Singles round-up: juli 5

Ik begin al langzamerhand te wennen aan het idee. Ik heb het dan over de vakantieplannen voor dit jaar. Vorig jaar had ik al besloten om naar Oost-Groningen te gaan en in principe zou dat nog steeds de bestemming moeten zijn. Toch zal ik een goed deel van de reis met het openbaar vervoer moeten en ik zie het niet zitten om op vakantie te gaan met een mondkap voor. Bovendien mag ik altijd graag even Duitsland in en daar is het zelfs verplicht in het openbare leven. Dan kom ik tot de essentie van vakantie: Niets meer dan gewoon een paar dagen uit het huis en de directe omgeving en tot mezelf komen in een tentje met een fiets voor de dagelijkse activiteiten. Daarvoor hoef ik niet ver weg en dat ga ik dit jaar dan ook niet doen. Ik denk dat ik een camping ga zoeken in de buurt van Ruinen, dat is ongeveer acht kilometer vanaf Uffelte maar ook een omgeving waar ik té weinig kom. Het is echter wel uit nood geboren en ik hoop dat volgend jaar rond deze tijd de huidige 'crisis' helemaal 'vergeten' is. Dan ga ik me nu richten op de laatste elf singles uit het pakket van Albert. Tijd om de draaitafel aan te slingeren en de hoofdtelefoon op te doen.

* James & Bobby Purify- Get Closer (NL, Mercury, 1977)

Op het hoesje worden ze zelfs de Purify Bros.  genoemd, maar op het label staat James & Bobby Purify. Bobby Purify is een nieuwe Bobby ter vervanging van de oude. In 1976 heeft het duo een comeback-hit met een nieuwe uitvoering van 'I'm Your Puppet'. Deze staat in eerste instantie voor de b-kant in de reserve-Blauwe Bak, maar sinds enige maanden kan ik ook de nieuwe versie van 'Puppet' goed waarderen. Het is overigens de 'vroegste' single in de Blauwe Bak. Het is de oorspronkelijke nummer 82 en een single die ik in februari 1990 heb gekocht. 'Get Closer' bevalt me meteen dermate goed dat ik het een plekje in de koffers gun. De flip heet 'Turning Back The Pages' en is een heerlijke ballade. Ik weet nog niet welke favoriet gaat worden, maar ik laat beide nummers met alle liefde aan me groeien. En zo gezegd: Het mag in de koffers naast de oudere Stateside-singles.

* The Reverend Kelsey- EP (Duitsland, MGM, 1960)

Zoals ik al schreef bij Petula Clark, de gospel is een lastige business. Flauw gezegd is negentig procent wat je in Nederland tegen komt absoluut niet interessant. Hoewel ik niets verwacht van The Reverend Kelsey is wel opvallend dat de plaat slecht is gedocumenteerd. Discogs vertelt me dat de EP uit 1960 stamt en dat kan ik wel geloven. Het catalogusnummer wijst echter in de richting van 1970 en tegen die tijd zijn EP's 'not done'  en bovendien zijn de labels té jaren zestig. Het zijn live-opnames uit een dienst in de Temple Church Of God And Christ in Washington en de dominee gaat van een schriftlezing over in een swingende gospel met behulp van de aanwezige gelovigen. Totaal niet interessant voor de gospel-koffer maar het mag in de jaren zestig-bak plaats nemen.

* Rich Kids- Rich Kids (UK, EMI, 1978)

We volgen de gospel met een poepje lekkere punk van Rich Kids. Een productie van Bowie-gitarist Mick Ronson. Het is een 'supergroep' met in de gelederen Glen Matlock uit The Sex Pistols en toekomstige Ultravox-leden Midge Ure en Rusty Egan. Beide zullen intussen ook nog Visage vormen. 'Rich Kids' is een lekker scherp nummer. De groep staat echter te boek als new wave, maar ik vind de verschillen tussen beide genres te verwaarlozen.

* Vicki Sue Robinson- Never Gonna Let You Go (NL, RCA Victor, 1976)

Top 40-hits zijn 'not done' in de soul-scene en toch heeft een 'snob' ook wel eens een zwakke bui. Zo weet ik van de mensen van Rarenorthernsoul dat deze een zwak hebben voor 'Turn The Beat Around' van Vicki Sue Robinson en dat brengt mij ertoe om de single in de reserve-Blauwe Bak te zetten. Ik geloof dat ik 'Never Gonna Let You Go' wel eens heb gehoord en dat deze op een denkbeeldige zoeklijst is beland. De b-kant moet ook even worden gecontroleerd, maar eerst de 'top side'. Een leuk alternatief voor 'Turn The Beat Around', iets minder uitbundig, maar nog altijd feestelijk genoeg. 'Daylight' op de keerzijde is mede-geschreven door Bobby Womack en dat is meer rechttoe rechtaan disco uit 1976 maar bevat tevens de magie die ik een beetje msi op de a-kant. Ik ga hem bijzetten in de koffer.

* Rockpile- Wrong Way (NL, FBeat, 1980)

Opnieuw een Engelse 'supergroep'. Ditmaal vormen veteranen Dave Edmunds en Nick Lowe de spil van Rockpile. Op de a-kant horen we een nummer geschreven door Chris Difford en Glen Tilbrook van Squeeze. Dit, in tegenstelling tot Rich Kids, is wat ik versta onder new wave. 'Blink and you'll miss it'. Op de keerzijde staat een nummer van de hand van Lowe en 'Now And Always' duurt slechts een minuut en 56 seconden. Meer heb je niet nodig als Lowe de liedjes schrijft. Het ademt de sfeer van The Everly Btothers met een twangy gitaar van Dave Edmunds. Eigenlijk mijn favoriete kant van de single.

* The Searchers- Goodbye My Love (NL, Pye, 1965)

In deze aflevering vinden we twee jaren zestig-singles waarvan ik eigenlijk ben vergeten dat ik ze nog steeds niet heb. Mijn verzameling van The Searchers is erg beperkt en ik zou gerust meer willen hebben. Met name 'He's Got No Love' staat nog op mijn verlanglijstje. 'Goodbye My Love' zit in de blauwe 'envelop hoes', maar de eerste eigenaar heeft het geheel nog fraaier gemaakt. De achterkant bevat een mooie kleurenfoto van de groep en het is zo professioneel gemaakt dat ik op 45cat moet kijken of dit een originele accessoire is. Het antwoord is nee. De single klinkt nog erg goed voor een hit van 55 jaar oud. Ik kan echter nog steeds niet begrijpen dat ik de single nog altijd niet heb na ruim dertig jaar verzamelen?

* Son Of Pete- Silent Knight (US, Beserkley, 1976)

Er mist een randje van het vinyl, maar er is nog steeds genoeg inloopgroef over voordat het nummer begint. Halverwege 'Silent Knight' klinkt het alsof de plaat blijft steken, maar ach... Voor de goede orde: Deze single van Son Of Pete bevat geen muziek. Het heeft aan beide kanten een lege groef en is daarmee één van de meest gewilde 'novelty'-platen onder de verzamelaars. Geen collectie is compleet zonder deze single. Beserkley schijnt rond deze tijd meerdere van deze fratsen te hebben uitgehaald. Met stip op 1 in de 'Eindstreep'? We zullen het binnenkort zien!

* Richard Strange- International Language (UK, Virgin, 1981)

Het is een zeer aardig pakket van Albert. Enerzijds leuke jaren zestig, enkele Blauwe Bak-aanwinsten en verder een paar interessante Engelse new wave-dingen. Richard Strange is de volgende in het rijtje. Ik moet de man even opzoeken op het internet om erachter te komen dat het de frontman is van Doctors Of Madness. Een jaren zeventig-band welke heeft gespeeld met onder andere The Sex Pistols en The Jam maar nooit commercieel succes heeft gekend. Dat geldt eveneens voor Strange' twee solo-albums uit 1980 en 1981. 'International Language' verschijnt eerst in 1980 op Cherry Red en bereikt de onderste regionen van de Indie Top 50. Deze reguliere Virgin-release dateert van een jaar later. Het is zo'n wave-artiest waar moeilijk een label op is te plakken, maar 'International Language' vevalt me desalniettemin.

* Tin Tin- Toast And Marmalade For Tea (Duitsland, Polydor, 1970)

Steve Groves en Steve Kipner zijn eveneens bekend als Steve & Stevie maar gebruiken de naam Tin Tin als Maurice Gibb van The Bee Gees zich aanbiedt als producent. Ik heb de Amerikaanse persing op Atco sinds 1992 in de jaren zestig-bak staan en dit moet ik nog altijd corrigeren. Dat gaat dan nu gebeuren want deze Duitse persing met fotohoes mag eveneens in de bak. Veronica en de andere zeezenders hebben hun uiterste best gedaan om dit plaatje onder de aandacht te brengen, maar de platenkopers gaan liever voor een plaat van The Bee Gees zoals het lijkt. Het is echter een perfecte pop-single en ik heb lange tijd, ten onrechte, gedacht dat het een Bee Geesc-compositie moest zijn.

* The Walker Brothers- The Sun Ain't Gonna Shine Anymore (NL, Philips, 1966)

Hier is de andere single waarvan ik ben vergeten dat ik hem niet heb. Het zou leuk zijn om de plaat nog eens met fotohoes te vinden maar tot die tijd kan ik goed uit de voeten met deze single. Ik heb in de jaren negentig een biografie gelezen over het leven van Scott Walker en dat maakt dat ik met andere ogen naar The Walker Brothers ben gaan kijken. The Monkees hebben Davy Jones 'ontvoerd' en Engeland neemt wraak door de Amerikaanse Walker Brothers in de armen te sluiten. Het Engelse succes is kort maar hevig: In 1968 worden de heren al verguisd door hetzelfde publiek dat jaren ervoor elke release tot een hit maakte. Scott's leven is ook eentje van pieken en dalen en het boek heeft geen 'happy end'. Het mist dus de periode uit de nieuwe eeuw waarin Scott Engel zichzelf opnieuw uitvindt en een paar prachtige filmscores zal schrijven.

* Laura Warman- Impossible To Love You (UK, Dindisc, 1980)

Schrikbarend onbekend gebleven single. Warman klinkt op de a-kant een beetje als Chrissie Hynde en de link met The Pretenders is dan snel gelegd. Ik kom erachter dat ze later nog achtergrondzang heeft verleend op een album van Garth Hewitt maar verder reikt de informatie niet. Het is echter een heerlijke single voor op een zondagavond!