind is. In 1979 wordt ze aanvankelijk onder de vleugels genomen door Van McCoy. Deze persoonlijke held overlijdt later in hetzelfde jaar en dat is het moment dat Narada Michael Walden ten tonele verschijnt. Walden heeft eerder in de jaren zeventig de boemketels bespeeld bij Mahavishnu Orchestra en heeft in 1979 een hit gehad met 'I Shoulda Loved Ya' (een paar maanden eerder Week Spot geweest). In dat jaar besluit hij zich ook te gaan richten op het produceren van andere artiesten. Stacy krijgt als twaalfjarige een contract bij Cotillion en maakt haar eerste elpee. Pas bij het aanbreken van de jaren tachtig gaat het plotseling snel. Ze heeft een paar grote hits in Amerika. Opvallend genoeg ontbreekt 'Jump To The Beat' in dat rijtje en dat klopt. Het heeft in Amerika nimmer een release als single gehad. In Engeland gooit ze wel hoge ogen met het nummer en een optreden in Toppop maakt dat ook Nederland overstag gaat voor de jeugdige zangeres. Toch gaat Stacy in Nederland net zo hard de geschiedenisboeken is als eendagsvlieg. Net zoals zoveel disco-artiesten is het succes van zeer korte duur en zijn de kansen voor Stacy als solo-artieste in 1983 al verkeken.
Ik ben gisteravond erachter gekomen dat 'Down For You' feitelijk de b-kant is van 'Don't Throw It All Away'. Dat laatste nummer heeft een hele voorgeschiedenis. Het is in 1975 duidelijk dat The Shadows Engeland gaan vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. De strijd gaat hem vooral om het liedje. 'Don't Throw It All Away' is daarbij één van de kandidaten maar wordt uiteindelijk weggestemd in het voordeel van 'Let Me Be The One'. Over de uitslag hoeven we het niet te hebben want Nederland wint in 1975 het Songfestival met Teach-In. In 1982 neemt Stacy het nummer op en als single schopt dit het slechts tot een 102e plek in de Billboard en nummer 9 in de R&B. De extra informatie maakt niet dat ik 'iets' ga horen in 'Don't Throw It All Away'. Hoe zou haar loopbaan eruit hebben gezien als 'Down For You' de a-kant was geworden? Vast en zeker een nummer 1 in de 'Dance'. Het nummer klinkt als een hit maar niet banaal of ordinair. Stijlvolle postdisco zou ik het willen noemen.
In 1983 gaat Stacy een samenwerking aan met Johnny Gill als haar duetpartner. Samen scoren ze nog een paar redelijke Amerikaanse hits. Voor Stacy alleen doen 'Nail It To The Wall' (1986) en 'Every Drop Of Your Love' nog de top tien aan van de R&B en 'Jump Into My Life' (1987) geeft naast 'Nail' een tweede top tien-hit in de Dance. In Engeland bereikt ze alleen een derde plek met 'Jump To The Beat' en heeft ze drie titels die buiten de top vijftig pieken. Eentje daarvan is de keerzijde van 'Jump'. In 1989 zingt ze 'Where Do We Go From Here' met Gill en dat is de laatste plaat die impact maakt op de Amerikaanse hitparade. Tien jaar na 'Jump To The Beat' is Stacy op een leeftijd gekomen dat ze is getrouwd en een gezinnetje wil beginnen.
Stacy is getrouwd met Kevin Jackson Sr. en woont met haar twee kinderen Kevin Jr. en Kayla in Maryland. Ze heeft haar stem inmiddels opgedragen aan het evangelie en laat in 2010 weten dat ze bezig is met de opnames van een gospelalbum. Het lijkt te zijn gebleven bij een plan of het kleinood is slechts lokaal gedistribueerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten