Komende week moet de Week Spot uit 1968 komen en dat wordt dan de eerste uit 1968 in deze specifieke week. Ik heb de singles reeds klaar gezocht en ben nog eens door de bak geweest. Ik denk dat het een recent ontdekte 'Classic Week Spot' gaat worden, maar dat zien we morgenavond wel. Vanaf woensdag verwacht ik de nodige afleveringen van de 'Singles round-up' en dus doe ik vanavond meteen het Week Spot Kwartet. Blijkt dan nu opeens dat ik niet verkeerd zat met mijn inschatting over de serie in 2016? De Week Spot in dat jaar is één van de vroegste singles uit de Blauwe Bak. In 2018 ga ik echter terug naar de actualiteit na een paar 'Classic Week Spots'. En in 2019 heb ik andermaal een 12" te gast. Laten we nog eenmaal de Week Spots van de afgelopen vier jaar nader bekijken.
2016: Mr. Big Stuff-Jean Knight (1971)
Ja, ik zie het nu pas echt. In de vorige aflevering meen ik nog dat ik in de war ben met 2017, maar in 2016 wil ik alle platen uit de Blauwe Bak pogen te draaien. Dat zorgt er voor dat ik op een bepaald moment op zaterdagmiddag, zaterdagavond en zondagavond bezig ben met 'Do The 45'. Dat blijkt een 'overkill' te zijn. Waar ik in 2018 weer terug keer naar de recent gekochte platen, daar gaan we in 2016 de komende weken door de vroegste platen in de collectie. Het eindigt in begin 2012. Ik koop Jean Knight op zaterdag 20 augustus 1994 in Steenwijk. Ik ben de avond daarvoor voor de eerste keer op het Dicky Woodstock-festival geweest en heb met trots de naam 'Solex' in ontvangst genomen. Ik moet eigenlijk alleen naar Steenwijk om een nieuw rolletje in mijn fotocamera te laten zetten (de foto's zijn nimmer ontwikkeld...) en besluit dan op platenjacht te gaan. Bij 'De Gouden Kikker' tref ik een aantal leuke platen waaronder deze van Jean Knight. De eerste eigenaar heeft de klok horen luiden, maar weet duidelijk niet waar de klepel hangt. 'Noher Soul' staat op het label gekalkt. Eigenlijk veel té funky voor Northern Soul en bovendien is het een redelijk grote hit geweest (in Amerika) maar dichter bij Northern Soul ga ik deze dag niet komen. Of het zou 'Na Na Na' van The Shoes moeten zijn dat volgens mij altijd nog wel zou passen in de 'scene'.
2017: I Want To Go Back There Again-Thelma Houston (1971)
Een jaar later splits ik de shows op tussen de jaren en dat betekent dat ik deze week een single uit 2011 te gast heb. De plaat komt van de grote kringloopwinkel in Hoogeveen waar ik op een zaterdag naar toe fiets. Het zal de laatste tocht worden met de Marathon Tyros, de fiets die me tien jaar eerder naar Mossley heeft gebracht en weer terug. De ketting maakt harde klappen als ik op de weg terug ben. In Havelte breekt het in tweeën en moet ik het inzetten als Flintstone-mobiel om op tijd in Steenwijk te zijn voor de winkel. We halen het nét. Een reparatie zit er niet meer in volgens de fietsenmaker en zo neem ik afscheid van het groene gevaar met het typische vlinderstuur. Hoewel Thelma niet in de upbeat Northern Soul-categorie scoort, vind ik het nummer meteen al beter dan menig 'stomper' welke ik deze dag uit Hoogeveen zal halen. De liefde bezegel ik door de plaat Week Spot te maken in 2017.
2018: I Can See Him Loving You-Anderson Brothers (1974)
Mijn radio-collega Lee heeft vanavond zijn show omgedoopt tot 'classy Modern Soul'. Ik maak al meteen kennis met 'Modern' dankzij de 'Northern Soul Jukebox' en begin steeds meer te houden van een aantal nummers, hoewel ik in het begin nog vooral op zoek ben naar 'hard en snel'. Wellicht op een dag? Anderson Brothers komt echter 'per ongeluk' de Blauwe Bak binnen. Op de andere zijde van de Goldmine Sevens-uitgave van 1998 staat 'She'll Come Running Back' van Mel Britt. Die heb ik al eens in de nieuw opgenomen versie gekocht, maar er gaat niets boven het origineel. Toch vergeet ik dat nummer zodra ik zie dat Anderson Brothers op de b-kant staat.
2019: Gonna Be Alright-Michelle David & The Gospel Sessions (2019)
Ik hoor het nummer voor het eerst in 'Langs De Lijn' als ik vroeg inschakel voor 'Met Het Oog Op Morgen'. Dan zie ik dat de invloedrijke Engelse presentator Craig Charles het nummer op een verzamelalbum heeft gezet. Het blijkt dat het nummer nu al erg gezocht is. Ik sta op het punt om een jaar geleden een Facebook-post op te zetten waarbij ik op zoek ga naar de EP van Michelle David. Ze heeft immers tweemaal opgetreden in Meppel en de EP zou alleen bij concerten zijn verkocht. Opeens schiet me te binnen dat ik wellicht op haar website kan kijken en... daar staat die gewoon! Voor een hele vriendelijke prijs opgestuurd door een van de muzikanten van The Gospel Sessions. De oorspronkelijke EP is van 2017 en ik geloof dat deze 12" een nieuwere uitgave is, dus vandaar dat ik hem als 2019 noteer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten